خبر کوتاه بود. سنگین به سنگینی کوه بر قلب و بر خاطره یاران دور و نزدیک رفیق مینا حق شناس فرود آمد. آری رفیق مینا ، کمونیستی پیگیر از تبار یاران سر بدا ر در آخرین جدال خود با بیماری سرطان، ما را در عرصه حیات تنها گذاشت . به راستی در یک چنین مواقعی ناتوانی ، قلم و بیان را چنان در پنجه خود می‌گیرد که تو گویی این سنگینی غم را دیگر پایانی نیست، لکن این آنچه مینا می‌خواست و برایش زندگی کرد و از بسیاری از علائق شخصی اش گذشت و و تا پایان عمر متاسفانه کوتاهش برای آن جنگید نیست. مینا جها نی نوین را طالب بود و برایش میجنگید که در آن بتواند با :
“ا تش و تندر و گلوله
زیبا ترین نغمه را نغمه” کند ،
“ذره ذره
زندگی نوین
عشقی نوین
خنده نوین
و نفرتی سخت دیرینه را
در بطن هر زمین خشگ
در دل هر خروش رود
در هر وزش باد
بر لبان کودکان
دست پینه بسته دهقانان
و بازوان کارگران”
بکارد
.
آری در جهان نوین رفیق همیشه زنده در روح عمل انقلابی یاران به جا مانده اش ، عجز و ناتوانی را مکانی نیست ، چرا که آن جور که او نیز می‌خواست باید که غم را به خشم ، و خشم را به خروش، برای شورشی طوفان زا در راه ایجاد نظم نوین تبدیل کرد.
رفیق مینا ، این کهنه سرباز لشگر انقلاب را بسیاری میشناختیم وی بی‌شک اندوه از دست دادن یک چنین عزیزی نمی‌تواند که کین ما را به شرایط
موجود دو صد افزون نکند، او اولین یار جان باخته ما نیست و متاسفانه آخرین آنها نیز نخواهد بود. از کاک صلاح تا مینا جویباری از خون یاران، راه پر پیچ و خم ما را هر روزه آبیاری کرده تا نهال انقلاب را به درختی تنومند تبدیل کرده تا بتوانیم نظم نوین را پی افکنیم.
یاران من ، با کمال تاسف از عدم امکان در حذوریابی در مراسم یاد بود و به خاکسپاری زنده یاد رفیق مینا در سوئد ، می‌خواستم با صدای بلند ، در این لحظات وداع با مینا به او آوا دهم که درفش سرخ اش را هیچ گاه بر زمین نخواهیم گذشت.
با گرمترین سلامهای رفیقانه
جلال سراجی
ایتالیا - ۱۷ ژانویه ۲۰۱۱