ای شیخ کج کلاہ

تا بہ کی بخاک میکشانی پیکرم

با مشت میکوبی توھردم برسرم

گوشم می بری تا نشنوم دیگر

فریاد آزادی،خواھی کنی کرم

سیاہ دل تویی،سیاہ پوشم میکنی

پنداشتی چوتو ای شیخ من خرم

آسمان شب ومھتاب و ستارہ دیدم

بگمانت از بودن آفتاب بی خبرم

ازظلم تو چو آھن آبدیدہ گشتم

تو می خواھی چو موم باشم نرم؟

دیگر بازیچہ دست ھایت نیستم

من انسان، زنم! نہ خمچہ ای ترم

بی شرم تویی بر وجودم قابض

نمی پوشم روسری آزادہ دخترم

آزادہ ام می شکنم دیوار قفست

تا بہ کی میبری تو بال وھم  پرم

با زنجیر و زولانہ کہ بپایم بندی

خواھی زمن تن نرم بستر گرم؟

باز میخواھی  کشتزار تو باشم؟

و اگر نہ  خواھی کرد  دربدرم۔

با پردہ حجاب می پوشانی مرا

چو میترسی بگشایم ناگاہ شھپرم

ای متحصب سیاہ ذھن، سیاہ قبا

برو گمشو کہ من مرغ سحرم

شام تیرہ تویی ایبد اندیش بدخو

بدان کہ من زن خورشید خاورم

ای مرد کہ جنس لطیفم خوانی

من درعرصہ زندگی با تو برابرم

گرچہ آسیاب شدہ چرخ زندگیم

لیک بازھم ترا خواھرم ،مادرم

من نیز انسان از جنس توھمچو تو

چرا تومی پنداری از جنس دیگرم

ای مرد گر تو یار و رفیقم باشی

خاھی دید درکار زار زندگی یاورم

انگشت بدھان مگذار کہ: خاموش!

من بانگ آزادیم،نطاق سخنورم

شیر غران منم ،ھوشدار! ھوشدار!

دیگر نہ برای تو یک صید لاغرم

با این عبا و قبا و چھل تار ابریشم

پندم مدہ ای واعظ ، دور شو از درم

فریاد رھایست دگر سوما، ای مفتی

نشوم خاموش،نھی زمنکرت کردہ کرام۔

سوما کاویانی 4-3-2012