گزارش کارزار «فراموش نخواهیم کرد!عفو هم نخواهیم کرد!»

بمناسبت دهمین سالگرد قتل عام زندانیان سیاسی

بمناسبت دهمین سالگرد قتل عام زندانیان سیاسی، فراخوانی از جانب «جمعیت مبارزه برای آزادی زنان ایران»، «کمیته 8 مارس»، «دسته 8 مارچ» (زنان افغانستانی ساکن پاکستان) و «جنبش رها» (تشکل زنان در برمن آلمان) پیش گذاشته شد.

بر پایه این فراخوان کارزار مبارزاتی بشکل جلسات یادبود زندانیان سیاسی، شب شعر و یک آکسیون سراسری خیابانی در کشورهای مختلف برگزار شد. ضمنا متن فراخوان به 3 زبان آلمانی، ترکی و انگلیسی ترجمه و توزیع شد. بهمین مناسبت یک جزوه بنام «واقعیات خونین و حماسه مقاومت» از جانب «کمیته 8 مارس» به زبان فارسی، ترکی و انگلیسی تهیه و پخش شد.

آلمان

کلن-13 سپتامبر

«کمیته 8 مارس» با دعوت از مینا اسدی شاعر و نویسنده مبارز شب شعری برگزار کرد. مراسم با یک دقیقه سکوت بیاد جانباختگان آغاز شد و سپس پیامی از جانب «کمیته 8 مارس» قرائت شد. این پیام ضمن افشای جنایات رژیم اسلامی، بر استواری و مقاومت زندانیان سیاسی بر سر آرمان و عقایدشان که چیزی جز رهایی توده های ستمدیده مردم نیست، تاکید می کند و این مقاومت و مبارزه را تکیه گاه مطمئنی برای مبارزات مردم می خواند. در این پیام اشاره می شود که در شرایطی دهمین سالگرد قتل عام برگزار می شود که جمهوری اسلامی ورشکسته و منفرد و منفور است و از ترس طغیان مردم، پرچم پاره پاره «آشتی ملی» را بلند کرده است. در این پیام خاتمی بعنوان مهره ای که همان ماهیت ارتجاعی را دارد و مجری این سیاست است، افشا می شود. در قسمتی از پیام گفته شد: «جهان کنونی جهان انتخابهاست زیرا این جهان بشدت به دو قطب تقسیم شده است. در کدامین سو ایستاده ای سئوال روز است. همانطور که دهها سال پیش جلادان اوین و گوهردشت و سایر زندانها این سئوال را در مقابل قهرمانان ما گذاشتند. آنان جواب خود را دادند. جواب ما چیست؟»

سپس مینا اسدی گفتگوی خود را با عنوان «من بدنبال شما آمده ام»آغاز کرد. او در اشعار و گفته هایش به افشای جنایات مرتجعین اسلامی و ترور و خفقان و کشتاری که 20 سال است علیه مردم ما براه انداخته اند پرداخت و در مقابل، مبارزات و مقاومت مردم را برجسته کرده و آنرا ستود.

در این مراسم حدود 100 نفر شرکت داشتند.

آخن-12 سپتامبر

انجمن دموکراتیک ایرانیان (آخن) از کمیته 8 مارس دعوت کرد که بر سر موقعیت زنان در مهاجرت یک سخنرانی ارائه دهد. در آغاز این جلسه با اعلام یک دقیقه سکوت یاد زندانیان سیاسی جانباخته گرامی داشته شد . قبل از ایراد سخنرانی پیام کمیته 8 مارس بمناسبت دهمین سالگرد قتل عام زندانیان سیاسی قرائت شد.

فرانکفورت-19 سپتامبر

به دعوت «جمعیت مبارزه برای آزادی زنان» و «کمیته 8 مارس» جلسه ای بهمین مناسبت و با شرکت بیش از 100 نفر در شهر فرانکفورت برگزار شد. در این جلسه چند تن از زنان ومردان زندانی سیاسی سابق و یک زندانی سیاسی سابق از افغانستان و همسر یک زندانی سیاسی اعدام شده سخنرانی کردند. در این جلسه همچنین تئاتر کوتاهی به کارگردانی نیلوفر بیضایی و بازیگری پروانه حمیدی و شبنم مددی اجرا شد که گوشه ای از صحنه های زندان را به تصویر کشید. این نمایش که فضای سیاهچالهای رژیم اسلامی را با هنرمندی ترسیم می کرد، به سخنرانیها تصویر زنده تری بخشید.

یکی از زندانیان سیاسی سابق در گوشه ای از سخنان خود گفت، اگرچه در رژیم جمهوری اسلامی با اشکال قرون وسطایی شکنجه و قتل در زندانها روبرو هستیم، اما موجودیت زندان مسئله ای است مربوط به ضروریات جامعه طبقاتی و ما برای اینکه دیگر زندانی نداشته باشیم در نهایت مبارزمان باید برای نابودی جامعه طبقاتی باشد.

یکی دیگر از سخنرانان به توضیح اشکال مختلف شکنجه های روانی و جسمی پرداخت. وی گفت همه اینها برای این بود که ارزشهای ارتجاعی و عقب مانده جایگزین ارزشهای انقلابی و مترقی زندانی گردد. او تاکید کرد که مسئله توابها موضوعی ست که نمی توان براحتی از آن گذشت،  گرچه برخی می خواهند مرز بین زندانی مقاوم و توابین را تحت مسائل به اصطلاح انسانی واحساسی مخدوش کنند.

وی گفت رژیم سعی می کرد بوسیله توابین مقاومت زندان را زیر سئوال ببرد و به مردم چنین وانمود کند که زندانی سیاسی وجود ندارد بلکه عده ای نادم هستند که خود حاضر به ترک زندان نیستند. در ادامه زندانی سیاسی دیگری تلاش کرد تا نکات سخنران قبلی را با ذکر مثالهای متعدد بیشتر توضیح بدهد.

آخرین سخنرانی را یک زندانی سیاسی از افغانستان که سالها در اسارت رژیم خلق و پرچم، ارائه داد. او ضمن برشمردن جنایات رژیم گذشته مرتجعین اسلامی کنونی، به برخی از خاطرات خود در زندان اشاره کرد. او در گوشه ای از صحبتهای خود گفت که در واقع آنجا «زندان در زندان» بود: یکی زندان رژیم وابسته به روسها؛ و دیگری زندانی که در داخل زندان توسط مرتجعین اسلامی که خودشان هم زندانی بودند برای انقلابیون افغانستانی که بطور عمده نیروهای چپ بودند، درست شده بود. او سپس اشاره کرد که نیروهای آزادیخواه افغانستان هم اکنون چه در افغانستان چه در مهاجرت  با زندان مواجه هستند و از زندانهایی که احزاب اسلامی در شهرهای پیشاور و اسلام آباد پاکستان و در مشهد و زاهدان و تهران ساخته اند، نام برد. او معتقد است که طالبان و رژیم حاکم بر ایران تفاوت ماهوی ندارند. وی همچنین در مورد روند کنونی که برخی معتقدند خاتمی می خواهد کارهایی بکند گفت «از لجنزار، گل نمی روید». در این جلسه بیش از 100 زن و مرد شرکت داشتند.

برمن-27 سپتامبر

در مراسمی که از جانب جنبش رها (تشکل زنان در برمن) بمناسبت دهمین سالگرد قتل عام زندانیان سیاسی و در چهارچوب فراخوان «فراموش نخواهیم کرد! عفو هم نخواهیم کرد!» برگزار شد، چند تن از زندانیان سیاسی و همسر یک زندانی سیاسی اعدام شده به سخنرانی پرداختند.

ابتدا یک سخنرانی از جانب جنبش رها ایراد شد. در این سخنرانی جنایات جمهوری اسلامی افسا و با فمینیسم اسلامی و نسبیت گرایی فرهنگی مرزبندی شد. سپس پیامی از جانب «کمیته 8 مارس» به این مناسبت قرائت شد. پس از آن، پیام جمعی از زندانیان سیاسی مقیم آلمان خوانده شد.  در این پیام اشاره شد که سرکوب مداوم و بیرحمانه جمهوری اسلامی و کشتار سال 67 بیانگر این مسئله است که همیشه باید برای کسب آزادی جنگید. جنگی سخت و نا برابر که در آن ما همیشه برنده نیستیم اما به پیروزی مبارزمان ایمان داریم. در این پیام تاکید شد که ما بازماندگان و شاهدان عینی جنایت سال 67 برآنیم تا هرچه در زندان گذشت را به گوش جهانیان برسانیم. در این پیام تاکید شد که جانباختگان این فاجعه از آرمان رهایی و سوسیالیسم دفاع کردند و خواست رهایی و مبارزه برای آن، موضوع و خواست تمام زندانیان سیاسی بوده است.

سپس یک زن زندانی سیاسی به حکایت زندان، رنجها و مقاومت پرداخت. بطور خاص او خاطراتی از روزهای شهریور 67 را بازگو کرد.

مونستر-29 سپتامبر

از جانب «کمیته 8 مارس» و «کانون زندانیان سیاسی پناهندگان مونستر» و جلسه ای بهمین مناسبت برگزار شد.

در این جلسه ابتدا سخنرانی «کمیته 8 مارس» ارئه شد. سپس یک زن زندانی سیاسی سابق، شعری که سروده خودش بود را قرائت کرد. در قسمت دوم برنامه دختر جوانی بمناسبت سالگرد قتل عام زندانیان سیاسی شعری که سروده خودش بود را به زبان آلمانی و سپس فارسی قرائت کرد. پس از آن نوبت به سخنرانی زنی از یک خانواده زندانی سیاسی رسید. او در سخنان خود تاکید کرد که مبارزات خانواده های زندانی سیاسی نقش مهمی در افشای جنایات رژیم جمهوری اسلامی داشته و دارند. خانواده زندانی سیاسی حلقه رابط مبارزان درون زندان با جامعه می باشد. وی گفت که جمهوری اسلامی بشدت از همبستگی خانواده های زندانی سیاسی هراسان است چرا که مبارزات آنها جبهه مهمی از مبارزات مردم ما علیه ارتجاع حاکم می باشد. سپس یک زن زندانی سیاسی سابق که تجربه اسارت در زندانهای رژیم شاه و رژیم کنونی را داشته است صحبت کرد. او در آغاز سخنان خود اعلام کرد که تا کنون به عنوان زندانی سیاسی سخنرانی نکرده است اما در شرایط کنونی که سازشکاران در پی بزک کردن چهره مرتجعین حاکم هستند خود را موظف و مسئول می داند که گوشه ای از جنایات اینان را برملا سازد. سپس نوار اشعار سعید سلطانپور شاعر انقلابی با صدای خودش پخش شد. اشعار او در وصف استواری و مقاومت زندانیان قهرمانی بود که تا پای جان بر سر آرمان خود ایستادند. پس از آن نوبت به پرسش و پاسخ رسید. در این قسمت بحث عمده بر سر اوضاع کنونی جامعه و سیاست «آشتی ملی» و نوع برخورد اپوزیسیون به مسئله زندانی سیاسی بود. جلسه با اجرای موسیقی زنده به پایان رسید. در این جلسه حدود 70 نفر شرکت داشتند.

پاکستان-کویته-6 سپتامبر

به دعوت «دسته 8 مارچ» جلسه ای در مورد «اوضاع فعلی افغانستان و مبارزات زنان» تشکیل شد. قریب به 60 نفر شرکت کرده بودند. در این جلسه مقالات متعدد و صحبتهایی ارائه شد که در آن به تشریح اوضاع کنونی افغانستان، ستم هایی که تحت حاکمیت ارتجاعی طالبان و دیگر دارودسته های ارتجاعی بر زنان وارد می شود، تجاوزگری آمریکا و ... پرداخته شد.

در انتهای جلسه قطعنامه ای صادر شد.

انگلستان -لندن20 سپتامبر

بمناسبت این کارزار جلسه ای از طرف «جمعیت مبارزه برای آزادی زنان ایران» و «کمیته 8 مارس» با حمایت «انجمن مستقل زنان ایرانی در لندن» برگزار شد.

جلسه با سرود زندانی و یک دقیقه سکوت بیاد جانباختگان آغاز گردید. پس از پیامی از جانب برگزار کنندگان، مینا اسدی شاعر و نویسنده مبارز سخنان خود را تحت عنوان «من بدنبال شما آمده ام» ایراد نمود. سپس ناهید نعیمی شعر«سرو ایستاده» سروده گلسرخی که خود بر آن آهنگی ساخته بود، با صدایی دلنشین اجرا کرد. آنگاه زیبا کرباسی شاعر جوان چند سروده خود را خواند و آذر زندانی سیاسی سابق نیز از تجارب خود در زندان سخن گفت.

سوئیس- زوریخ5 سپتامبر

بمناسبت دهمین سالگرد قتل عام زندانیان سیاسی جلسه ای از جانب «شورای دموکراتیک ایرانیان سوئیس» برگزار شد. فعالین «کمیته 8 مارس» از این جلسه حمایت کرده و پیامی را بدین مناسبت قرائت کردند. فعالین این کمیته فراخوان کارزار« دهمین سالگرد» را به روزنامه های مختلف سوئیس برای چاپ ارسال داشتند، بعلاوه فراخوان به 4 زبان آلمانی، ترکی، انگلیسی و فارسی در شهر زوریخ پخش شد.

بمناسبت این کارزار مصاحبه رادیویی از جانب «کمیته 8 مارس» با رادیو صدای پناهنده انجام شد.

آکسیون سراسری 26 سپتامبر

کلن-26 سپتامبر

این آکسیون از ساعت 11 صبح در محل دم پلاتز برگزار شد. در طی آکسیون فاجعه شهریور 67 و جنایت رژیم به سه زبان آلمانی، فارسی و ترکی بازگو شد. شعارها و پرچم ها به زبان فارسی و آلمانی همه با همین مضمون بود. در پایان این آکسیون قطعنامه ای از جانب «جمعیت مبارزه برای آزادی زنان ایران» و «کمیته 8 مارس» قرائت شد. در این قطعنامه ضمن افشای جنایات رژیم جمهوری اسلامی و سیاست فریبکارانه «آشتی ملی» خاتمی، سیاستهای جنگ افروزانه جمهوری اسلامی بر مورد افغانستان و جنایاتی که علیه توده های مهاجر افغانستانی مرتکب شده اند نیز افشا شد.

لندن-26 سپتامبر

تظاهرات ایستاده ای از جانب «جمعیت مبارزه برای آزادی زنان ایران»، «کمیته 8 مارس» و «انجمن مستقل زنان ایرانی در لندن» در مقابل بانک ملی ایران برگزار شد.

در این تظاهرات شرکت کنندگان پلاکاردهایی در دست داشتند که بر روی آنها شعارهایی در گرامیداشت جانباختگان زندانی سیاسی، محکوم نمودن جمهوری اسلامی بدلیل قتل عام سال 67، زن ستیزی حکام اسلامی، آزادی زندانیان سیاسی، محکوم نمودن قدرتهای جهانی سرمایه داری، محکوم نمودن شوونیسم ارتجاعی جمهوری اسلامی علیه پناهندگان افغانستانی... نوشته شده بود. صدها اعلامیه در مورد این کارزار به زبان انگلیسی، فارسی و ترکی در بین مردم پخش شد.

«جمعیت انقلابی زنان افغانستان» (راوا)، «شورای زنان افغانستان» (آخن)، «کمیته دفاع از جنبش»، «هواداران اتحادیه کمونیستهای ایران- سربداران» (واحد لندن) و «حزب کمونیست ایران» با ارسال پیامهایی حمایت خود را از این کارزار اعلام کردند.