پیام‌های تبریک و همبستگی به جشن
بیستمین سالگرد تأسیس سازمان زنان هشت مارس
¥ پیام مکتوب زیبا کرباسی، شاعر مبارز از انگلستان
آشنایی من با زنان پیشرویِ هشت مارس برمی‌گردد به چندین سال پیش از رسمی شدن این نهاد
این سازمان به حق زنان که در همه‌ی بیست سال رسمیت خویش یک‌دم از تلاش خود برای روشنگری و مبارزه علیه مردسالاری نکاسته است
و با اتکا به اتحاد و تکاپوی تک‌تکِ یارانش و بدون کوچک‌ترین وابستگی به سازمان‌های دولتی یا غیر، استقلال خویش را حفظ کرده است
زنانی چون زنده‌یاد آذر درخشان
لیلا پرنیان و بسیارانی دیگر که یاد و نام‌شان شرف است
و بر پیشانی تاریخ مبارزات زنان ایران در تبعید می‌درخشد
شادم که گام‌هایی برای پیش بردن اهداف زنان با شعر خویش برداشته‌ام
همراه با زنانی که درد مردم محروم سرزمین‌شان را در غربت از یاد نبرده‌اند
با عشق
زیبا کرباسی ـ 9 ژوئیه 2018
این شعر را در سال 2001 به زنان مبارز هشت مارس تقدیم کردم:
در آغوش کاج عریان
همه سکوت
سر تا پا سکوت شدند همه
جشنی بر پا نکردیم
کسی پیوندمان را تبریک نگفت
فقط نگاه‌مان کردند
مات و مبهوت
به انگشت
نشان‌مان دادند، و
نگاه‌مان کردند
از دم و بازدم‌ها گذشته بودم
دمان دمان دمیده بودم
در زمان
دمیده بودم رقصان
پایکوبان
دست افشان
دمیده بودم دمان دمان
زمان تپید
گشت و گشت و گشت
از من اما، نتوانست بگذرد
من بیشتر از او تپیده بودم
گذشته بودم از او بی آن که خم شده باشم
زخم بندهایم شکافته بود
عریان بودم در آغوش کاج عریان
و حالا دیگر حقیقت را می‌دانم
این کاج سر سبز شاهد است
من و او با فصل‌ها غریبه‌ایم
سبز می‌مانیم
(در کتاب جیز من چاپ شده است)
------------------------------------
¥ پیام مکتوب Vivienne Hayes
از طرف Women resource Center از انگلستان
وی‌وی‌ین هیز - مدیر اجرایی Women resource centre
من سازمان زنان هشت مارس را نزدیک به ده سال از طریق لیلا پرنیان که اولین بار او را در «میلیون وومن رایز» دیدم، می‌شناسم.
می‌خواهم پیام همبستگی و پشتیبانی خودم را به همه‌ی شما زنان و دختران در بیستمین سالگرد ابراز کنم که برای حقوق زنان و دختران مبارزه می‌کنید و همچنین از کارزار شما برای خاتمه دادن به حجاب اجباری.
همچنین به شما تبریک می‌گویم که فعالیت پایداری را با زنان از کشورهای گوناگون در خدمت به حفظ جنبش بین‌المللی برای آزادی زنان و دختران انجام داده‌اید.
من در همبستگی در کنارتان ایستاده‌ام، برای این‌که تنها با هم بودن است که همه‌ی ما آزاد می‌شویم.
6 ژوئیه 2018
¥ پیام ویدئویی
«کمیته‌ی هشت مارس آمستردام» از هلند
دوستان و هم‌رزمان
امروز از طرف کمیته‌ی هشت مارس آمستردام به شما از صمیم قلب و در همبستگی درود می‌فرستیم. ما در همبستگی به خیابان خواهیم آمد برای حقوق برابر و علیه ستم و سرکوب مردسالارانه و مذهبی؛ در همبستگی با زنان سراسر جهان.
¥ پیام ویدئویی لیلا از طرف
سازمان زنان Courage از برمن
من لیلا هستم از برمن در کشور آلمان و در گروه زنان «کوراژ» متشکل هستم و همین‌طور از «اتحاد بین‌المللی» حمایت می‌کنم که یک اتحاد انقلابی و پیش‌رو در آلمان هستند و بر ضد رشد راسیسم در حکومت مبارزه می‌کنند. در گروه کنفرانس زنان شهر برمن، من این افتخار را دارم که چند سالی‌ست با سازمان شما «سازمان زنان 8 مارس» همکاری می‌کنم.
اول از صمیم قلب بیستمین سالگرد فعالیت سازمان شما را تبریک می‌گویم. در مبارزات مشترک‌مان بر ضد سکسیسم و نژادپرستی؛ و همچنین در فعالیت‌های مشترک‌مان در کنفرانس جهانی زنان پایه، بدون همه‌ی این‌ها و بدون همکاری با شما من قطعاً نمی‌توانستم، درک عمیقی داشته باشم از این‌که زنان در ایران برای زنده‌گی کردن و برای حقوق خود باید بجنگند.
این‌که زنان ایران تحت فشار خشونت‌آمیزی هستند را ما می‌دانیم. من همچنین تحت تأثیر قرار گرفتم؛ تحت تأثیر زنان پرمحبت، قوی و شریف سازمان شما. شما الگویی هستید برای دیگر زنان که در کنار شما اعتمادبه‌نفس خود را بالا ببرند و همین‌طور برای خود من و از این بابت قلبا متشکرم!
من از شما تقاضا دارم که در همین کشوری که زنده‌گی می‌کنید، بیشتر تنگاتنگ هم کارکنیم؛ و باهم مبارزه را پیش ببریم. این ضروری‌ست که با رشد راسیسم در کل اروپا و برای مثال در آلمان مبارزه شود؛ حقوق دمکراتیک و آزادی‌ها در این‌جا به‌شدت محدود شده‌اند و این شامل کسانی می‌شود که علیه فشارها، مبارزه می‌کنند. تعداد سازمان‌های راست و فاشیستی روزبه‌روز بیشتر می‌شود و بیشتر تبلیغ و ترویج می‌شوند. برای همین ما نباید اجازه بدهیم.
بگذاریم آنها ببینند که ما زنانِ قوی، برای آینده و زنده‌گی خودمان مبارزه می‌کنیم و حرف‌هایی برای گفتن داریم. برای ادامه‌ی همکاری با هم یک‌بار دیگر قلباْ تشکر می‌کنم و برای شما هم‌چنان آرزوی موفقیت می‌کنم.
بدرود
لیلا از «سازمان زنان کوراژ» ـ برمن
¥ پیام حضوری Anna Kiejna
از طرف «جنبش فمینیستی زنان لهستان» از بلژیک
سلام من آنا هستم از لهستان. معمولا خودم رو لهستانی ـ بلژیکی معرفی می‌کنم چرا که بسیار مخالف سیاست‌های حکومت لهستان هستم که دیگر نمی‌توانم تنها با لهستانی بودن خودم را باز بشناسم. با این حال هم‌چنان لهستانی هستم، زبان مادری‌ام لهستانی است و به همین دلیل به جنبش فمنیستی لهستانی در بروکسل پیوستم و در اولین سازمان‌دهی این گروه، کمک به زنان لهستانی بدون برگه در دستور کار قرار گرفت. موج مهاجرت عظیمی که از 20 سال پیش تا کنون از لهستان به راه افتاده و زنان مهاجر لهستانی هم‌چنان در شرایط زنده‌گی سنتی به سر می‌برند و ما امیدواریم که از طریق سازمان‌دهی بتوانیم به توانمندسازی آنها کمک کنیم. سیاست‌های دولت لهستان به طور غیر قابل انتظاری جزیی از زنده‌گی‌مان شده و ما تظاهرات مختلفی را علیه حکومت لهستان سازمان‌دهی کردیم. این‌ها همه در سپتامبر 2016 شروع شد زمانی که حکومت لهستان ممنوعیت کامل سقط جنین را اعلام کرد. در حال حاضر حق سقط جنین در لهستان فقط برای موارد معدود و استثنایی و در صورت کسب مجوز وجود دارد. ولی در بسیاری از مناطق لهستان و عمدتاً مناطق دورافتاده، اصلا امکان انجام سقط جنین وجود ندارد. این موضوع منجر به مشکلات و تراژدی‌های زیادی شده چرا که همه‌ی زنان امکان و وسع مالیِ سفر به خارج از کشور برای انجام سقط جنین را ندارند. سران قدرت بدین‌وسیله می‌خواهند به کلیسا ادای احترام کنند چرا که افراد بسیار مذهبی، کاتولیک و قرون وسطایی در قدرت هستند. آنها انتظارش را نداشتند که زنان به پا خیزند ولی این اتفاق افتاد. در تظاهرات اکتبر، یک میلیون معترض در خیابان حضور داشتند. در آن روز باران شدیدی می‌آمد و آنها با چتر آمده بودند. این شد که چتر (قرمز) نماد و سمبل این اعتراضات شد. قابل باور نبود، موج‌های خروشانی از زنان و مردان معترض در حمایت از این تظاهرات خود را سازمان‌دهی کرده و در خیابان‌ها حضور داشتند. ما همچنین یک تظاهرات توفنده در این‌جا (بروکسل) داشتیم که با حضور و حمایت زنان ایرانی [سازمان زنان 8 مارس] همراه بود. بعد از تنها 7 روز سازمان‌دهی، بیش از 500 نفر در این تظاهرات شرکت کردند که نشان از همبستگی بسیار بالا بین نیروها داشت. سه هفته بعد، تظاهرات دوم و سپس سالگرد این اعتراضات را در سال پیش برگزار کردیم. تظاهرات دیگری نیز امسال در اعتراض به سیاست‌های دولت برگزار شد. موقعیت زنان در لهستان عقب‌گرد داشته است. همان‌طور که شاهد عقب‌گردهای فاحشی نیز در آمریکا، ایتالیا و اسپانیا و اقدام‌هایی برای محدود کردن زنان، نگاه داشتن‌شان در خانه و ممانعت از اشتغال آنان هستیم. ما در لهستان حجاب اجباری نداریم ولی خیلی هم از آن فاصله نداریم. در لهستان نوعی حجاب نمادین داریم، یک سمبل مردسالارانه که بر سر زنان می‌گذارند. از این روست که ما بسیار از زنان مبارز ایرانی در بروکسل برای حمایت و همبستگی بین‌المللی‌شان با خودمان سپاسگزاریم. ما وجود داریم و دیده می‌شویم و همه‌ی ما باید مرئی باشیم و دیده شویم. از این‌که ما را به این برنامه دعوت کردید بسیار از شما سپاسگزارم. همه‌ی ما می‌دانیم که در همبستگی، تعدادمان بسیار زیاد است و باید که بیشتر و قوی‌تر شویم و در اتحاد با یکدیگر علیه خشونت بر زنان مبارزه کنیم. باید امیدوار باشیم!
آنا از «جنبش فمینیستی زنان لهستان» ـ بلژیک
¥ پیام حضوری زمان مسعودی
فعال سیاسی و فعال حقوق زنان از هامبور
رفقا و دوستان
خوشحالم که در بیستمین سالگرد تأسیس و دهمین مجمع عمومی سازمان زنان هشت مارس در کنار شما هستم.
در این بیست سال گذشته همه‌ی ما هم نکات قوت و هم نکات ضعف داشته‌ایم. مؤلفه‌ی قوت ما این است که باوجود تمام وحشیگری‌های رژیم زن‌ستیز جمهوری اسلامی و نهادینه شدن جامعه‌ی مردسالار، دیگر نمی‌توانند زنان را به‌مثابه‌ی یک نیروی فعال و چالش‌گر جامعه نادیده بگیرند؛ اما این‌که ما هنوز نتوانسته‌ایم میلیون‌ها زن را متشکل کرده و خاک‌ریزهای جدیدی را برای پیش‌روی به‌سوی سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی برداریم. مؤلفه‌ی ضعف ماست.
بدون تردید ما همه روزه با چالش‌های ذهنی مهمی روبه‌رو هستیم که جامعه‌ی متحول کنونی با پتانسیل قوی انفجاری در آن به کجا خواهد رفت؟ آیا سرنوشتی مثل افغانستان، عراق، لیبی و سوریه پیدا خواهیم کرد که به نام مبارزه علیه دیکتاتوری، به نام مبارزه جهت آزادی زنان تمام شیرازه‌ی جامعه از هم پاشیده و تمام جامعه به میدان تاخت‌وتاز همه‌ی نیروهای ارتجاعی، مذهبی و زن‌ستیز تبدیل خواهد شد و یا این‌که جنبش‌های رادیکال اجتماعی و فعالین پیش‌رو و کمونیستِ این جنبش‌ها در وضعیتی خواهند بود که جامعه را به‌سوی رهایی از همه‌ی مصائبی که نظام سرمایه‌داری و زن‌ستیز جمهوری اسلامی به وجود آورده، رهنمون سازند. بدون تردید همه‌ی ما این خطرات و در دل این خطرات فرصت‌ها را می‌بینیم.
در جامعه‌ای که پتانسیل اعتراضی وسیع وجود داشته و همه روزه به‌گونه‌ای از عمق به سطح میاید، آشکارا می‌توانیم بگوییم که هنوز پرسش حیاتی و مهمِ کی بر کی در جامعه‌ی پرتلاطم ما جواب نگرفته است. همه‌ی نیروهای طبقاتی و سیاسی، همه قدرت‌های جهانی و منطقه‌ای با تمام انرژی در تلاش‌اند که معادله‌ی کی برکی را به سود خویش حل کنند؛ و درست همین امر وظایف سترگی را در مقابل ما قرار می‌دهد. چگونه می‌توان ذهنیت جامعه را اشغال کرد؟ چگونه می‌توان میلیون‌ها زن را که در جهنم جمهوری اسلامی می‌سوزند ـ فارغ از این‌که این ستم عظیم تاریخی را امری طبیعی تلقی می‌کنند یا نه ـ سازمان داده و به میدان نبرد کشاند؟ چگونه می‌توان افق بدیلِ جامعه‌ی وارونه‌ی کنونی را در مقابل توده‌های مردم قرار داد تا آنها مصمم شوند که برای مادیت بخشیدن به آن، خانه‌ها، میادین، خیابان‌ها و کارخانه‌ها را به تصرف خود درآورند.
رفقا این‌ها رویاهای دست‌نیافتنی نیستند تاریخ مدون بشر تاریخ شکست‌ها و پیروزی‌ها، تاریخ پیش‌روی‌ها و عقب‌نشینی‌هاست. همواره در دل اوضاع تیره‌وتار، در دل اوضاع متلاطم نیروهایی هستند که برای جبران شکست نبرد می‌کنند. هیچ دلیلی وجود ندارد که ما زنان انقلابی بخشی از چنین نیرویی نباشیم.
به باور من تاریخ بیست‌ساله‌ی سازمان زنان هشت مارس نشان می‌دهد که در این دو دهه اساساً در سمت درست تاریخ ایستاده و پرچم مبارزه برای انقلاب و رهایی زنان را به‌ویژه در شرایطی که افق چندان روشنی در مقابل جامعه و زنان قرار نداشت، در دست گرفتند. به‌جرئت می‌توان گفت که برگزاری «5 روزه‌ی کارزار زنان» در سال 2006 یکی از این فعالیت‌های ارزنده و پیش‌رو بود که در تاریخ مبارزات زنان به یاد خواهد ماند. البته نمی‌توان از «کارزار زنان» صحبت کرد و از رفیق عزیزمان آذر درخشان نام نبرد. من کوچک‌ترین تردیدی ندارم که سازمان زنان هشت مارس و جنبش زنان ایران هم‌چنان از فقدان او رنج می‌برد آن‌هم در برهه‌ای که جامعه در تلاطم کم‌نظیری به سر برده و نیاز به رفقایی هم‌چون آذر بیش از همیشه احساس می‌شود.
رفقای مبارز، ما کارهای زیادی در پیش داریم. امیدوارم که دهمین مجمع سازمان زنان هشت مارس پاسخ در خور به وظایف خطیر کنونی بیابد.
دست‌تان را به گرمی می‌فشارم
¥ پیام ویدئویی Lune Léoty
از طرف کلکتیو Le Cargo X از بلژیک
با درود، من «لون لِوُتی» یک فعال فمینیست هستم که برای «Vie Feminin» کار می‌کنم؛ و همچنین در مرکز کلکتیو Cargo X که یک انجمن زنان است که از پنج سال پیش به صورت منظم فستیوال هنری زنانه و فمینیستیِ «Game Ovaires» را برگزار می‌کند.
بارها اين فرصت را يافتم كه در كنار شما فعاليت كنم و برخى از افرادى كه امشب در اينجا حضور دارند را از نزديك بشناسم، كسانى كه از من حمایت کردند و به من در منزل‌شان پناه دادند زماني‌كه شخصا مورد خشونت قرار گرفته بودم.
به مناسبت بيستمين سالگرد تأسیس [سازمان زنان] هشت مارس كه از سوى يك سازمان زنان برگزار شده است، از مبارزه‌ی زنان ايران و افغانستان از شجاعت و پي‌گيرى آنها ـ علیرغم خطراتى كه در اين راه با آن مواجهند ـ تجليل می‌کنم و به آنها درود مي‌فرستم.
هشت مارس روز همبستگى و مبارزه‌ی مشترك عليه سلطه‌ی جهانى نظام سرمايه‌دارى و مردسالاري‌ست. چشم‌انداز ما آزادى و رهايي‌ست. زنان بر مبناى دفاع از حقوق‌شان به پا مي‌خيزند و از حقوق ديگر كسانى كه تحت ستم‌اند دفاع مي‌كنند؛ نه براى رهايى فردى بلكه براى رهايى مشترك (آزادی فردی بدون آزادی جمعی امکان‌پذیر نیست).
بايد ابتكار عمل را به دست گرفت، رهايى زنان تنها به دست خودشان امكان‌پذير بوده و خواهد بود.
انجمن زنان Cargo X براى بيدارى/ هشيارى زنان فعاليت مي‌كند، از طريق ایجاد يك لابوراتوار، ايجاد و تهيه‌ی كارهاى هنرى به دست زنان.
دو چشم‌انداز مورد نظر اين پروژه است:
۱ـ برجسته كردن تم‌هاى حائز اولويتِ شرايط زنان درعرصه‌ی فرهنگى كنونى در بروكسل
۲ـ بازنگرى در روابط حاكم و تغيیر نقش بازيگران يعنى زنان از طريق روش‌هاى مديريت مشاركتى
هدف نهايى اين پروژه آگاه‌گری از تداوم نظام سلطه و سلسله مراتبی حاكم است؛ و تغیير شيوه‌هاى عملكرد در بطن سازمان‌دهي‌مان.
با تكيه بر اين هدف مبارزاتى مشترك، مطمئنم كه امشب لحظاتى قدرتمندی را خواهيد داشت.
براي‌تان جشنی عالى آرزو مي‌كنم!
سپاسگزارم!
¥ پیام مکتوب Suse Bader از آلمان
خوشحالم که این فراخوان [فراخوان راهپیمایی کارزار زنان – 2019] که از طرف زمان مسعودی، به نام زنان ایرانی گرفتم، را برای شما ارسال می‌کنم. این کارزار در روز بین‌المللی زنان (8 مارس) در سال آینده برگزار می‌شود و قطعاً راه‌هایی وجود دارد که ما می‌توانیم از آن حمایت کنیم.
¥ پیام حضوری Anja Deschoemacker
از طرف Rosa Campaign و حزب LSP از بلژیک
من حامل درودهای سوسیالیستی و فمینیستی از طرف کمپین رزا و LSP/PSL و جنبش جهانی‌مان هستم که در حال حاضر در یک نشست بین‌المللی هستند. در این لحظه، در مدرسه‌ی تابستانی‌مان در بارسلونا، جلسه‌ی بحثی در جریان است که با جزییات، مشکلات و مبارزات طبقه‌ی کارگر، ملل تحت ستم، زنان و جوانان و فرصت‌های بسیاری که برای نیروهای چپ فراهم‌شده را بررسی می‌کند. سال پیش در یادمان مشترکی، انقلاب موفق روسیه و تشکیل اولین حکومت کارگری که پیامدهای مثبت فراوانی برای زنان در روسیه داشت را با هم برگزار کردیم. امسال، یادمان انقلاب ناموفق آلمان و قتل رزا لوکزامبورگ و کارل لیبکنشت در 19 ژانویه را برگزار کردیم. رزا لوکزامبورگ یکی از اصلی‌ترین الهام‌بخش‌های ما در تأسیس کمپین رزا بود. او پیام مهمی برای زنان داشت: «آن‌هایی که سوسیالیست هستند ولی فمینیست نیستند فاقد درک عمیق در تفکرشان هستند و آنانی که فمینیست‌اند ولی سوسیالیست نیستند فاقد استراتژی هستند.» تاریخ سرگذشت زنان در هر دو انقلاب به ما نشان داد که به‌اصطلاح متحدین فمینیست‌مان در بورژوازی درواقع دشمنان‌مان هستند. آنها شاید در برخی مبارزات‌مان از ما حمایت کنند برای مثال، در حرف ممکن است از مبارزات زنان در ایران علیه حجاب [اجباری] و یا حق راننده‌گی زنان در عربستان حمایت کنند. بورژوازی بین‌المللی همچنین در مبارزه علیه داعش ـ که به سرکوب و وحشت زنان در مناطقی که فتح کردند دست زد ـ نقش ایفا کرد. ولی به‌محض این‌که مصالح خودشان در این مبارزه تحقق پیدا کرد، بدون هیچ شبهه و تردیدی، مبارزه برای زنان و ملل تحت ستم را رها کردند. رزا لوکزامبورگ این را به‌خوبی درک کرده بود. او یک رهبر انقلابی زن در آلمان بود و به‌خوبی می‌دانست که زنان کارگر و توده‌های زن بایستی خود را مستقل از زنان بورژوا سازمان‌دهی کنند. او می‌دانست که اصلاح سیستم سرمایه‌داری موجود به رهایی زنان نمی‌انجامد. تا زمانی که سرمایه‌داری وجود دارد، تبعیض و نابرابری را برای بقا و در قدرت ماندن خود تولید و بازتولید می‌کند. آنچه زنان نیاز دارند، دگرگونی اساسی تمامی مناسبات اجتماعی‌ست. زنان به یک انقلاب سوسیالیستی نیاز دارند و برای نیل به این هدف، زنان باید خود را نه‌تنها در سازمان‌های زنان که متشکل از تمامی طبقات اجتماع باشد بلکه در سازمان‌های کارگری که یک برنامه‌ی سوسیالیستی دارند، نیز سازمان‌دهی کنند. این‌ها درس‌های مهمی هستند وقتی‌که وضعیت کنونی زنان را می‌بینیم و امروزه شاهد عروج نوین مبارزات زنان در کشورهای مختلف جهان یکی پس از دیگری هستیم. زنان سوسیالیست باید برای رهبری این جنبش توده‌ای زنان مبارزه کنند. کمپین رزا در همبستگی با واحد جمهوری ایرلندمان، در موقعیت مبارزه برای کسب این رهبری بودند. علیرغم اخطار سازمان‌های جاافتاده و مطرح زنان بورژوا که ما را به قانع بودن، به کمترین‌ها راضی شدن، آرام بودن و تحریک نکردن توصیه می‌کردند، ما برای رفراندوم فشار آوردیم و رزا برنده شد. در بلژیک دولت اصلاحیه‌ی کوچک و ضعیفی در قانون حق سقط‌جنین اعمال کرد ولی در واقعیت هیچ اصلاح و تغییری در کار نبود. رزا با تمامی متحدانش و سازمان‌های زنان به بحث نشست تا بررسی کند که چه کمپینی برای دور بعدی انتخابات درباره‌ی این موضوع می‌تواند به راه بیندازد. آنچه در بلژیک اتفاق افتاد به طریق دیگری و با زبان شکست، همان درس پیروزی در ایرلند را به ما می‌آموزد که هیچ بهبودی از طریق چانه‌زنی و معامله با احزاب و حکومت‌های سرمایه‌داری حاصل نمی‌شود و تنها راه، ساختن و سازمان‌دهی جنبش توده‌ای و سراسری‌ست که موازنه قدرت را تغییر دهد.
¥ پیام حضوری Eren
از طرف «جنبش زنان کرد» از بلژیک
من به‌عنوان یکی از فعالین «جنبش زنان کُرد در بلژیک» حامل پیامی از طرف زنان مبارز کُردستان هستم.
جنبش زنان کُرد: 40 سال مبارزه
تا قبل از سال 2000، مبارزه‌ی زنان در تاریخ پ.ک.ک نامرئی بود. در سال 2010، پ.ک.ک تلاش کرد تا تاریخ زنان را در تاریخ حزب ادغام کند تا با روایت خودشان دیده و شنیده شوند.
این داستان از طریق تجربیات خود در میان زنان جنبش، دهان‌به‌دهان گذشت. جنبش زنان از دل یک استراتژی یا حزب پارتیزانی متولد نشده است، بلکه حاصل ممارست‌ها و تلاش‌های هرروزه‌ی زنان در عمل و در تقابل با نظریه و برنامه‌ریزی بوده است. به عبارتی این تاریخ، از دل ایدئولوژی رهایی ملی و سوسیالیسم متولد شد و الهام‌بخش برابری در مقابل ظلم و ستم بود.
قبل از پ.ک.ک؛ این مبارزه‌ای است که در طول زمان تکامل‌یافته است.
جمعیت مردم کُرد بیش از 40 میلیون نفر است اما هرگز به شکل یک ملت به رسمیت شناخته‌نشده‌اند. زنان کُرد همیشه در سطوح مختلف مقاومت کرده‌اند:
ـ حفاظت از زبان کُردی، گویش‌ها و فرهنگ آن (در برابر ادغام و علیرغم ظلم و شکنجه) از طریق آموزش کودکان، هنر، رقص، موسیقی. به‌عنوان‌مثال: «مریم خان» و «عایشه شان» (آوازه‌خوان‌های مقاومت)
ـ مقاومت در برابر محافظه‌کاری پدرسالارانه و مذهبی.
با در نظر گرفتن مذهب و فضایی که زنان در آن هستند، شرایط‌شان متفاوت است. به‌عنوان‌مثال، سیستم دولتی و نهادهای آن، زنان را سرکوب کرده و به بی‌سوادی محکوم می‌کند.
در مذهب/فلسفه‌ی علوی، زنان و مردان در جامعه شرکت می‌کنند، اما زنان از مشارکت در سیاست حذف‌شده‌اند؛ به‌عنوان‌مثال در Dersim که در آن سیاست ادغام ترکیه بسیار قوی بود.
جامعه‌ی یزیدی‌ها (ایزدی‌ها)، به نسبت محافظه‌کارتر است. به‌عنوان‌مثال، یک زن با مردی از قبیله‌ی دیگر ازدواج نمی‌کند. علاوه بر این، ایزدی‌ها 73 مورد نسل‌کشی را متحمل شده‌اند، بنابراین زنان نیز با قتل‌عام و تبعید مواجه شده‌اند (آخرین مورد آن، حمله‌ی داعش در 3 اوت 2014 بود).
در روژهه‌لات، در بحبوحه‌ی انقلاب در ایران، زنان، به‌طور چشمگیری فعال و سیاسی شدند.
در باشوور Başur، زنان برای آزادی ملی مبارزه می‌کنند؛ به‌عنوان مثال له‌یلا قاسم، پیشمرگه‌ی شناخته‌شده‌ی دهه‌ی 70
¥ پیام مکتوب «جمعیت مبارزه برای آزادی زنان ایران»
پيام به سازمان زنان هشت مارس (ايران ـ افغانستان)
رفقا و دوستان عزيز
با درودهاى انقلابى، بيستمين سالگرد تشكيل سازمان زنان هشت مارس را به شما عزيزان تبريك می‌گوییم.
حدود چهار دهه از حاكميت دين و سرمايه بر ايران می‌گذرد و رژيم جهل و خرافه با تمام قوا در راستاى بازگرداندن جامعه به دوران صدر اسلام تلاش كرده، با اختصاص نيروها و پروژه‌های متعدد براى سركوب مبارزات و اعتراضات، با اختصاص نيرو به شستشوى اذهان عمومى در مديا و آموزش‌وپرورش، با دستگيرى و اعدام فعالين پيشرو و راديكال جنبش‌ها و با ايجاد جو رعب و وحشت، با تصويب قوانين ارتجاعى، با جريمه كردن معترضين و ساير شگردهاى مذهبى و سرمايه‌دارانه درصدد سركوب جنبش‌ها به‌خصوص جنبش كارگرى و جنبش زنان بوده است؛ اما با توجه به اين امر مهم كه آزادى زن، پاشنه آشيل جمهورى اسلامى است و هر درجه آزادى و رهايى زنان با اساس دين اسلام در تضاد است، چون خشونت سازمان‌یافته‌ی دولتى، خانگى و اجتماعى بر زنان بيش از ساير اقشار جامعه عمل كرده، زنان را از كل اين حاكميت متنفر نموده است. زنان مبارز و مردان پيشرو در ايران به حاكميت دين بر سرنوشت خود و كل جامعه تمكين نكرده و هرروزه ما شاهد اعتراضات و شیوه‌های متنوع ابراز تنفر از مناسبات حاكم بر جامعه هستيم. ده سال از بحران جهانى سرمایه‌داری می‌گذرد و طى اين دهه شاهد تأثیرات مخرب اين بحران بر زندگى كارگران و مزدبگيران و خانواده‌های‌شان بوده‌ایم، زنان در اين ده سال مورد بيشترين اجحافات قرارگرفته‌اند.
اگر براى نمونه تنها به اعتراضات یک سال اخير توجه كنيم، اعتراض دختران خيابان انقلاب كه با بيست سال حكم زندان جواب گرفت يا نمايش رقص دختران جوان در اينستاگرام و بازداشت اين دختران همراه با پخش صحبت‌های‌شان در تلويزيون و ساير شگردها و شیوه‌های ابراز انزجار زنان از حاكميت جمهورى اسلامى، همه و همه نشان‌گر تنفر نيروهاى پيش‌روی جامعه و به‌خصوص زنان از شرايط حاكم بر كل جامعه است؛ اما علي‌رغم سركوب و تهديد حاكميت، مبارزه عليه كل سيستم روزبه‌روز گسترده‌تر شده و جنبش‌ها آگاهانه‌تر و سازمان‌یافته‌تر به‌سوی سرنگونى انقلابى جمهورى اسلامى در حال پيش‌روى هستند. چون زنان در اين ميانه تحت بيشترين اجحافات، ستم، استثمار و خشونت قرارگرفته‌اند، به همین دليل بيشترين پتانسيل را در تعيين انقلاب آتى ايران دارند.
اعتراضات در حال گسترش كارگران و اعتراضات اخير در دی‌ماه ٩٦ و طرح مطالبات جوانان بي‌كار و به‌جان‌آمده سرآغاز جديدى شد براى ادامه‌ی جنبش‌های اعتراضى زنان، ما شاهد مشاركت فعال زنان براى نمونه در خرمشهر و... در ارتباط با ساير جنبش‌ها، به‌سوی اتحاد و همبستگى سراسرى در حال رشد و گسترش هستيم. ما اميدواريم اين اعتراضات در جهت سازمان‌یابی بيشتر و ايجاد تشکل‌های توده‌ای زنان پيش بروند.
توجه شما به اين عرصه‌ی مبارزه و كار سياسى ـ انقلابى، در جهت امر رهايى زنان سال‌ها ادامه داشته و با اعتراضات و فعالیت‌های متعدد در كشورهاى مختلف در اين مسير، در دل زنان زيادى اميد به تغيير از پايين و سرنگونى انقلابى جمهورى اسلامى در ايران و رهايى زنان در افغانستان و ساير نقاط جهان را بالا می‌برید.
سازمان زنان هشت مارس (ایران ـ افغانستان) در طول دوران فعالیت‌اش با پی‌گیری مبارزه علیه ستم جنسيتى بر زنان، از هر قشر و طبقه‌ای، سازمانی مستقل بوده و در اتحادی رزمنده در صفوف مبارزاتی جنبش زنان نقش ایفا کرده است. نشريه‌ی زنان هشت مارس و سايت سازمان شما با طرح مطالبات زنان، در تلاش براى نشان دادن افق رهايى زنان توانسته به فعالين جنبش زنان كمك كند و دريچه‌اي‌ست براى نمايان كردن روزنه‌ی اميد به فردايى بهتر.
ضمن تبريك مجدد، كار و تلاش شما عزيزان را ارج می‌نهیم و به همه‌ی اعضا و فعالين سازمان زنان هشت مارس درود فرستاده و براى مبارزات مشترك‌مان پيروزى نهايى و رهايى كامل زنان از هر نوع ستم و قیدوبند آرزو می‌کنیم.
جمعيت مبارزه براى آزادى زنان ايران ـ ١٨ ژوئيه‌ی ٢٠١٨
¥ پیام مکتوب Sabrina Qureshi
از طرف Million Women Rise از انگلستان
خواهران عزیز
بیستمین سالگردتان مبارک! به خاطر تمام تلاش‌های سخت و بی‌وقفه‌تان و تعهدتان برای پایان بخشیدن به انواع مختلفِ خشونتِ مردان علیه زنان و دختران از شما ممنونیم.
طی ده سال گذشته، هر سال شما صدای‌تان را بلند کردید و با هزاران زن دیگر در راهپیمایی‌ها و تظاهرات Million Women Rise همراه شدید.
ما از حضور خواهرانه‌تان و فرصت بهره‌مندی از خرد و ایستاده‌گی‌تان در راستای پایان دادن به این خشونت علیه همه‌مان و برچیدن رژیم‌های سرکوب‌گر و سیستم‌های مردسالارانه‌ای که تلاش می‌کنند ما را خرد کنند، قدردانی می‌کنیم.
باشد که این انقلاب زنانه ادامه یابد! باشد که ما بیشتر برخیزیم! باشد که روزی بدل به یک نیروی واقعاً جهانیِ خواهرانه از جنس مقاومت و دگرباره توانمند شویم!
همراه با هم ما به خشونت همه‌جانبه‌ی مردان علیه زنان و دختران، در آینده‌ای نزدیک پایان خواهیم داد.
دست‌مریزاد به شما تشکل زنان هشت مارس (ایران ـ افغانستان)!
پاینده باد زنان و دختران در سراسر جهان!
در همبستگی خواهرانه!
سبرینا قریشی از طرف Million Women Rise
¥ پیام مکتوب از «شورای زنان کرد» از برمن
ما زنان از جنبش زنان کُرد و «شورای زنان س اِ و اِ برمن»، به همه‌ی زنانی که به مناسبت بیستمین سالگرد تأسیس «سازمان زنان هشت مارس (ایران ـ افغانستان)» به این‌جا آمده‌اند، درود می‌فرستیم. «شورای زنان س اِ و اِ» یکی از سازمان‌های زنان از جنبش زنان کردستان است و از ایده‌ی «ایدئولوژی آزادی» در جنبش زنان کردستان، حمایت می‌کند. ایدئولوژی‌ای که آزادی زنان را پایه‌ی آزادی جامعه می‌داند و این اولویت را در زنده‌گی روزمره عملاً اعمال می‌سازد. ما با اتکا به این عقیده تلاش می‌کنیم که همبستگی بین‌المللی‌مان را با تمامی زنان جهان سازمان دهیم. همچنین ما از چند سال پیش، در همبستگی با سازمان زنان هشت مارس (ایران ـ افغانستان) همراه با سایر سازمان‌های زنان، در کنفرانس زنان شهر برمن، برای یک زنده‌گی جمعی محترمانه‌ی عاری از راسیسم، نابرابری و زن‌ستیزی و در ضدیت با سرمایه‌داری فعالیت کرده‌ایم. در سراسر جهان زنان قربانی سرکوب، سکسیسم و خشونت هستند. به همین دلیل ما خود را بر تکامل مبارزات و مقاومت زنان متمرکز می‌کنیم. در کشورهای محل تولدمان قبل از هر چیز جنگ، علیه زنان اعمال می‌شود. زنان به فروش می‌رسند، به قتل می‌رسند و سرکوب می‌شوند. در مقابل زنان تحت رهبری زنان کُرد، مقاومتی عظیم در مقابل این زن‌ستیزی مردسالارانه و جنایتکارانه، برنامه‌ریزی کرده‌اند. برقراری یک نظم جدید در خاورمیانه بر پایه‌ی دمکراسی و آزادی در دست ماست. ما زنان خاورمیانه که در اروپا زنده‌گی می‌کنیم، باید با این آگاهی در کنار یکدیگر قرار گیریم و با هم وحدت داشته باشیم. یک‌راه حل دموکراتیک، تحت رهبری مردم، به‌ویژه زنان خاورمیانه به دست خواهد آمد، چراکه ما زنان این منطقه گذشته، حال و آینده‌ی مشترکی داریم. به همین خاطر، ما بیستمین سالگرد تأسیس سازمان شما را تبریک می‌گوییم و برای‌تان تداوم سال‌ها مبارزه‌ی آزاد و موفق را آرزو می‌کنیم.
زن، زنده‌گی، آزادی!
زنده‌باد مبازات مشترک زنان!
شورای زنان کُرد س اِ و اِ
آبان 1397 / نوامبر 2018
برگرفته از نشریه هشت مارس شماره 45