گزارش مبارزه برای نجات جان کبری رحمانپور

جنبش زنان باید علیه هر مورد مشخص بی عدالتی و ستم بر زنان مبارزه کند همانگونه که بطور روزانه علیه کلیت نظام ستم بر زن مبارزه می کند. هر مورد مشخص سرکوب و فرودستی زنان آئینه ای از سرکوب و فرودستی اکثریت زنان است. همه زنان مانند کبری رحمانپور، شهلا جاهد، .... حکم اعدام و قصاص نمی گیرند. اما اکثریت زنان هر روزه به اشکال گوناگون حکم فرودستی و سرکوب خود را تجربه می کنند. دختر جوانی برای فرار از فقر مجبور به انتخاب بین تن فروشی در خیابانها یا نوع دیگری از تن فروشی دائم العمر یعنی عقد ازدواج با مردی چندین برابر سن خود می شود، زن دیگری رنج و بی عدالتی را در نداشتن حق طلاق می چشد، دیگری در نداشتن حق سرپرستی فرزندانش و زن دیگری روان پریش از اینکه هر آن همسرش زن دیگری را به خانه آورد، و اینگونه است که زنان هر روز تاوان زن بودن خود را پس می دهند!

کارزار مبارزه برای لغو حکم اعدام کبری رحمانپور، کارزاری علیه فرودستی زنان در ایران جمهوری اسلامی بود. این کارزار نه فقط تلاشی برای نجات جان کبری، بلکه افشای رژِیم جمهوری اسلامی بعنوان نظامی سرکوبگر و زن ستیز در افکار عمومی غرب نیز بود. مبارزه برای لغو حکم اعدام کبری رحمانپور و عقب نشاندن مر تجعین جمهوری اسلامی در هر مورد مشخص به جنبش زنان جسارت و امید برای نبردهای بزرگتر علیه کل مناسبات زن ستیز حاکم بر ایران را می بخشد. با نزدیک شدن تاریخ اجرای حکم اعدام کبری، فعالیت های بیشماری به دفاع از جان وی و توسط نیروهای گوناگون انجام شد. نقش کبری و نامه ای که نوشت، مصاحبه های رادیویی و اینترنتی پدر و مادر کبری و همراهی خانواده های چندی از زنان محکوم در بسیج افکار عمومی برای فعالیت گسترده اهمیت بسزائی داشت. درج همه گزارشات در اینجا مقدور نیست و برای دید وسیع تر از فعالیت ها می توانید به وبلاگ کبری و سایت هشت مارس رجوع کنید. در اینجا خلاصه ای از گزارشات فعالیت هایی را می خوانید که فعالین هشت مارس همراه با سایر فعالین جنبش زنان در برخی از شهرهای اروپا سازماندهی کردند. در اغلب این فعالیت ها اطلاعیه هایی هم به منظور آگاهی مردم به زبان ساکنین کشور مربوطه درج شد.

جشن اومانیته پاریس- فرانسه

)کمیته ضد سنگسارپاریس و جمعی از زنان کارزار لغو کلیه قوانین نابرابر و... )

 روزهای 15_16_17سپتامبر جشن اومانیته بود. این جشن که از طرف حزب کمونیست فرانسه برگزار می شود، با کنسرت ها، سخنرانی ها، غرفه های کشورهای مختلف، هر ساله بیش از صدها هزار نفر را در یکی از پارک های نزدیک پاریس گرد هم می آورد.

برای ما، بهترین فرصت بود تا پیام کبری و خانواده اش را به بخش وسیعی از انسان های مترقی فرانسه برسانیم . و از آنها بخواهیم صدایشان را به صدای هزاران نفر دیگر علیه اعدام کبری و علیه قوانین ضد زن و قرون وسطائی حاکم بر ایران اضافه کنند.

به محل جشن که رسیدیم پلاکاردها را به گردن انداختیم و با اعلامیه به محل «سیته انترناسیونال» یا شهر بین المللی راه افتادیم، محلی که بسیاری از غرفه های سیاسی کشورهای مختلف را درخود جای می دهد....

مردم با علاقه به طرف ما می آمدند، اعلامیه ها را می گرفتند و می پرسیدند مگر ممکن است. برخی به محض اینکه نام ایران را می شنیدند و می فهمیدند مسئله اعدام یک زن در ایران است با کمال میل امضا می کردند. می گفتند می دانیم وضعیت زنان در ایران وحشتناک است. برخی بعد از اینکه می فهمیدند اتهام کبری قتل است، می گفتند به هر حال ما با مجازات اعدام مخالفیم و امضا می کردند. برخی اعلامیه را می گرفتند که بخوانند و بعد از مدتی بر می گشتند، می گفتند خواندیم، باید این زن را نجات داد، و امضا می کردند... چند نفر در حالیکه امضا می کردند می پرسیدند آیا واقعا این امضا ها تاثیر دارد؟ و وقتی جواب می شنیدند که قبلا هم توانسته ایم با فشارهای جمعی اعدام و سنگسار زنان را متوقف کنیم خوشحال می شدند. آقای میانسالی که دادخواست را امضا می کرد گفت "من مرتبا علیه امپریالیسم و حمله آمریکا به ایران بحث و مبارزه می کنم و گاهی به طرفداری از حکومت ایران متهم می شوم، باید نشان داد که ما هم مخالف حمله آمریکا به ایران هستیم و هم مخالف رژیم ایران...."

ما در ابتدا فقط دو نفر را برای جمع کردن امضا گذاشته بودیم، ولی استقبال به حدی زیاد بود که کاغذ قلم ها را تقسیم کردیم و همگی در عین پخش اعلامیه به جمع آوری امضا نیز  مشغول شدیم. عده ای می خواستند ببینند چه کار دیگری می توانند بکنند، اعلامیه را می گرفتند که به دوستان و اطرافیان خود بدهند و مايل بودند ،با ما برای فعالیت های بعدی تماس بگیرند.

روز دوم، یعنی یکشنبه 17 سپتامبر نیز عده ای از ما به جشن اومانیته رفتیم. امروز بیشتر با گروه ها و فعالین تماس گرفتیم و بسیاری فراخوان را امضا کرده و قول دادند در روزهای آینده نیز همکاری کنند....

این تجربه دو روزه نشان داد که وقتی مسئله يی چون نجات جان یک زن از جوخه دار مطرح است، می شود حتا با تعداد کم توجه تعداد زیادی را بر انگيخت.

آمستردام- هلند

(جمعی از فعالین  کارزار زنان لغو قوانین نابرابر ...  و فعالین سازمان زنان 8 مارس)

روز جمعه 22 سپتامبر 2006 در آمستردام هلند آکسيونی از طرف کارزار زنان به همکاری فعالين ميز کتاب آمستردام از ساعت 18 تا 21 برگزار گرديد. این آکسیون پاسخ به فراخوانی بود که جمعی فعالین کارزار لغو قوانین نابرابر در هلند فراخوانی برای نجات جان کبری رحمانپور صادر کرده بودند…

در اين اکسيون دهها نفر شرکت داشتند. ما عکسهايی از کبرا رحمان پور و همچنين از ديگر قربانيان رژيم به خود آويزان کرده بوديم . همچنين با استفاده از امکانات موجود، نمايشگاه عکس از کبرا و ساير قربانيان و شعارهايی که حاوی خواسته های زنان و جلب حمايت مردم از مبارزات زنان در ايران بود مستقر بود.

ما با عابرین در مورد کبرا و موقعیت زنان ايران صحبت می کردیم و از آنها برای جلب حمايت امضاء می گرفتيم. ما به آنها توضيح می داديم که حمایت گسترده افکار عمومی بین المللی می تواند رژیم را به عقب نشینی واداشته و مانع از اعدام کبری و زنان دیگری که در شرایط کبری هستند شود.

روز شنبه 23 سپتامبر نیز در تظاهراتی که عليه جنگ ستيزی آمريکا و حمله اسرائيل به لبنان سازمان یافته بود شرکت کرده و ضمن پخش وسيع اعلاميه ضد جنگ کارزار، به جمع آوری امضا در حمایت از کبرا رحمان پور ادامه دادیم….

تورنتو، کانادا

( فعالین سازمان زنان 8 مارس و کارزار  زنان)

به دعوت سازمان زنان 8 مارس، عده ای از فعالین جنبش چپ و جنبش زنان از سازمانهای مختلف در اعتراض به حکم اعدام کبری رحمانپور در روز جمعه 29 سپتامبر، درمیدان دانداس در تورنتو گرد هم آمده و با پخش اعلامیه و جمع آوری امضاء صدای فریاد زنان ایران را به گوش مردم کانادا رساندند....

 مبارزه برای لغو حکم اعدام کبری بخشی از مبارزه مردم ایران و بطور خاص جنبش زنان برای لغو کلیه قوانین نابرابر و مجازاتهای اسلامی است. مبارزه علیه این حکم نه فقط برای نجات جان کبری که بخشی از مبارزه بزرگتر ما برای جدایی دین از دولت است.

اسپو- فنلاند

فعالین کارزار زنان و هشت مارس

چندی پیش ما بعنوان فعالین کارزار لغو کلیه قوانین نابرابر و مجازات های اسلامی علیه زنان در فنلاند، دغدغه انجام کاری در اعتراض به اعدام کبری رحمانپور را داشتیم. متنی تنظیم کرده بودیم خطاب به جامعه ترقی خواه و روشنفکر و مدافعان حقوق بشر تا بتوانیم آنها را با روشنگری همراه با خود در جهت نجات جان کبری همسو کنیم. بالاخره روز جمعه 29 سپتامبر همراه با عده ای از حزب کمونیست ایران (کو مه له) جلوی پارلمان فنلاند گرد آمده تا اعتراض خود را اعلام کنیم....

تصمیم گرفتیم روز 30 سپتامبر هم به کار خود ادامه دهیم. برای اینکار نسخه های باقیمانده از اعلامیه را که به فنلاندی ترجمه شده بود باز تکثیر کردیم، پلاکارت ها را به گردن آویختیم و جلوی یکی از مراکز اصلی خرید شهر اسپو یعنی "ایسو اومنا" با پخش متون سعی کردیم توجه مردم را به قضیه جلب کنیم. از مردم می خواستیم که متون را بخوانند و بعد امضا کنند... بسیاری از زنان و دختران جوان بخصوص آنها که همسن و سال کبری بودند به شدت متاثر می شدند. دختر جوانی از من خواست که تعداد بیشتری از متون تهیه شده را به او بدهم تا به دوستانش بدهد. از او عذر خواهی کردم و گفتم که تعداد متون بسیار محدود است. در جواب گفت که خودم آنها را تکثیر خواهم کرد....

با اینکه باران می بارید و دستهایمان سرد شده بود، ولی از اینکه می دیدیم که کار ما نتیجه می دهد با دلگرمی بیشتری به کار خود ادامه دادیم. در این بین دو خانم میانسال واکنش های متفاوتی نشان دادند که بنظر من باید روی آن تامل کرد. این دو خانم مطالب را خواندند ولی در نهایت گفتند از تلویزیون فنلاند برنامه ای پخش شده است که در آن تصویری که از زن ایرانی و حقوقش می دادند با آنچه شما ادعا می کنید متفاوت بوده و ما آنرا بیشتر باور داریم و به همین دلیل امضا نکردند.... این نشان می دهد که چطور از طریق رسانه ها، بخصوص تلویزیون و اینترنت و امکانات وسیعی که در اختیار دارند افکار عمومی مردم را سازمان می دهد و کنترل می کند.

موقعی که کارمان تمام شد پلاکارت ها را برداشتیم و وقتی فقط یک برگ از اعلامیه باقی مانده بود دیدیم خانم مسنی با عجله خودش را به ما رساند و پرسید شما همان ها هستید که امضا جمع می کنید؟ گفتیم بله. گفت دوست من که شما را دیده بود با من تماس گرفت و مرا در جریان ماجرا قرار داد. من آمده ام تا امضا کنم. همین مورد آخر خستگی را از تن ما بدر برد چرا که نشان می داد فعالیت ما بی ثمر نیست.... به امید اینکه هرچه زودتر کبری رحمانپور آزاد شده و به خانه بازگردد و مردم سراسر دنیا هم به بینش و آگاهی درستی مورد وضعیت زنان ایران و مشکلات آنها برسند.

لندن- انگستان

فعالین هشت مارس

روز شنبه 14 اکتبر آکسیونی برای نجات جان کبری رحمانپور در مقابل ساختمان بی بی سی در مرکز شهر لندن برگزار کردیم.

هر کدام از ما پلاکاردی به گردن آویزان کرده بودیم. در این پلارکاردها نوشته بودیم که برای نجات جان کبری به ما بپیوندند، علیه حکم اعدام کبری رحمانپور، شهلا جاهد، دلارام دارابی مبارزه کنید. تقریبا همه کسانی که از مقابل ما رد می شدند به خواندن متن پلاکاردها توجه می کردند....

مردم از زن و مرد و گروه های سنی متفاوت با علاقه به حرفهای ما گوش می دادند و همه کسانی که با ما صحبت کردند ورقه دادخواست را نیز امضا کرده و برخی از ما خواستند که هر شکلی از مبارزه برای آزادی این زنان سازماندهی می کنیم به آنان نیز اطلاع دهیم.

دو زن انگلیسی یکی تقریبا مسن و دیگری جوان به ما پیوستند و در پخش اعلامیه و جمع آوری امضا به ما کمک کردند. یک دختر برزیلی در حالیکه بشدت متاثر شده بود به ما گفت که او از دوستانش و تمام کسانی که می شناسد خواهد خواست که به عفو بین المللی نامه اعتراضی در رد حکم اعدام این زنان بنویسند....

در این روز ما قادر شدیم با مردم بسیاری بر سر قانون ارتجاعی و قرون وسطائی قصاص، موقعیت زنان در جمهوری اسلامی و احتمال جنگ صحبت کنیم.

ما در 23 سپتامبر نیز آکسیونی در دفاع از جان کبری رحانپور برگزار کردیم وامضاهای جمع آوری شده در هر دو آکسیون را به عفوبین المللی ارسال کردیم.

سپتامبر و اکتبر 2006