Op het Eeuwfeest van de Dag van Internationale Vrouwen,
zijn wij allen Rebelse Vrouwen!
Op dit eeuwfeest van 8 Maart, lopen wij samen met u, met één enkele stem, hand in hand, op de zelfde weg!
Voor dit eeuwfeest willen wij samen met u de eeuwenoude droom van gelijkheid en vrijheid schreeuwen!
Wij willen onze luide stem verheffen om te zeggen dat de strijd van vrouwen een teken van eenheid en solidariteit is, en continuïteit van de strijd tot afschaffing van alle vormen van de onderdrukking van vrouwen is.
Wij weten dat dit slechts het begin is. Het patriarchale kapitalistische systeem eist steeds meer slachtoffers om zijn belangen veilig te stellen, om te uit te breiden en om zijn definitieve val te voorkomen; en aan het front van die slachtoffers zijn de slachtoffers van een lagere klasse en geslacht.
Wij weten hoe ze vrouwen „taxeren“; de wereldmarkt is vol van handelswaar die gemaakt wordt door de goedkoopste arbeidskrachten en huisslaven en waarvoor de grondstoffen door vrouwelijke arbeiders en boeren worden geproduceerd die daarnaast pijnlijk huishoudelijk werk moeten verrichten en als vrouwen en moeders moeten dienen.
Wij weten dat hun seksmarkt zo is ontwikkeld dat de „seks industrie“ de voordeligste onderneming is. Zij hebben onze lichamen in veroverbare goederen veranderd; achter winkelruiten in „rood licht“ districten of onder “Chador” of “Borqa“.
Deze en duizenden andere vormen van onderdrukking zijn de oorzaak van onze woede en haat tegen de heersende patriarchale relaties. Onze wens om een nieuwe wereld te bouwen zonder uitbuiting en onderdrukking is de drijvende kracht voor miljoenen vrouwen en mannen om te strijden. De voorwaarden om een wereld te creëren zonder staats- en huiselijk geweld zijn rijp; een wereld die op de belangen van de meerderheid wordt gebaseerd.
En het is een goede zaak dat de wind van hoop, dit keer, uit het Midden-Oosten blaast. De moedige strijd van de inwoners van Tunesië, Egypte, Iran, Libië, Bahrein,…. heeft hart gegeven aan de mensen van andere delen van de wereld. De onderdrukten van de wereld zijn weer vol van hoop en zelfvertrouwen. Zij spreken over het Midden-Oosten met trots en eerbied. De onderdrukkers, anderzijds, zijn bang en spannen samen om de instorting van hun gebarsten dam te verhinderen.
De aanwezigheid van miljoenen boze en rebelse jongeren en vrouwen is het onbetwistbare zwaartepunt van die strijd geweest. Met een gedurfde houding stonden vrouwen aan het front van de strijd en veroverden de camera's en creëerden hoop en volharding. Met hun aanwezigheid veranderden zij het gezicht van het Midden-Oosten en de wereld en het machtsevenwicht.
De vrouwen van het Middenoosten kunnen niet worden afgebeeld als volgzaam, gevangengenomen onder de schaduw van reactionaire mannen. Zij worden gezien als moedige vrouwen bovenop tanks met de wind waaiend door hun haar. Het is een portret van meisjes zingend en dansend in druk bezochte vergaderingen; een portret van meisjes die “weg met de dictator“ schreeuwen terwijl ze stenen gooien met hun bedekte gezichten, dit keer niet voor “vreemdelingen“ maar voor de autoriteiten….
Vandaag is de aanwezigheid van de eisen van de rechten van vrouwen de maatstaf om de graad van progressiviteit van de strijd te meten. Maar jammer genoeg, wat in alle huidige strijden in het Midden-Oosten gemeenschappelijk is, is dat de rechten van vrouwen onder de algemene eisen van deze bewegingen worden begraven.
Wij Iraanse vrouwen hebben de historische ommekeer ervaren die ons 32 jaar geleden door de vorming van de Islamitische Republiek werd opgedrongen, waarvan één van hoofdpijlers de strenge onderdrukking van vrouwen is geweest. 32 jaar geleden, slaagden de vrouwen en de revolutionaire beweging in Iran niet in het geven van lucht aan de eisen van vrouwen als belangrijke vraag van de revolutionaire mensen en dat leidde tot een kans voor de Islamitische Republiek om zijn eerste reactionairsalvo op vrouwen te concentreren en op deze wijze de kracht van het verzet te halveren en daardoor de weg te openen naar het onderdrukken van de gehele beweging. Een bittere ervaring dat noch wij de lessen voor de huidige beweging in Iran leerden, noch de beweging in Tunesië en Egypte. De vraag herhaalt zich of het mogelijk is om over de democratische rechten van mensen te spreken terwijl de basiseisen van de helft van de bevolking worden genegeerd? Zelfs terwijl zij een actief deel van de strijd van mensen zijn geweest?
De vrouwen zouden zich niet tot het kader moeten beperken van wat mogelijk is. Wij kunnen het mogelijk maken en vandaag zijn wij meer en sterker dan ooit in Iran, Tunesië, Egypte, Libië, Afghanistan, Irak, India, China, de VS., Frankrijk, België, Kongo, Peru, ......
De 8 maart Organisatie (Iran - Afghanistan) bevindt zich schouder aan schouder met al die vrouwen die gezamenlijk strijden tegen geslachtsonderdrukking en het dominante patriarchale kapitalistische systeem. Een strijd die Iranese vrouwen in de afgelopen 32 jaar voerden tegen één van de meeste reactionaire regimes in de wereld. Een strijd tegen vrouwenhatende wetten van de Islamitische Republiek. Een strijd tegen gedwongen Islamitische kledingscodes. Een dagelijkse breed opgezette strijd die als eerste stap de omverwerping van de Islamitische Republiek en de scheiding van de staat en godsdienst eist.
Sluit je bij ons aan om dit eeuwfeest van de dag van de Internationale vrouwen in een grote viering van onze strijd tegen het wereldsysteem van patriarchaat te veranderen.
8 maart heeft de aanwezigheid van alle vrouwen op deze dag nodig!
Waardeer uw rol en aanwezigheid!
Organiseer voor deze dag!
Breng vrienden mee en kom in contact met vrouwenactivisten!
Laten we ons in grote aantallen verzamelen en de reactionairen laten beven!
8March Women’s Organisation (Iran-Afghanistan)
08/03/2011
www.8mars.com / zan_dem_iran@hotmail.com