در راه اشاعه نگرش انقلابی و متحد و متشکل کردن زنان!
خيزش آبان‌ماه 1398 در زمين مبارزاتی شخمی عميق زد و بستر مناسب‌تری را برای ادامه مبارزه به وجود آورد که حاصل آن اعتراضات دانشجويان مبارز در اواخر دی‌ماه 98 عليه رژيم جمهوری اسلامی شد. خيزش‌ها و مبارزات گوناگون نشان مي‌دهند که شرايط عينی برای گسترش رويکرد انقلابی و تشديد مبارزه‌ی آگاهانه، هدفمند و متشکل هم برای زنان و هم برای ساير اقشار و طبقات ستمديده بيش از پيش فراهم شده‌است.
خيزش سراسری آبان‌ماه که شکل تعرضی و آشتي‌ناپذير در مقابل رژيم جمهوری اسلامی را در خود فشرده کرد، زمينه‌ساز مبارزاتی شد که دانشجويان دانشگاه‌های مختلف تهران، بابل، آمل، شيراز، اصفهان همدان و... سازماندهی کردند و با طرح شعارٌهای انقلابی و مرزبندی با ستمگران رنگارنگ به تفکر مردم، سمت و سوی صحيح‌تری دادند. دروس اين مبارزات رو به آينده مي‌تواند تبلور خود را به‌طور آگاهانه در برگزاری هشت مارس، روز جهانی زن منعکس سازد.
بخش مبارز و انقلابی جنبش دانشجويی در دی‌ماه 98 با پيش گذاشتن شعارهايی هم‌چون «جمهوری اسلامی، نابود بايد گردد»، «مرگ بر ستمگر، چه شاه باشه، چه رهبر»، «1500 نفر، کشته‌ی آبان ماست»،«چه دی باشه، چه آبان، پيام يکي‌ست،انقلاب»، نه تنها در بين سران و سلاطين مرتجع جمهوری اسلامی بلکه در دل همه‌ی فرصت‌طلبان و مرتجعين رنگارنگ هراس انداخت.
سقوط هواپيمای اوکرائينی و کشته شدن 176 نفر سرنشين و خدمه‌ی آن توسط سپاه پاسداران و اعتراف سران رژيم به آن، خشم انباشت‌شده و ادامه‌ی مبارزه ضد رژيم را در ميان بخشی از دانشجويان و مردم دامن زد. اين مبارزه در شرايطی به وقوع پيوست که رژيم جمهوری اسلامی قصد داشت ضربه‌ی مهلکی که در اثر خيزش‌ها خصوصاً خيزش آبان ماه خورده بود را با بسيج مردم برای تشيع جنازه قاسم سليماني- اين سردار کشتار مردم در ايران، عراق و سوريه- به نفع خود و به عقب راندن جامعه به کار گيرد. اما به راه‌اندازی مبارزه توسط دانشجويان و بردن آن به خيابان‌ها و پيوستن مردم به آنان، هدف رژيم را به درجات بالايی، با شکست روبرو کرد. در عين حال طرح شعارهای هم‌چون: «بسيجی، سپاهی، داعش ما شماييد» و يا «سليمانی قاتله، رهبرش هم خائنه» با تفکر بخشی از مردم که قاسم سليمانی را حافظ «امنيت کشور و بيرون راندن داعش» مي‌دانند، به درستی مرزبندی کرد.
در مبارزات و خيزش‌های اخير که جای موضع‌گيری عليه امپرياليست‌ها خصوصا آمريکا خالی بود، برای اولين بار دانشجويان مبارز در دی‌ماه 98 با طرح شعار«از آمريکا تا ايران، مرگ بر اين جانيان» راهی را باز کردند که مي‌تواند هم در فراگير کردن اين موضع در بين مردم و هم در تعميق بخشيدن به درک درست از کارکرد سيستم امپرياليستی حاکم بر جهان که در دشمنی با مردم ايران و کل جهان برای منافع ارتجاعی‌شان دست به هر جنايتی می‌زنند، یاری رساند.
مبارزه ضد رژيم دانشجويان در دی‌ماه 98 ادامه همان مبارزه‌ای است که از 16 آذر و با الهام از خيزش زحمتکشان در آبان، آغاز شد. دانشجويان در 16 آذر با پيش گذاشتن پرچم مبارزاتی خود در ضديت با نئوليبراليسم و همبستگی با مبارزات مردم در اقصی نقاط جهان، جهت‌گيری درستی در ضديت با سرمايه‌داری امپرياليستی پيش گذاشتند. علاوه برآن با طرح ضديت با حجاب اجباری و ارتباط اين خشونت سازمان‌يافته دولتی بر زنان با سيستم ستم و استثمار نشان دادند که روشنفکران مبارز و انقلابی جامعه می‌‌توانند در جهت‌دهی اصولی به مبارزات و ترسيم افق رهايی‌بخش و همه‌گير کردن آن نه تنها در ميان زنان بلکه در بين اقشار و طبقات زحمتکش و مردم ستمديده، نقش مهمی را بر عهده گيرند.
حضور پرقدرت و غير قابل انکار دانشجويان زن در پيش گذاشتن شعارهای انقلابی برای به جلو راندن مبارزات ضد رژيم در دی‌ماه 98 الهام گرفته از همان نقشی است که زنان در خيزش آبان‌ماه از افشاگری‌های جسورانه تا سمت و سو دادن به مبارزه، از شعاردهی تا سخنرانی، از بستن خيابان‌ها تا سينه سپر کردن در برابر نيروهای سرکوبگر بر عهده خود گذاشته بودند.
حضور چشم‌گير زنان در ميدان مبارزه و جنگ‌های خيابانی برای رژيمی که به مدت 41 سال تلاش کرد از طريق فرهنگ و سنت مردسالارانه، حجاب‌اجباری و قوانين ضدزن مبتنی بر شريعت اسلامی و با سرکوب وحشيانه و سيستماتيک، زنان را به کنج خانه و به دور از فعاليت‌های اجتماعی بکشاند و از آنان موجوداتی ضعيف و متکی به مردان بسازد، گران تمام شده‌است. بی‌دليل نيست که نيروهای امنيتی رژيم با دستگيری‌های گسترده در سراسر ايران، با پخش خبرهايی مبنی بر شناسايی و بازداشت زنانی که در «اغتشاشات» آبان نقش رهبری داشتند، در پی انتقام‌گيری از زنان است. اما زنان چه در زندان بزرگ و چه آنانی که در زندان‌های قرون وسطايی رژيم اسيرند، نشان دادند که عزم خود را برای ادامه‌ی مبارزه عليه رژيم زن‌ستيز جمهوری اسلامی، جزم کرده‌اند.
اگر نقطه عطف خيزش تهيدستان و زحمتکشان جامعه در دی‌ماه 96 در مرزبندی با دارودسته‌ی اصلاح‌طلبان رقم خورد، اگر در خيزش آبان‌ماه 98، نقطه‌ی عطف در روش مبارزاتی پيش‌‌برده شده در آن بود که عملاً در تقابل با راه و روش مسالمت‌آميزی قرار گرفت که از سال‌ها پيش تاکنون در جنبش زنان و ساير جنبش‌ها تبليغ مي‌شد، در دی‌ماه 98، پيش گذاشتن شعار انقلاب در برابر «رفراندوم و اصلاحات» خط کشی با تفکر و جريانات گوناگون رفرميست و اصلاح‌طلبی است که از انقلاب و به زير کشيده شدن مناسبات کهنه و جايگزين کردن آن با مناسبات نوين و انقلابی، هراسناک‌اند. اينان خود را به آب و آتش مي‌زنند که دره‌ای که بين مردم و رژيم ايجاد شده را با طرح خواست‌های بغايت ارتجاعی هم‌چون رفراندوم و گذار مسالمت‌آميز، پر کرده و خود را در راس جنبش اعتراضی قرار دهند!
در طی دو سال گذشته افزايش بازداشت و زندان و صدور احکام طولانی مدت توسط نهادهای امنيتی و سيستم قضايی رژيم برای زنانی که با جسارت حجاب از سر برگرفتند، نقش و جايگاه مهم حجاب اجباری را حتا در شرايط کنونی برای اين رژيم تئوکراتيک نشان مي‌دهد. در دوره‌ای که رژيم جمهوری اسلامی با بود و نبودش دست و پنجه نرم مي‌کند، موضوع حفظ حجاب اجباری که با حاکميت دينی گره خورده، هم‌چنان از مهم‌ترين برنامه‌های سرکوب‌گرايانه‌اش است.
در خيزش آبان‌ماه و خصوصا در مبارزات اعتراضی دی‌ماه عليرغم اين که تعداد قابل ملاحظه‌ای از زنان جوان حجاب بر سر نداشتند، اما اين حرکت توده‌ای نشد. برای زنانی که در دی‌ماه، همراه با مردان شعار «جمهوری اسلامی نابود بايد گردد»، را پيش گذاشتند، قابل قبول و هضم نخواهد بود که قانون بغايت ارتجاعی و زن‌ستيزانه‌ی حجاب‌اجباری، رعايت گردد، حتا اگر برای حفظ وحدت باشد.
اين واقعيت را بايد همه خصوصا زنان مبارز و راديکال در نظر داشته باشند که همواره در تاريخ مبارزاتی خصوصا از دوره‌ی مبارزات ضد سلطنت پهلوی تا کنون، تحت عناوين گوناگون چه در صفوف مردم و چه در ميان بسياری از سازمان‌ها و احزاب مبارز، طرح خواسته‌های زنان کناری ارزيابی شده و در «بهترين» حالت به بعد از سرنگونی رژيم جمهوری اسلامی موکول شده‌است. اين حقيقت در نظر گرفته نشده که ضديت با زن‌ستيزی رژيم و طرح خواست‌های زنان، مبارزه‌ای سياسی است و در تقابل مستقيم با رژيمی است که نيمی از جامعه را برده‌ی نيم ديگر کرده‌است تا بتواند سيستم ستم و استثمارش را تحکيم بخشد.
در نتيجه بايد هدف از مبارزه، يعنی زير و رو کردن مناسبات ستمگرانه و استثمارگرايانه در جهت انقلاب روشن باشد تا بتواند به درستی ربط موضوع مبارزه عليه ستم بر زن و کليه افکار پدر/مرد سالارانه که از مناسبات اقتصادی و روابط اجتماعی نشات گرفته را در مبارزه عليه کهنه و خلق نو بازتاب دهد.
از دی‌ماه 96 و جهش مبارزه‌ی زنان عليه حجاب‌اجباری، نقش زنان در اعتراضات معلمان، دانشجويان، کارگران، مال‌باختگان، محيط زيست، نقش برجسته، توده‌ای و تاثيرگذار زنان در خيزش آبان‌ماه 98، نقش چشم‌گير زنان در دی 98 همه و همه نشان مي‌دهد شرايط عينی مناسبی به‌وجود آمده‌است که زنان بتوانند با پيش گذاشتن خواسته‌های خود و طرح شعارهايی که بيان زن ستيزی رژيم جمهوری اسلامی را در خود منعکس می کند، حلقه‌ی اتصال جنبش‌ها و مبارزات گوناگون در جامعه شوند.
طغيان و شورشگری عريان زنان در همه‌ی مبارزات و خيزش‌ها، در نتيجه‌ی چهل و يک‌سال خشونت افسارگسيخته‌ی رژيم زن‌ستيز جمهوری اسلامی بر آنان است. خشمی که در زنان انباشته شده‌است اگر با آگاهی انقلابی و ايجاد تشکل‌های مستقل، توده‌ای و وسيع زنان، عجين شود مي‌تواند در سرنوشت مبارزات و خيزش‌ها در خدمت به امر سرنگونی انقلابی رژيم جمهوری اسلامی و مهم‌تر از آن، پايه‌ريزی جامعه‌ی نوينی که در سرلوحه‌ی آن رهايی زنان قرار دارد، نقشی تعيين‌کننده بازی کند.
هر انقلابی نياز به علم دارد. اگر چه شور، جسارت، از خود گذشتگی و تحقير کردن مرگ لازمه انقلاب است، اما همه‌ی اين‌ها در خود نمي‌تواند منجر به انقلاب شود. درک علمی از الزامات انقلاب نقش تعيين‌کننده در رهايی زنان، مردم ايران و کل جهان دارد. اين آگاهی انقلابی به زنان کمک خواهد کرد که در پيش‌برد مبارزه، خط و مرز روشن و بدون ابهامی را در برابر همه‌ی مرتجعين داخلی و خارجی و همه‌ی نيروها و جريانات وابسته به امپرياليست‌ها که رويکرد و برنامه‌شان انقياد زنان و کل جامعه است، بکشند.
روحيه‌ی متحدانه و به درجات بالائی سازش‌ناپذيری مبارزات، خصوصا در خيزش آبان‌ماه عليه رژيم جمهوری اسلامی را بايد بخشی از توشه‌ی راه مبارزاتی خود برای برگزاری هشت مارس، روز جهانی زن و روزهای پس از آن کرده و با تکيه بر آن در راه متحد کردن جنبش انقلابی زنان بي‌وقفه تلاش کنيم. با اين جهت گيری است که می‌‌توانيم در شکل‌گيری جمع‌های متشکل زنان در ايران به گِرد نگرش انقلابی گام‌های سنجيده و هدفمند برداشته و اين چنين پيشروی جنبش انقلابی زنان را تضمين نمائيم.
سازمان زنان هشت مارس (ایران-افغانستان)
کارزار مبارزه با خشونت دولتی، اجتماعی و خانگی بر زنان در ایران
www.8mars.com
zan_dem_iran@hotmail.com
kaarzaar.org
karzar.zanan.2016@gmail.com