به درخت بارور و شکوفان شعر، نادیا انجمن
که تبر جهالت قرون بر پیکرش فرود آمد .
نیلوفرین شکوهّ
در دود غرقه گشته و بر جاست این درخت
زود آمده ست ، میوه فرداست این درخت
هر شاخه اش ستاره فریاد میوه داشت
رگبار دیده ،لیک شکوفاست این درخت
خندق ترین جزیره و نیلوفرین شکوهّ
در این زمین مرده، چه بیجاست این درخت
مشت قرون به چشم درخشان او نشست
شرم هزار ساله ی بر ماست این درخت
گفت از "خمیدگی " و ولی ایستاده مرد
بالاترین ترین قد و بالاست این درخت
فاروق فارانی
کابل
نوامبر 2005