رهائی زنان به دست زنان!
بسياری از زنان در افغانستان اميدوار بودند كه سرنگونی طالبان برايشان آزادی و برابری به همراه خواهد آورد. اميدوار بودند كه بتوانند برقع ای كه از سر تا پايشان را می پوشاند و در زندان متحركی قرارشان داده است رها كند. اميدوار بودند بتوانند بدون ترس و واهمه از خانه هايشان برای كار و خريد و....خارج شوند. اميدوار بودند دختر بچه هايشان بدون ترس از آزار و اذيت و تجاوز به مدرسه بروند. اما بسياری از وعده های اشغالگران فريبی بيش نبود و زنان افغانستان همچنان در بند زنجيرهای شونيسم مردسالارانه در همه عرصه های زندگی قرار دارند. حتی برقع به مثابه علنی ترين و روشنترين سمبل اين اسارت بغير از چند محله كابل همچنان در سراسر افغانستان زنان را در خود محصور دارد.
زنان عراقی حتی برخی از حقوق ناچيزی را كه در زمان صدام داشتند پس از حمله اشغالگران از دست دادند و با رشد بنيادگرايی كه يكی از نتايج اين اشغال است هرروزه با محدوديت بيشتری روبرويند. بنا بر گزارش عفو بين المللی ” زنان در قانون مورد تبعيض قرار دارند. آنان در قانون زمانی كه مورد خشونت جامعه و يا خانواده قرار می گيرند مورد حمايت قرار نمی گيرند. بخاطر نبود امنيت عمومی زنان مجبور به ترك زندگی و حبس در خانه ها شده اند. بسياری از زنان و دختران جوان در ريسك صدمه ديدن و يا حتی مرگ بوسيله مردان خانواده اشان تحت نام ” دفاع از ناموس“ قرار دارند و ...“
بله اينها آن ” تغييراتي“ است كه امپرياليسم آمريكا و انگليس و ديگر متحدينشان پس از تجاوز نظامی و اشغال افغانستان و عراق برای زنان به همراه آورده اند. بوش در كنفرانس جمهوريخواهان در سخنرانی اش اظهار كرد كه ” استفاده از قدرت آمريكا در افغانستان و عراق برای بسياری از زنان جوان در خاورميانه اين پيام را دارد كه روز برابری و حقوق برابر برايشان فرا رسيده است“. عمق فريب و دروغ بوش كه خود را قهرمان برابری و حقوق عادلانه زنان خاورميانه معرفی می كند را می بينيم.
اشغالگران آمريكايی وانگليسی در عراق و افغانستان دولت هائی بر پايه قوانين و جامعه اسلامی شكل دادند و تلاش كردند تا به مشروعيت بخشيدن به حكومتهای اسلامی كمك كنند. زنان از حقوق اوليه خود مثل طلاق. حضانت، حق انتخاب پوشش، حق مسافرت كردن، حق انتخاب شغل و...... محروم اند. زنان عراقی و افغانستانی در زندانی به نام حجاب اسلامی محبوس اند. مردان در اين جوامع تحت حمايت قانون ازحقوق ويژه ای برای كنترل زندگی زنان برخوردارند. مردان خانواده می توانند زنی را تحت نام دفاع از ”ناموس“ به قتل برسانند. بله اينها ويژ گی های تغييراتی است كه بوش و بلر در اين كشور ها داده اند!
بوش كه خود از نيروهای فناتيك مسيحی دفاع می كند و در تلاش است كه حقوق زنان آمريكا و جهان را بخصوص در مورد سقط جنين محدود كند چگونه می تواند به آزادی زنان اين كشورها كمك كند. در حقيقت چه حكومت های اسلامی و چه مسيحيان فاشيست در محدود كردن حقوق زنان و تحكيم نظام مردسالارانه متحدند.
زنان افغانستانی و عراقی بار ديگر با پوست و گوشت خود لمس كردند كه مردسالاران حاكم در آمريكا و انگليس اسارت بيشرآنان را در اشغال كشورشان و بر روی كار آوردن دولت های اسلامی تضمين كردند. زنان افغانستانی و عراقی مصمم اند كه برای احقاق حقوق خود از چنگال اشغالگران و حاكمان اسلامی در قدرت مبارزه را ادامه دهند.
26 سال پيش زمانی كه جمهوری اسلامی حجاب را اجباری كرد، آمريكا و انگليس و... تحت نام نسبيت فرهنگی سكوت كردند. در برابر سنگسار زنان به جرم عاشق شدن سكوت كردند. در برابر قتل عام زندانيان سياسی سكوت كردند. در برابر كشتار وحشيانه اقليت های ملی سكوت كردند. در برابر تصويت و اجرای قوانين قرون وسطائی و ضد زن اسلامی سكوت كردند و ...
اما امروزه برای اهداف سياسی اشان در منطقه داعيه دفاع از آزادی زنان ايران را سر داده اند. همان ” آزاديهائي“ كه برای زنان افغانستانی و عراقی وعده داده بودند.
زنان ايران در 26 سال گذشته برای رهائی خود مبارزه بی امانی را به پيش برده اند. رهايی زنان ايران از نظام مردسالار جمهوری اسلامی و دول غربی با اتكا به خود و با حمايت و همبستگی مردم در ايران و جهان حاصل خواهد شد و نه توسط اشغالگرانی كه در نهايت پايه های همان نظام را تحكيم خواهند كرد.
سازمان زنان هشت مارس(ايرانی- افغانستانی)- انگلستان
2005-03-18