۸ مارس

گزیده ای از پیام های همبستگی به کارزار

گزیده ای از پیام های همبستگی به کارزار

پیام نوال السعداوی به راهپیمائی کارزار (نویسنده و فعال زنان از مصر)

من از صمیم قلب از مبارزه شما دفاع می کنم. ما درگیر نبرد مشترکی هستیم علیه قدرتهای نو استعماری خارجی و دیکتاتورهای داخلی و سرکوب دولتی، و این علاوه بر مبارزه ای است که علیه ضوابط و روابط ستمگرانة خانوادگی به پیش
می بریم. ما تحت یک سیستم طبقاتی پدر/مرد سالار محلی و جهانی زندگی

می کنیم و لازم است که همگی، زن و مرد، تلاش هایمان را همسو کنیم تا به تمام اشکال استثمار و تبعیض پایان دهیم.

پیام همبستگی مریم هلی لوکاس

(از بنیانگذاران شبکه همبستگی بین المللی «زنانی که تحت قوانین اسلامی بسر می برند»)

زنان، رفقا، دوستان و خواهران عزیز

من گرم ترین همبستگی خود را با راهپیمائی علیه قوانین و اقداماتی که چنین زندگی زنان را در کشورهای ما تباه کرده اند اعلام می کنم و برایتان موفقیت بزرگی آرزو می کنم.

ما در شرایطی به سر می بریم که جامعه بین المللی تحت لوای ارزش هایی چون «تحمل»، «حق متفاوت بودن»، «حقوق مذهبی»، «احترام به فرهنگ ها» و غیره، غیرانسانی ترین رفتار با زنان را تحمل می کند، ارزش هایی که اصلا انتظارش نمی رفت این چنین مورد سوء استفاده قرار گیرند. جامعه بین المللی که وقتی لازم ببیند تحت نام ارزش های دموکراتیک به جنگ می رود و حاکمیت کشورها را به هیچ می گیرد، به زنان که می رسد در مورد عدم رعایت دموکراسی و حقوق بشر در مورد سکوت می کند.

هرچند در بیست سال اخیر در زمینه خشونت خانگی، قتل های ناموسی و خشونت علیه زنان در جنگ پیشرفت هائی حاصل شده، ما زنان هنوز با بی توجهی کامل در رابطه با اشکال خشونت قانونی یا عرفی، از جمله توسط تشکلات عمده چپ روبروئیم و ادعا می شود که این مسائل برخاسته از تعبیرات مذهبی و یا نورم های فرهنگی است.

ما زنان باید صدایمان را در مقابل این بزدلی سیاسی بلندتر و رساتر کنیم. و این راهپیمائی مطمئنا لحظه تعیین کننده ای در این مبارزه خواهد بود.

برای همگی تان آرزوی موفقیت دارم

پیام سوزان جورج (نویسنده، فعال ضد جهانی سازی و مسئول CATTA فرانسه)

دوستان عزیز کارزار لغو کلیه قوانین نابرابر و مجازات های اسلامی علیه زنان

در همین لحظه که زنان زیادی تحت قوانین مجازات های اسلامی با خطر اعدام مواجه اند، من با شما علیه قوانین نابرابر در جمهوری اسلامی همصدا می شوم و حمایت خود را از راهپیمائی شما اعلام می کنم....

طبق گزارش عفو بین الملل در این لحظه چندین زن به اعدام محکومند. در میان آنها نازنین، دختر 18 ساله ای از کردستان ایران.... حاجیه اسماعیلوند که در 17 سالگی به سنگسار محکوم شد...

گزارش ها حاکی از آن است که زنان زیادی در جنوب ایران قربانی قتل های ناموسی اند.... سال گذشته عاطفه رجبی به جرم فحشا اعدام شد. او هم کودک بود و هم نارسائی ذهنی داشت....

این ها مشتی است از خروار که نشان می دهد در دولت اسلامی جهنمی قانونی برای زنان است.

دوستان عزیز، من مطمئنم که زنان ایران با مقاومت و مبارزه از یوغ این قوانین قرون وسطائی رها خواهند شد. و این مبارزه ایست که حمایت همه مردم دمکرات و مترقی از سراسر جهان را می طلبد. من معتقدم که این کارزار بسیار ضروری است و قویا از مبارزه شما حمایت می کنم.

3 فوریه 2006

پیام مرلین باک به راهپیمائی (زندانی سیاسی ضد امپریالیست، آمریکا)

اگر ما، چه مرد و چه زن، صدایمان را علیه توجیهات قانونی و فرهنگی برای حفظ تملک بر زنان بلند نکنیم، سلسله مراتب توحش را تائید کرده ایم، زنان را به بردگی و بندگی ناخواسته محکوم کرده ایم. ایران و افغانستان همچون دو مثال بارز این نوع تروریسم علیه نیم بیشتر بشریت اند. زنان این دو کشور زندانی اند و هر روزه در یک جنگ مداوم با شدت پائین بسر می برند.

شاید این سوال پیش بیاید که چرا اینقدر از زنان می ترسند که باید پشت درهای بسته نگاهشان دارند. شاید برای این باشد که ارزشی که کار بدون حقوقمان تولید می کند به حدی است که حتی فقیرترین مردان را قادر می کند به کار ادامه دهند. شاید برای این باشد که اگر زنان واقعا و کاملا بخشی از جامعه بودند، امکانات نوینی برای پایان دادن به جنگ و ستم، پایان دادن به استثمار و گرسنگی بوجود می آوردند. پتانسیل اکثریت عظیمی از زنان جامعه مورد استفاده قرار نمی گیرد و در نتیجه سلامت جامعه معوج می شود و لفاظی های دموکراسی خواهانه را تبدیل می کند به دول اتوریتر.

جامعه ای که نیمی از جمعیتش یعنی زنان غایبند، پنهانند، و بیرون رانده می شوند، نمی تواند پیشروی کند. ما در کشورهای امپریالیستی و سرمایه داری/مصرفی، در این توهم بسر می بریم که آزادیم. ولی آزاد نیستیم.

ما زنان آزادیخواه باید از خواهران ایرانی و افغانستانی خود دفاع کنیم چرا که دارند دلیرانه ما را، و نه فقط ما زنان را که مردان را هم، به سوی جامعه ای متفاوت هدایت می کنند.

خواهرانم، هر روز به شما فکر می کنم، شما که چنین دلیرانه در مقابل غیرانسانیت مردسالارانه، تئوکراتیک و سرمایه داری دولت/ملت ها ایستاده اید. بدون شجاعت شما و صدای شما که از زندان های خانگی و اجتماعی به ما می رسد، ما همواره از نبود صلح و آزادی و غنای انسانی رنج خواهیم برد. بیایید همگی به همین اندازه شجاع باشیم.

اعلام همبستگی از طرف گردهمآیی جمعی از زنان و مردان مبارز استان تهران

ما زنان و مردان شرکت کننده در این گردهمایی، با شما دوستان عزیز که امروز بمناسبت بزرگداشت 8 مارس راهپیمایی 4 روزه ای را با عنوان «کارزار لغو کلیه قوانین نابرابر و مجازات های اسلامی علیه زنان» آغاز کرده اید خسته نباشید می گوییم و از صمیم قلب با مبارزه شما اعلام همبستگی میکنیم. به امید روزی که در کنار یکدیگر و در یک راهپیمایی بزرگتر و هماهنگ تر در ایران، رهایی خود را از چنگال این قوانین ضد زن و سرکوبگر که 27 سال است زنان و دختران ما را به بند کشیده، جشن بگیریم. آرزوی تداوم چنین حرکتهای تاثیرگذار و نوید بخشی را داریم.

دست شما را بخاطر درک متقابل و حس همدردی تان صمیمانه می فشاریم.

13 اسفند 1384 برابر با 4 مارس 2006

پیام شکوفه از ایران

با درود به کارزار بزرگ زنان

بی شک برگزاری چنین کارزار بزرگی، فراهم نمودن شرایط آن، فرا خوان و تبلیغات گسترده برای آن و آگاهی دادن به سایرین از چند و چون و اهداف آن، کاریست بسیار سخت و دشوار. پس بجاست که صد بار درود بفرستم بر زنانی که شبانه روز تلاش کردند و زحمت کشیدند. آفرین بر همت بلندتان!

همبستگی و همراهی زنان غیر ایرانی را نیز که اعلام امادگی نموده اند را ارج می نهم و از این هم صدایی و اتحاد به خود می بالم....

باید بدانیم که این کارزار یک حرکت اعتراضی بزرگ و مشخص است که قطعا شاهد بازتاب های گسترده و وسیع آن در سطح دنیا خواهیم بود. این کارزار به بسیاری از زنان در گوشه و کنار جهان منجمله داخل کشور تحرک بخشید و امید و آرزوهای بزرگ آفرید.

من از طرف بسیاری از زنان داخل کشور با صدای بلند اعلام می کنم که ما نمی خواهیم فاطمه گونه و زینب وار زندگی کنیم .چرا که معنی آن این است که مانند برده باشیم . ما نمی خواهیم تفکرات دگم وعقب مانده مذهبی ، خاصه از نوع اسلامی آن را داشته باشیم . حجاب اجباری برای ما محدودیت است نه مصونیت. ما خواهان آزادی هستیم. آزادی انسانی و جنسیتی. ما خواهان برابری حقوق زن با مرد در همه زمینه ها هستیم.

وظیفه خود می دانیم که در دفاع از حقوق خود و سایرین در ایران و سایر نقاط جهان حضوری فعال و گسترده و مستمر در این مبارزه داشته باشیم. حرکت هایی مانند این کارزار باید به صورت مداوم اتفاق بیفتند. مهم آگاهی پیدا کردن و همبستگی و اتحاد مبارزه زنان است. ما هر روز در ایران شاهد مبارزات بخش های مختلفی از زنان هستیم ولی بدون اتحاد و یکصدایی براي ادامه مبارزه، اين زنجیر محکم است و به سادگی از هم گسسته نمی شود . نیاز به هم وصل شدن این مبارزات است اگر همگی با هم یکصدا و متحد شویم و در کارزارهای مختلف بر علیه این ستمها مبارزه کنیم و تشکلاتی در ایران بوجود بیاوریم که مبارزاتمان را متحدتر و پیوسته تر کند و با چنین مبارزه ای هر کاری انجام شدنی است.

به امید پیروزی

پيام جاروی پرنده به کارزار

(جاروی پرنده یک سازمان زنان است که از سال 1996 برای قدرتمندسازی زنان در ترکیه فعالیت می کند)

...ما معتقدیم که زنان جهان از سیستم مرد محور در رنجند و می دانیم که همبستگی زنان در هر جنبش، کارزار ، پروژه و یا فعالیتی یکی از قدرتمندترین ابزاری است که برای مبارزه داریم و خواهیم داشت. ...ما با کمال میل از کارزار شما دفاع می کنیم و امیدواریم بتوانیم تمام اشکال نابرابری قانونی، حقوقی، مجازات ها، تبعیض و خشونت علیه زنان را ریشه کن کنیم.

برای جهانی بهتر و برابر، خواهران شما در مبارزه

پیام دسته هشت مارچ (افغانستان)

همسنگران عزیز !

راهپیمائی هشت مارچ شما را قاطعانه پشتیبانی می کنیم. این راهپیمائی یک حرکت مبارزاتی درست و اصولی است . این راهپیمائی می تواند و باید به مبارزات زنان در ایران و سائر کشور ها ، بخصوص کشورهای همسایه ایران ، مثل افغانستان ، تحرک تازه ای ببخشد . موفقیت و پیروزی راهپیمائی تان را ، موفقیت و پیروزی خود به حساب می آوریم و تبلیغ برای آنرا یک مسئولیت جدی مبارزاتی خود به حساب می آوریم .

زنده باد مبارزات زنان ایران ، افغانستان و سراسر جهان !

25 فبروری 2006

بریژیت فاولر، پروفسور

من می خواهم از راهپیمائی بزرگ علیه عملکرد وحشیانه رژیم فعلی ایران علیه زنان و تحکیم پدرسالاری نهادینه توسط رژیم حمایت کنم. قباحت عملکرد رژیم ایران عریان تر می شود وقتی می بینیم که پروسه کنار گذاشتن فرودستی زنان در سال های 0691 آغاز شده بود.

این اولین بار نیست که حقوق زنان چنین وحشیانه مورد حمله قرار می گیرد. دقیقا همین مسئله در فرانسه سالهای 30 – 1920 در مورد زنان (و یهودیان) اتفاق افتاد، یعنی وقتی که اینها به درجات بالای تحصیلی دست یافتند و وارد عرصه کار و سیاست شدند.... شواهد حاکی از آن است که اعمالی که در جهت محدود کردن زنان صورت می گیرد همیشه پیشقراول گردش بسوی (نئو)فاشیسم است.

پیام سیسیلیا سپنس

حمایت صمیمانه من را از کارزار خود بپذیرید. من زندگی ام را صرف ارزیابی از خودم بعنوان یک زن کرده ام، با تمام شکست ها و دستاوردهایم.

در جوانی، تلاش مسن ترها برای اینکه مرا به تطبیق با خواسته های پدرسالاری و اعتقادات مذهبی وادارند، باعث شد من از ریشه هایم روگردان شوم. من حق زنان برای تصمیم گیری را به اجرا گذاشتم. با این وجود توسط خانواده و شوهر سابقم مورد آزار قرار گرفتم. حد اقل می توانم بگویم که از نظر جسمی از منبع آزار دور شده ام. و از این لحاظ آزاری را که به من می رفت به رسمیت شناخته ام، می توانم بگویم که از لحاظ ذهنی هم از این آزار فاصله گرفته ام.

من در استرالیا هستم و قادر نیستم فیزیکی در راهپیمائی شما حضور داشته باشم، ولی فکرم با شما خواهد بود.

پیام سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه

به راهپیمایی کارزار مبارزه برای لغو کلیه قوانین نابرابر و مجازات های اسلامی علیه زنان در لاهه

روز جهانی زن مبارک باد! تبریکات صمیمانه و کارگری ما را پذیرا باشید.

8 مارس روز جهانی زنان، یکی از پرافتخارترین مبارزات زنان در طول یک قرن گذشته است.

سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه فرا رسیدن 71 اسفند ماه برابر (8 مارس) را به کلیه زنان کارگر و خانواده هایشان تبریک و شادباش گفته و خواهان رفع هرگونه تبعیض علیه زنان است.

پیام جمعیت انقلابی زنان افغانستان (راوا)

قبل از هرچیز روز جهانی زن را به همه زنان تحت ستم ایران و جهان تبریک می گوئیم.

زنان افغانستان که تحت فشار بنیادگرائی اسلامی خورد می شوند، به خوبی درد و رنج زنان و مردم ایران را که زیر سلطه یک رژیم فاشیستی و وحشی مذهبی قرار دارند درک می کنند....

مردم ایران حتی یک لحظه سلطه غرقه به خون ملاهای خائن به کشورشان را فراموش نکرده اند و علیرغم تروریسم وحشیانه و خفقانی که به آنها رفت هرگز از مبارزه با ملاهائی که ایران را به گورستان مردم تبدیل کره اند دست نکشیدند.

ما جداً معتقدیم که شورش های ضد آخوندی و ضد بنیادگرائی بخصوص شورش های دانشجوئی پیام آور قیام های عظیم و توفانی است که سلطه شرم آور رژیم بنیادگرا در ایران را به کناری خواهد راند. در واقع شورش های متوالی نشان از این دارد که مردم ایران دیگر به تغییرات صوری در راس ارگان های جمهوری اسلامی اعتقادی ندارند. آنها امروز خواهان برکناری رژیم تئوکراتیک ملاها هستند....

انجمن انقلابی زنان افغانستان همبستگی خود را با مردم ایران اعلام می کند و از مبارزه شجاعانه مردان و زنان ایرانی علیه رژیم قرون وسطائی اسلامی حمایت می کند. ما که در مقابل خود رژیم بنیادگرائی بس وقیحانه تر از رژیم ایران داریم، پیروزی مردم ایران علیه ستمگران بنیادگرا را پیروزی خود می دانیم.

مردم و نیروهای انقلابی ایران باید از آنچه در افغانستان می گذرد بیاموزند. آنها باید بدانند که هیچ قدرت خارجی برایشان صلح و آزادی و دموکراسی نمی آورد و این مسئولیت خودشان است که متحدا رژیم جنایتکار را به زباله دان بیاندازند. اگر آمریکا به ایران حمله کند هیچ تغییر مثبتی به بار نخواهد آورد، و تنها نتیجه آن رنج و کشتار بیشتر مردم بیگناه خواهد بود، یعنی همان که بر افغانستان و عراق می رود.

در افغانستان بدبخت ما، آمریکا طالبان را برکنار کرد ولی نیروهای بس جنایتکارتری را جایگزین آن نمود: جنگ سالاران و رهبران جانی اتحاد شمال. امروز این جنایتکاران رسوا و مافیای مواد مخدر در افغانستان در قدرتند و به شدت مورد حمایت آمریکا قرار دارند.... برای آنها منافع سیاسی، اقتصادی و استراتژیک آمریکا مهمتر از رفاه و خوشبختی مردم ماست. ما در مبارزه مشکل و پرتلاطم خود علیه استبداد و بنیادگرائی تنها نیستیم. زنان کردستان، فلسطین، ترکیه، آمریکای لاتین و سایر کشورها نیز برای دموکراسی و علیه طاعون جنگ و افراط گرائی می ستیزند. ما با آنها همدردی می کنیم و باید با تشدید مبارزات تعیین کننده خود علیه بنیادگرائی و حامیانش در منطقه به مبارزاتشان یاری رسانیم.

درود به زنان آزادیخواه و زندانی ایران و سراسر جهان

زنده باد همبستگی بین زنان مقاوم افغانستان و سایر کشورها

راوا، 6 مارس 2006

بیانیه جمعی از فعالان چپ جنبش دانشجویی در حمایت از فراخوان همبستگی با زنان در ایران

و راهپیمایی به طرف شهر لاهه برای لغو کلیه قوانین ضد زن

ما، جمعی از فعالان جنبش دانشجویی در ایران بدین وسیله همبستگی خود را از این ابتکار مبارزاتی اعلام کرده و از آن به گرمی استقبال می کنیم. و امیدواریم که این مبارزه راه را برای پیوند مستحکم تر جنبش دانشجویی و جنبش زنان از یک سو و اپوزیسیون خارج از کشور با داخل از سوی دیگر هموار سازد.

ظلم و ستم بر زنان و اعمال تبعیض بر آنان از ویژگیهای بارز نظام کهنه و عقب مانده کنونی است. نظام کنونی از بدو تولدش با تحمیل کردن حجاب اجباری بر زنان و جدا سازی زن و مرد، ستم بر زن را به اشکال مختلف نهادینه کرده است. نزدیک به یک قرن شاهد حکمرانی دو سیستم مستبد سلطنتی و دیکتاتوری مذهبی بر ایران هستیم. خفقان و سرکوب عجین شده با فرهنگ عقب افتاده و ظالمانه مردسالار، یکی از ویژگی های بارز روابط اجتماعی حاکم بر ایران است. قوانین دولتی، شرعی و عرفی و سنن و عادات کهنه نظام مردسالاری را به طور همه جانبه حمایت می کنند و به آن مشروعیت قانونی و ضمانت اجرایی می بخشند. سالهاست که بلند گوهای تبلیغاتی رژیم های حاکم فرهنگ مردسالاری را تبلیغ می کنند و به اشاعه آن می پردازند. همه این ها منجر به شکل گیری یک فرهنگ مردسالار جان سخت در میان مردم ایران شده است.

مسئله زنان خود یکی از مسائل اصلی جامعه ما و هر جامعه طبقاتی است. هر حرکتی در جهت رهایی زنان و تلاش برای تحقق آن اساس نظام طبقاتی را مورد ضرب قرار می دهد. تجربه به ما ثابت کرده است که زنان مبارز به واسطه ستم مضاعف طبقاتی و جنسیتی از انگیزه مبارزاتی فراوانی برخوردار هستند که ما آن را تحسین می نماییم.

جای خوشبختی است که شکوفایی جنبش چپ دانشجویی با توجه اش به مسئله زنان همراه بوده است. این امر آغازی مثبت در راه اهداف جدی تر و بزرگتر است. با توجه به نقش کلیدی جنبش زنان در کوران جنبش های اجتماعی و از آنجایی که درجه رادیکال بودن هر جنبشی را می توان با نحوه برخوردش به مسئله زنان سنجید. از این رو ما از هیچ تلاشی در جهت حمایت از جنبش زنان کوتاهی نمی کنیم و از کلیه اشکال مقاومت عادلانه زنان در مقابل مردسالاری (در حیطه عمومی و خصوصی و در هر زمینه ای که باشد) حمایت کرده و به سازماندهی جنبش زنان در حد توان خود یاری می رسانیم.

پیام جمعی از دانشجویان کرد به زنان کارزار

زنان زحمت كش سلام

زناني كه با اتحادتان بر هرآنچه كه ضد زن است، نه گفته ايد. خسته نباشید. درود بر روحيه همكاري شما.

ما در گوشه اي از ايران زير سلطه قوانين ضد زن همگام با فريادتان. فرياد بر آورديم نه. هرگز خاموش نمي نشينيم. ما از كردستان ايران جايي كه اولين بار زنان جنگجو از بطن آن بر خواست همبستگي خود را با توجه به تاريخچه مبارزاتي زنانمان در اين خطه با افتخار اعلام مي داريم كه با تمامي قوانين ضد زن چون فرهنگ مرد سالار، حجاب اجباري، كتك، ضرب و شتم، توهين و تحقير با اين فرهنگ مردسالار و پدرسالار كه در قوانين دولتي و تمامي ابزار سركوبش و مردان كه راحت حقوق انساني يك انسان هميشه سوخته تاريخ را زير پا گذاشته اند مخالفيم.

و از اينجا از تمام زنهايي كه در لاك اجباري خود فرو رفته و فريادشان را خفه كرده اند دعوت مي كنيم كه به اين مجموعه بپيوندند. و زير فشار نباشند.

من و تو اگر ما شويم فرياد هايمان پژواكي خواهند شد و قانوني را بلرزه خواهد آورد. بر خيزيم و كاري بكنيم كه انسانها بدانند كه ما هم نيز براي هر آنچه كه آزارمان مي دهند معترضيم.

ما پيام تبريك و همبستگي مان را به شما و تمامي زنان جهان مي فرستيم و اتحاد خود را به عنوان گروهي از زنان كرد مبارز اعلام مي كنيم. با آرزوي اينكه روزي فريادمان جهان را به لرزه در آورد.

به اميد آن روز – هشت مارس 1384، جمعي از دانشجويان كرد