گزارشی مختصر از دومین مجمع عمومی

سازمان زنان هشت مارس( ایرانی – افغانستانی) جولای ٢٠٠١

دومین نشست عمومی سازمان زنان هشت مارس، در روزهای ٢٧،٢٨ و ٢٩ جولای در آلمان برگزار شد.

علاوه بر اعضا، برخی از فعالین جنیش زنان که بعنوان مهمان دعوت شده بودند نیز در این نشست شرکت داشتند که حضور و مباحثشان بر غنای مباحث و طرح مسائل از جوانب گوناگون، افزود. حضور مهمانان ترك در این نشست و شرکت فعالشان در مباحث، همبستگی بین المللی جنبش زنان را به نمایش می گذاشت.

فضای گرم و دوستانه ای که بر جلسه حاکم بود بر پویایی و خلاقیت مباحث افزوده و این امكان را برای شرکت کنندگان فراهم میکرد تا مباحث و نقطه نظرات خود را پیرامون مسائل گوناگون بیان کنند. نقطه عزیمت عموم شرکت کنندگان کمك به طرح مباحث و بررسی هرچه خلاقانه تر و هم چنین تقویت فعالیتهای زنان و از جمله تشكلات مترقی زنان بود. مسائلی که در این نشست طرح شد حاکی از آن بود که این نشست نه یك گردهمایی فرمالیته، بلكه ضرورتی بود که باید پاسخ داده می شد. ضرورت پرداختن به موضوعات و مسائل گوناگونی که طی فعالیتهای پس از اولین مجمع عمومی مطرح شد، این نشست را به یك نشست جدی تبدیل کرده بود.

جلسه با خواندن متن خوشامدگویی از جانب هیئت مسئولین آغاز شد. در این متن با تجلیل از دور نوین مبارزات ضدامپریالیستی، به"کارلو جولیانی" جوان مبارزی که در جنوا به ضرب گلوله پلیس فاشیست ایتالیا جان باخت، درود فرستاده شد.

قبل از مجمع عمومی، بر مبنای فعالیت یك سال و نیم گذشته، دو بولتن داخلی در اختیارکلیه اعضا و همچنین برخی از مهمانان قرار گرفت که حاوی این مطالب بود:

١- دستور جلسه پیشنهادی برای نشست، گزارشی از فعالیتهای یك سال و نیم گذشت (فعالیتهای مهم سراسری سازمان و برخی فعالیتهای منطقه ای) مسائل، اختلافات و مباحثی که در این مدت طرح شده بود، قطعنامه پیشنهادی نشست، گزارش مالی و برخی نوشته های اعضا و دوستداران سازمان. ٢- گزارش فعالیت یك سال و نیم گذشته واحد افغانستان سازمان، قطعنامه پیشنهادی این واحد بر سر موقعیت جنبش زنان افغانستان. جلسه پس از معرفی افراد و گزارش مختصر واحدها و تصویب موضوعات مورد بحث، کار خود را آغاز کرد. طبیعتا قرار نبود که مجمع عمومی در مورد تمام مسائل و مباحث به نتیجه و یا توافق برسد، اما مهم بود که این مسائل از زوایا و جوانب گوناگون مطرح شود تا بدین طریق زمینه ای برای تعمق و بررسی همه جانبه تر و در آینده پاسخهای همه جانبه تر فراهم شود. بویژه اینكه این مسائل تنها مختص سازمان زنان هشت مارس نیست، بلكه مسائل و تضادهای پیش پای کل جنبش زنان و همه فعالین زن است. مسلما پاسخگویی به معضلاتی که سازمان هشت مارس طی فعالیت خود با آنها روبرو شد، تنها کار یك تشكیلات زنان نیست!

روحیه اتحاد و همدلی که بر این نشست حاکم بود و شور و اشتیاق و در عین حال جدیت شرکت کنندگان برای شرکت در موضوعات مورد بحث، سطح بالایی از وحدت و همبستگی را به نمایش می گذاشت و زمینه را برای تبادل نظر هرچه بیشتر فراهم می آورد.

برخی از مسائل و نقطه نظراتی که مطرح شد از این قرار بود:

نشریه "هشت مارس"، نقش آن و انتظاراتی که از آن می رود از مباحث اولیه نشست بود. سئوالات بسیاری در این زمینه مطرح بود، منجمله اینكه آیا نشریه ارگان سازمان است یا تریبون همه زنان مترقی و رادیكال جنبش زنان؟ برخورد ما به گرایشات دیگری که در جنبش زنان وجود دارد، چگونه باید باشد؟ کلیه شرکت کنندگان با تایید محتوای تا کنونی نشریه و تاکید بر دستاوردهای آن، متفق القول بودند که نشریه باید صدای همه زنان مترقی و رادیكالی باشد که با مردسالاری در هر شكلی مبارزه می آنند.پیشنهادی که در این زمینه مطرح شد این بود که اگر قرار است آه نشریه برای توده زنان نقش روشنگری و نشر آگاهی زنانه داشته باشد می توان حتی بعضی از مقالات زنانی را که بنوعی مدافع نسبیت فرهنگی هستند نیز چاپ کرد، اما به شرطی که حتما همراه با نقد این نظرات باشد.

با توجه به اینكه سازماندهی زنان از معضلات جدی جنبش زنان می باشد و بحث بر سر ابزارهای گوناگون در خدمت این امر، کماکان در دستور آار تشكلات زنان و فعالین جنبش زنان ایرانی و افغانستانی قرار دارد، یكی از سئوالاتی که در زمینه نشریه مطرح شد این بود که نشریه باید از چه کیفیت و کارکردی برخوردار باشد تا بتواند علاوه بر نقش آگاهگرانه، به سازماندهی زنان نیز کمك کند؟

در این نشست به برخی از کمبودهای نشریه، منجمله کمبود مطالب مربوط به زنان داخل کشور و زنان زحمتكش، اشاره شد و پیشنهادات مختلفی برای رفع این کمبودها ارائه شد.

یكی دیگر از موضوعات مورد بحث مسئله ضرورت ضدامپریالیست بودن یك تشكل دمكراتیك زنان بود.

علیرغم اینكه در منشور سازمان این موضع گیری اتخاذ شده و در اولین مجمع عمومی تصویب شده بود، کماکان طی فعالیتها وکارزاهای مبارزاتی گوناگونی که سازماندهی کرده بودیم، مباحث و اختلاف نظرات معینی در رابطه با اهمیت اتخاذ موضع ضدامپریالیستی مطرح شد. در نشست امسال نیز این مسئله یكی از مباحث جدی بود اما توافق و درك مشترکی که طی مبارزات تاکنونی حاصل شده بود، سطح بالاتری از اتحاد را در میان شرکت کنندگان بوجود آورده بود. برخی از اعضا بر سر ضرورت این موضع گیری و پایه های مادی آن در جنبش زنان صحبت کردند و تقریبا افراد شرکت کننده متفق القول بودند که نمی توان علیه رژیمهای زن ستیزی همچون جمهوری اسلامی و طالبان مبارزه کرد ولی در مقابل حامیان امپبریالیستشان و جنایات امپریالستها در گوشه و کنار دنیا و حمایت و همدستی شان با مرتجعین، سكوت کرد. نمی توان از همبستگی بین المللی جنبش زنان سخن گفت اما با زنان و نیروهای انقلابی که در کشورهای امپریالیستی زندگی می کنند و علیه مناسبات و سیستم مردسالار در آن کشور مبارزه می آنند، متحد نشد و از مبارزاتشان

حمایت نكرد .

از دیگر موضوعاتی که بدان پرداخته شد مسئله استقلال جنبش زنان بود. این موضوع همیشه یكی از مباحث مورد بحث در جنبش زنان بوده و هست. اینكه جنبش زنان از چه کسانی مستقل است و ضرورت این استقلال و معیارهای آن چیست، همیشه مورد مجادله و گفتگو بوده است. در این نشست بحثهای بسیاری در این زمینه مطرح شد منجمله اینكه مسئله استقلال جنبش زنان و تشكلات آن را باید در پرتو استقلال از مردان و احزاب سیاسی و مهمتر از همه ازکلیه جریانات و نیروها و نهادهایی بررسی کرد که به هر شكل و با هر تفكر و بینشی، مناسبات مردسالارانه را تقویت می آنند و تداوم می بخشند. از این رو ما باید حتی از سازمانهای زنان و فعالین زنی که نظام مردسالاری را بزك کرده و حمایت می کنند نیز مستقل باشیم.

یكی از موضوعات جدال برانگیز، تعریف از جنبش زنان بود. آیا این جنبش سیاسی است یا صنفی یا صنفی – سیاسی؟ آیا برای بسیج زنان حول مبارزه علیه مردسالاری، باید فعالیتهای صنفی سازماندهی کرد یا خیر؟

فعالیت صنفی به چه دسته بندی از فعالیتها اطلاق می شود؟ نقطه نظرات گوناگونی در این زمینه مطرح شد.

برخی معتقد بودند که جنبش زنان یك جنبش سیاسی است و اگر ما به فعالیتهای صنفی بپردازیم دردور بی پایان فعالیتهای خیریه خواهیم افتاد و نهایتا به خدمات فردی به زنان محدود خواهیم شد و زنانی که اینگونه بسیج شوند پس از حل مشكلات فردی شان در زندگی شخصی خود غرق شده، برای انجام فعالیت اجتماعی بسیج نخواهند شد. نظر دیگری که مطرح شد این بود که ما نباید فعالیتهایمان و جنبش زنان را به صنفی وسیاسی تقسیم کنیم چرا که زندگی حیطه ها و عرصه های گوناگون دارد و نباید این حیطه ها را از هم جدا کرد. شرکت کنندگان از تجارب گوناگون خود در رابطه با چگونگی بسیج زنان و جلب آنان به فعالیتهای اجتماعی صحبت کردند و این تبادل نظر زمینه را برای تعمق و بررسی بیشتر حول این موضوع فراهم آورد.

در این نشست همچنین چگونگی استقلال عمل واحدهای سازمان در رابطه با فعالیتهایشان، و نیز مسئله مالی، مورد بحث و بررسی قرار گرفت.

پس از این مباحث، تغییرات و اصلاحات پیشنهادی در منشور و اساسنامه به رای گذاشته شد. مهمترین تغییری که در منشور سیاسی سازمان صورت گرفت در رابطه با برخی از بندها بود که به مسائل مشترك زنان ایرانی و افغانستانی مربوط می شد. بنا به درخواست برخی از فعالین بویژه واحد افغانستانی، سعی شد منشور بیش از پیش انعكاس مسائل مشترك زنان ایرانی و افغانستانی باشد.کماکان سازمان زنان هشت مارس دارای یك منشور مشترك ایرانی - افغانستانی می باشد تا زمانی که واحد افغانستانی قادر شود منشور مستقل خود را تدوین کند. در اساسنامه نیز تغییراتی جزیی در زمینه چگونگی عضویت صورت گرفت. منشور و اساسنامه تغییر یافته در آینده منتشر خواهد شد.

در روز آخر، دو قطعنامه سیاسی در رابطه با وضعیت کنونی زنان ایرانی و افغانستانی و وظایف جنبش زنان در قبال این اوضاع، با اکثریت آرا به تصویب رسیدند که این قطعنامه ها در همین شماره نشریه درج شده اند.

مجمع عمومی با انتخاب هیئت مسئولین جدید، آار خود را به پایان رساند. علیرغم پاسخ بسیار دلگرم کننده شرکت کنندگان برای بعهده گرفتن مسئولیتها و یا کمک به مسئولین، کماکان تشكلات زنان و جنبش زنان با کمبود فعالینی که در بعهده گرفتن مسئولیتهای بیشتر پیشگام باشند، مواجه است.

دومین نشست عمومی سازمان زنان هشت مارس در روز ٢٩ جولای با امید تلاشهای پیگرانه تر و جدی تر برای انجام وظایفمان در قبال جنبش زنان، در فضایی گرم و دوستانه به پایان رسید و شرکت کنندگان با سطحی بالاتر از اتحاد و همبستگی، بار دیگر در راه مبارزه علیه هر شكلی از مردسالاری در سراسر دنیا، با یكدیگر تجدید میثاق کردند.