گزارشی از سه هفته آکسيون در هلند (دن هاگ)

در حمایت ازمبارزات مردم در ایران و خواست آزادی زندانیان سیاسی!

 با توجه به شرایط و موقعیت عینی و ذهنی و بخصوص مبارزات اخیر مردم در ایران، پخش اخبار جنایات جمهوری اسلامی در مورد شکنجه و تجاوز به دستگیرشدگان در زندان های جمهوری اسلامی در بین مردم کشورهای مختلف در سراسر جهان انعکاس جهانی به خود گرفته است؛  با توجه به این اوضاع فعالین تشکل زنان هشت مارس درهلند همانند سایر فعالین این تشکل درکشورها دیگر آکسیون هایی در دفاع از مبارزات مردم و افشای هر چه بیشتررژیم ارتجاعی جمهوری اسلامی از هر جناح و دسته و خواست آزادی زندانیان سیاسی هر شنبه از تاریخ 19 سپتامبر از ساعت 3 تا 5 بعد ازظهر در میدان هت پلین در شهر دن هاگ برگزار کردند.

در این آکسیون تلاش کردیم تا جنایات جمهوری اسلامی را از طریق نمایشگاه عکس و طرح برخی خواسته های مردم ایران و بخصوص خواسته های زنان، به رهگذران در میدان هت پلین نشان دهیم.  پرچم سرنگون باد جمهوری اسلامی ایران، آزادی زندانی سیاسی و پلاکاردهایی هم چون: جدائی دین از دولت، بدون شرکت فعال زنان هیچ انقلابی به پیروزی نمی رسد، لغو حجاب اجباری، لغو سنگسار، نه به جمهوری اسلامی، نه به امپریالیسم؛ وهمچنین تصاویری از خیزشهای چند ماه گذشته ؛ در معرض دید رهگذران و دیدار کنندگان قرار گرفت.

شنبه 19 سپتامبر : همزمان با ما گروه دیگری نیزدراعتراض به سیاست های ضد پناهندگی دولت هلند آکسیون اعتراضی برگزار کردند. زن میانسالی که جزء یکی ازسازمان دهندگان بود و برای دفاع از پناهندگان با شعر خوانی همراه با موزیک اعتراض خود را مطرح می کرد. در حمایت ازما گفت که «ما باید با هر نوع بی عدالتی مبارزه کنیم و به مبارزه ادامه دهیم تا به خواسته های خود برسیم». دختر و پسر جوان ایرانی که قبلا با آنها در آکسیونهای اعتراضی آشنا شده بودیم با دیدن ما در آنجا به سمت ما آمدند. این جوانان درهر آکسیونی که علیه سرکوب مردم در ایران باشد شرکت می کنند. آنها در گفتگو با ما مطرح کردند که « ما رای ندادیم و فقط در حمایت از مردم ایران لباس سبز و یا دست بند سبز را استفاده می کنیم. در حال حاضر باید همه با هم باشند و اختلافات را کنار بگذارند تا بعد که تغییراتی بوجود آمد می توان بر سر اختلاف نظرها و دیدگاه ها بحث و گفتگو کرد و..... » ما سعی کردیم به این جوانان توضیح دادیم که در دوران انقلاب 57 نیز چنین دیدگاهی که الان وقت بحث و اختلافات نیست و مسئله اصلی رفتن شاه است و پس از رفتن شاه می توانیم به بحث و گفتگو بپردازیم که حاصل آن بر روی کار آمدن رژیم ارتجاعی جمهوری اسلامی شد. نتیجه آن این شد که نیروهای انقلابی و آزادیخواه از شرایط عینی نتوانند استفاده کنند و به دنباله روی از شرایط در غلطيدند و نتوانستند وظایف خود را که همانا آگاه کردن مردم و خارج کردن آنان از زیر رهبری خمینی مرتجع و دارودسته اش بود، بپردازند. برای این جوانان مطرح کردیم که کشتار زندانیان سیاسی دهه 60 در زمانی که موسوی نخست وزیر بود انجام پذیرفت. یکی از زنان ایرانی که خود در زمان نخست وزیری موسوی7 سال را در زندان گذارانده بود حضور داشت و گفت که من خودم  شاهد زنده آن جنایات هستم.

به آنها گفتيم که تکرار اشتباه سال 57 خطا است ؛ اين هشیاری شماست که تا می توانيد از تجربه نسل گذشته استفاده کنید. امروز هم اگر موسوی و کروبی و به طور کلی اصلاح طلبان حکومتی قیافه مخالف به خود گرفته اند، برای این است که با جناح خامنه ای - احمدی نژاد بر سر چگونگی حفظ نظام اختلاف نظر دارند. موسوی به کرات در بیانیه های گوناگون این را بیان کرده است که: جمهوری اسلامی نه یک کلمه بیشتر و نه یک کلمه کمتر. وی در بیانیه های گوناگون خود دائما تکرار می کند و می خواهد جمهوری اسلامی را به زمان خمینی (رهبرش) برگرداند. در صورتی که مردم و بخصوص زنان و جوانان نظام جمهوری اسلامی را نمی خواهند. به آنها توضيح داديم که حجاب اجباری، کشتار وسیع زندانیان سیاسی در دهه 60 و تابستان خونین 67 ؛ سرکوب مردم و.... به فرمان خمینی و در زمان نخست وزيری موسوی انجام شد و بسیاری از «اصلاح طلبان» که امروز نقاب دمکراسی به چهره زده اند  از آمران و عاملان سرکوب و کشتار در دوران دهه 60 و تابستان 67 هستند.

شنبه 26 سپتامبر برخی از تشکلات درونی میز کتاب آمستردام و خانه هنر درهلند ضمن حمایت ازآکسیون تشکل 8 مارس، شرکت کردند و با برپایی نمایشگاه عکس؛ پرچم و پلاکاردها و اجرای موزیک زنده توسط یکی از این رفقا به این آکسیون جلوه خاصی دادند و توجه حاضرین و رهگذران را بیشتر جلب کردند. پسری از آفریقا به خواندن اعلامیه ای که در مورد قتل عام زندانیان سیاسی در ایران که در کنار یکی از تابلوی های عکس چسبانده شده بود بدون اینکه سوال یا حرفی بزند مدت طولانی مشغول بود. زن نسبتا مسن هلندی که با دیدن نمایشگاه عکس اشک در چشمانش حلقه زده بود گفت که « من ناراحت نمی شوم که چرا شما این عکس ها را نشان می دهید؛ تازه خوشحالم که این کار را می کنید که مردم بدانند که چه اتفاقاتی دارد در جاهای دیگر می افتد؛ اشک من برای این است که چرا جهان باید اینگونه باشد من جهانی می خواهم که در آن مردم را شکنجه نکنند مردم آزاد باشند جهانی که در آن خشونت و جنگ نباشد و ما را در ادامه دادن این حرکتها تشویق کرد و گفت که من همیشه در کنار شما هستم حتی اگر اینجا نباشم.» همچنین دختران و پسران ایرانی وغیر ایرانی که در مورد اخبار و وقایع ایران می دانستند با تماشای عکس ها برای همدیگر توضیح و با هم صحبت می کردند. چند دختر و پسر هلندی می گفتند که اخبار ایران را دنبال می کند و مطرح کردند که جوانان ایرانی بخصوص دختران در ایران بسیار شجاع هستند و برای آنها آرزوی موفقعیت و پیروزی را دارند.

شنبه 3 اکتبر با وجود سردی هوا و باد در محل آکسیون جمع شدیم و چند نفر از دوستان دیگر که از راه دور آمده بودند در این آکسیون شرکت کردند و در تمام مدت آکسیون همراه ما بودند. یکی از دوستان بدرستی طرح کرد که می توانیم برگه امضا برای خواست آزادی زندانیان سیاسی در اختیار مردمی که از خواستهای این آکسیون حمایت و پشتیبانی می کنند قرار دهیم.  

در این آکسیون اعلامیه های تشکل زنان هشت مارس« در ایران چه می گذرد، مبارزه ادامه دارد، به کشتار و شکنجه خاتمه دهید، آزادی زندانیان سیاسی» و بیانیه افشاگرانه برگزار کنندگان آکسیون 11 سپتامبر « سه دهه جنایات رژیم جمهوری اسلامی در ایران» به زبان هلندی و فارسی در بین مردم علاقمند پخش گردید.

 فریدا فراز   اکتبر2009