«عفاف» واپسگرايان و قربانيان آن

سال گذشته حداقل 220 زن کرد در عراق وادار به خودسوزی شده و جان خود را از دست داده اند

انواع طرح های رژيم ايران از قبيل طرح «عفاف و حجاب»، «طرح امنيت اجتماعی»، «جشن تکليف»، بازی رايانه ای دختران بهشتی» و امثال آن، همه برای احيای جامعه قرون وسطايی است که آلا لطيف توصيف آن را به دست داده است و قتل زنان در آن نه تنها جنايت نيست بلکه «افتخارآفرين» هم هست!

http://www.roshangari.net/

روشنگری. آلا لطيف روزنامه نگار کرد ميگويد ارقامی که دولت محلی کرد در عراق برای قتل های ناموسی در سال گذشته ارائه داده است، نادرست و کمتر از ميزان واقعی است. در حاليکه ارقام رسمی هم خيلی بالا و عبارتند از: 43 قتل، حداقل 220 خودکشی منجر به مرگ از طريق خودسوزی و 44 مورد انواع ديگر خودکشی. .

لطيف ميگويد «قتل های ناموسی» در کردستان طی دهه 90 افزايش داشت، اما اکنون تعداد اين قتل ها بازهم افزايش يافته است.

به گفته خانم لطيف بيشتر زنان کرد خشونتی را که بر آنها ميرود به پليس گزارش نميدهند. زيرا در آن صورت در جامعه و از طرف خانواده خود زير فشار سنگين قرار گرفته و طرد ميشوند. او رقم اين موارد گزارش نشده را 70 درصد ذکر ميکند. بعلاوه زنان کرد به پليس و مقامات دولت محلی اعتقاد ندارند، زيرا ميدانند مردانی که در اين حوزه ها کار ميکنند با زنان خود همان رفتار را دارند.

سارا محمد علي، 21 ساله [عکس بالا] يکی ازاين موارد گزارش نشده است که چون در 18 سالگی به سوئد گريخت شرح حالش بوسيله سازمان های غيردولتی به رسانه ها کشيده شده است، هرچند سرنوشت او هم کاملا روشن نشد. علت گريز سارا از سليمانيه واقع در کردستان عراق آن بود که پدرش ازازدواج او با مرد دلخواهش که حين تحصيل با او آشنا شده بودجلوگيری کرد و بنا بر رسوم ميخواست او را به مرد دلخواه خودش شوهر دهد.

سارا در سوئد به کار مشغول شد و عليرغم اينکه جوان مورد علاقه اش در عراق ازدواج کرده بود،سارا به گفته دوستانش عشق او را همچنان در دل داشت به همين جهت از برقراری هرنوع رابطه با مرد ديگری خودداری ميکرد. بعد از چندی خانواده به بهانه آنکه مادر بيمار و به شدت دلتنگ است، از سارا خواستند به کردستان بيايد و به او قول دادند که مانع بازگشت او به سوئد نخواهند شد. اما وقتی سارا به سليمانيه برگشت ميخواستند او را به زور به مردی که خودشان انتخاب کرده بودند شوهر بدهند و چون سارا خودداری کرد او را محبوس کردند. سارا وقتی هنوز تلفن همراهش را نگرفته بودند به دوستانش در سوئد زنگ زده و گفته بود اگر به کمک او نشتابند خانواده او را خواهند کشت. کمکی که هرگز نرسيد. در سپتامبر 2011 خانواده به دوستان سارا در سوئد اطلاع دادند که سارا «مرده » و پدرش او را دفن کرده است! آنها در مورد علت مرگ گاه از «سرطان» و گاه از «رماتيسم» صحبت کردند ولی دوستان مطمئن هستند که سارا محمدعلی يکی ديگر از قربانيان انبوه قتل های موسوم به «ناموسی» است.

فيلمبرداری از همخوابگی

الا لطيف ميگويد در پنج سال اخير فيلم های همخوابگی که با تلفن همراه گرفته شده از طريق اينترنت پخش ميشود و به نتايج فاجعه آميزی می انجامد. به گفته او اين اتفاق اغلب در رابطه زوج های جوان روی ميدهد. زن به خواست مرد که ميخواهد از همخوابگی فيلم بردارد تن ميدهد و تصور نميکند که مرد ممکن است اين فيلم را عليه او بکار گيرد. اما مرد بعد اين فيلم را برای اعمال فشار و تسليم کامل زن به خواست خود مورد سوء استفاده قرار ميدهد. اگر زن تسليم نشود فيلم را در اينترنت پخش ميکند. آنوقت يا خانواده دختر را ميکشد زيرا دختر «ناموس» آنها را «لکه دار» کرده است، يا خوددختر برای جلوگيری از «لکه دار شدن ناموس »خانواده دست به خودکشی ميزند.

به گفته آلا مجازات جنايت عليه زنان در کردستان عراق شديد نيست: کسی که زنش را به قتل برساند حداکثر سه سال زندانی ميشود و تازه همين قانون هم رعايت نميشود.

جامعه ايده ال رژيم اسلامی ايران

توصيفی که آلا لطيف از زمينه اجتماعی اين همه جنايت به دست ميدهد، با ايده آل رژيم اسلامی ايران همخوانی دارد. او در مورد کردستان عراق ميگويد: اين يک جامعه پدر سالار است. زن متعلق به مرد و «ناموس» او به شمار می آيد. اگر زن از حدود مرسوم در جامعه فراتر برود، مجازات ميشود.به اين دليل است که مردان به آسانی ميتوانند همسر، دختر و مادر خود را به قتل برسانند.

انواع طرح های رژيم ايران از قبيل طرح «عفاف و حجاب»، «طرح امنيت اجتماعی»، «جشن تکليف»، بازی رايانه ای « دختران بهشتی» همه برای احيای جامعه قرون وسطايی است که آلا توصيف آن را به دست داده است و قتل زنان در آن نه تنها جنايت نيست بلکه «افتخارآفرين» هم هست!

توجه به عواقبی که ماندگاری اين سنت های پوسيده و منسوخ به بار آورده، چه در ايران چه در عراق چه درهر جای ديگر دنيا، اهميت مقاومت روزمره و مبارزه زنان ايران را نشان ميدهد. اين مقاومت باعث گسترش آگاهی در بخش های بزرگی از جامعه ايران و مخالفت اين بخش ها با سياست های زن ستيز جمهوری اسلامی ايران شده است. بنابر اين مبارزه زنان ايران اگر نتوانست از بسياری از جنايات رژيم ايران جلوگيری کند، از بسياری ديگر از جنايات جلوگيری کرده و در بطن جامعه هم زمينه آگاهی را گسترش داده است. ابعاد و اهميت مبارزه زنان ايران را باتوجه به هردو، جنايت های صورت گرفته و آنچه که از آن جلوگيری شده است، ميتوان دريافت.

   28 اسفند 1390