گزارشی از دومین روز راهپیمایی کارزار زنان
در شهر لاهه (دن هاگ) هلند
فعالین «کارزار مبارزه علیه خشونت دولتی، اجتماعی و خانگی علیه زنان در ایران» بعد از سپری کردن اولین روز راهپیمایی خود در شهر هامبورگ آلمان؛ صبح زود روز پنچ شنبه 7 مارس 2019با اتوبوس راهی هلند شدند. در طول مسیر شعر کارزار «آتیش به زن به روسری» و سروده های انقلابی دیگر را با شور و انرژی می خواندند و خود را برای برگزاری دومین روز راهپیمایی آماده می کردند.
اتوبوس ساعت یک ربع به دو به محل آکسیون رسید؛ رفقا با لب خند ان و سرشار از انرژی مبارزاتی مدت کوتاهی را به استراحت پرداختند؛ سپس خود را به محل تجمع رسانند و از فضا و حضور سایر دوستان و رفقا به شوق آمده بودند؛ دوستان و رفقا را در آغوش می گرفتند و فضایی مملو از دوستی و صمیمیت بود. همزمان به شمار شرکت کنندگان افزوده می شد، علارغم هوای سرد و طوفانی حدود 150 نفر در این حرکت مبارزاتی شرکت کرده بودند. قابل ذکر است که حضور نسل جوان و هم چنین فعالین جنبش زنان افغانستان در این مراسم چشمگیر بود.
کمیته تدارکات کارزار زنان در هلند طی دو ماه تلاش شبانه روزی و هماهنگی برنامه ها، آماده استقبال از فعالین و همراهان کارزار بودند.
ساعت دو بعدازظهر ماشین پدیوم به محل تجمع رسید. تیم کمیته تدارکات محلی همراه با دوستانی که برای کمک خود را به محل تجمع رسانده بودند، در یک حرکت جمعی و همبستگی؛ در هوای سرد و با وجود باد شدید تلاش کردند که خیلی سریع پرچم و بنرهای کارزار؛ پلاکارتها و عکسهای مبارزاتی زنان را نصب کنند. دوستان و رفقا با پوشیدن تی شرت کارزار و بستن شال که بر روی آنها «40 سال مبارزات زنان در ایران »، شال گردن قرمز رنگی که نماد «زنان خیابان انقلاب» چاپ شده بود.
پلاکارت های قرمزی که بر روی آنها خواسته ها و مطالبات زنان به رنگ سفید نوشته بود : « سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی!»، «حق زن ملی نیست، جهانی است!»، «بدن من حق من است، نه هیچ دولت، نه هیچ مذهب و نه هیچ فردی!»، «دست مذهب از زندگی زنان کوتاه!»،«زنده باد همبستگی جهانی زنان»، «زنان جهان از مبارزات به حق زنان ایران دفاع کنید!» « مبارزات زنان ملی نیست، جهانی است»، « زندانی سیاسی آزاد باید گردد!» و … اما عمده شعارهای نوشته شده برروی پلاکارتها به شعار «نه به حجاب اجباری!»، « حجاب اجباری سنبل اسارت زنان است!» اختصاص داده شده بود که مورد استقبال همه قرار گرفت.
علاوه بر پرچم بزرگ کارزار« حجاب اجباری مرکز خشونت دولتی علیه زنان در ایران است»و پرچم «نه می بخشیم و نه فراموش می کنیم» در حمایت از زنان دادخواه در این راهپیمایی بود.
بر روی دو پرچم بزرگ عکس های مبارزات چهل ساله زنان ایران علیه حجاب اجباری چاپ شده بود، و مجموعه ای از مطالبات و خواسته های زنان به زبان هلندی و انگلیسی نوشته شده بود. همچنین عکس هایی از مبارزات زنان کشورهای مختلف هم به نمایش گذاشته شد.
پرچم های دیگری از جانب فعالین جنبش بین المللی زنان و سایر جنبش های مبارزاتی نیز در این راهپیمایی بود که بر روی آنها نوشته شده بود: «مبارزه برای جهانی بدون مرز (افغانستان- ایران)» ؛ « همبستگی و مبارزات زنان جهانی است» ؛ « برابری واقعی زن و مرد معیار آزادی جامعه است»
بعد از آماده گی های لازم و حضور بیشتر نیروها و شرکت کنندگان، برنامه توسط یکی از فعالین کمیته محلی برگزار کننده راهپیمایی کارزار زنان با خوش آمد گویی به حاضرین و تبریک 8 مارس روز مبارزات جهانی زنان به زبان هلندی و فارسی آغاز شد.
او بر روی این نکات « تحمل نمی کنیم، تن نمی دهیم، قانون اسارت آمیز را خود لغو می کنیم، قانون آزادی را خود می نویسیم، حجاب اجباری را از سر برمی کشیم و تا رهایی از پا نمی نشینیم»تاکید کرد. و در ادامه شعارهای «مرگ بر جمهوری اسلامی»؛«حکومت ضد زن سرنگون سرنگون»؛ «زنده باد همبستگی و مبارزات زنان در سراسر جهان»... داد؛ که جمعیت هم این شعارها را با خشم فریاد می زدند.
برای شروع برنامه کار هنری از آناهیتای عزیز داشتیم؛ آناهیتا از خردسالی در تمامی برنامه های مختلف نیروهای سیاسی شرکت فعال داشت و همیشه با زدن گیتار و پیانو ترانه های انقلابی را همراه پدرش رفیق جعفر امیری اجرا می کرد. در دومین راهپیمایی کارزار زنان، آناهیتا با انگشتان سرد و قرمز شده ولی با آرامش خاص خودش پیانو می زد و دو ترانه انقلابی «زده شعله در چمن و سراومد زمستان» را بسیار زیبا اجرا کردند که مورد استقبال حاضرین قرار گرفت.
بعد از اجرای برنامه هنری، پیام کارزار زنان به مناسبت روز جهانی زن به زبان هلندی، توسط نیری یکی از امضاء کنندگان کارزار و از فعالین مترقی هلندی خوانده شد.
بخشی از ترجمه فارسی پیام
«ما فعالین کارزار مبارزه با خشونت دولتی، اجتماعی و خانگی بر زنان در ایران، این جا هستیم که به شما بگوییم مبارزه زنان ایران علیه حجاب اجباری جدا از مبارزه زنان در کشورهای غربی علیه سکسیسم نیست. این که40 سال پیش رژیم جمهوری اسلامی اولین حمله خود را به زنان با اجباری کردن حجاب آغاز کرد. در گوشه ای از این جهان به نام ایران، زنان برای اولیه ترین حقوق خود یعنی انتخاب پوشش شلاق می خورند و دستگیر می شوند.
ما این جا هستیم که بگوئیم مبارزه زنان علیه حجاب اجباری و سایر عرصه های خشونت بر زنان در ایران جدا از مبارزه میلیون ها زن در سراسر جهان علیه خشونت بر زنان نیست. سیستم سرمایه داری حاکم بر جهان زنان را در همه جا با اشکال متقاوت، فرودست کرده است. تشدید مردسالاری و کنترل بدن زنان و تبدیل هر چه بیشتر آنان به ماشینِ بچه‌سازی و کالایِ لذت‌بخشی به مردان، نیازِ سیستم سرمایه‌داری برای حاکمیت برجهان است. ما در صفحات تلویزیون و اخبار رسانه های غرب تنها تصویری که از ایران می بینیم، تصویر بنیادگرایان اسلامی است که در حال ساختن بمب هسته ای اند و مردمی که گویا همه تروریست هستند.این تصویری کاذب از مردم آن سوی جهان است.
زنان در آن سوی جهان، در کشوری بنام ایران در حال مبارزه علیه حجاب اجباری و سایر عرصه های ستم هستند. مردم ستمدیده در آن سوی جهان، در کشوری به نام ایران در مبارزه روزمره با رژیم جمهوری اسلامی هستند.
ما اینجا هستیم تا به شما بگویم ما نه به رژیم فاشیستی آمریکا نیاز داریم و نه به دولت های امپریالیستی مردسالار اروپایی. ما از شما زنان و مردان آزادی خواه می خواهیم که در کنار زنان ایران برای مبارزه علیه حجاب اجباری و سایر عرصه های خشونت بر زنان بایستید. ما مصمم هستیم مبارزات مان را در جهت سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی برای کسب آزادی و برابری مان ادامه دهیم . ما می خواهیم که شما زنان و مردان آزادی خواه پشتیبان ما و مردم ما باشید.»
شعله پاکروان؛ مادر ریحانه جباری یکی از فعالین زنان دادخواه که همراه ما در این راهپیمایی شرکت داشت؛ محکم و قوی و مملو از خشم عمیقی صحبت کرد.
او خطاب به سران رژیم جمهوری اسلامی، گفت: «به عنوان یک دادخواه و به عنوان قطره ای از دریا، به عنوان یک مادر و یک زن، به حکومت ضدبشری و ضد زن شما می گویم که ما مادران روبه روی تو ایستاده ایم! و دیگر اجازه نخواهیم داد که شما بچه های ما را بکشید، در سیاه چال ها به آنها تجاوز کنید و جسدشان را به خانواده هایشان تحویل دهید!.... و تا زمانی که تمام عاملین و آمرین به پای میز محاکمه‌ی نبینیم دست از تلاش مان برنخواهیم داشت»....
در حمایت از راهپیمایی کارزار زنان و مبارزات زنان در ایران؛ تعدادی از فعالین مترقی و دمکراتیک و رادیکال جنبش زنان در هلند از کشورهای مختلف از جمله کمیته هشت مارس آمستردام که شامل مجموعه ای از گروه های مختلف فعالین زنان می باشند، چند نفر از اعضای مرکزی آن در این راهپیمایی شرکت داشتند و پیام های همبستگی خود را به زبان هلندی ارائه دادند. ترجمه پیام ها به زبان فارسی در سایت کارزار درج و در اختیار علاقه مندان قرار خواهد گرفت.
پیام «نهاد بین المللی زنان آزاد» توسط بیروان از فعالین زنان کرد در هلند خوانده شد.
او ضمن همبستگی با کارزار زنان؛ به مبارزات زنان کرد و به ترور سکینهجانسیز، فیدن دوغان و لیلا سویلِمز سه زن فعال کرد که در ژانویه 2013 در فرانسه توسط نیروهای فاشستی دولت ترکیه صورت گرفت. به اعتصاب غذای لیلا گووَن و دیگر فعالین سیاسی کرد که جانشان در خطر است اشاره کرد. و بر همبستگی و حمایت از مبارزات مردم تحت ستم کرد در ترکیه و سوریه؛ تاکید داشت.
دو نفر از گروه هنری «فردای سرخ» روتردام دو ترانه مبارزاتی در رابطه با زنان را خوانند. سپس هالینکا «کمیته هشت مارس آمستردام و کنفرانس زنان پایه» را خواند. او ضمن معروفی خود به عنوان یکی از هیئت مسئولین؛ به چهلمین سالگرد مبارزه زنان که از سال 57 علیه حجاب اجباری آغاز شده بود اشاره کرد. و گفت برایم مایه افتخار است که امروز در کنار شما قرار دارم و در گرامی داشت این مبارزه ارزشمند با شما صحبت می کنم. ما سالیان طولانی است که با فعالین زنان ایرانی در هلند فعالیت های مشترک انجام می دهیم. آکسیونها به مناسبت «8 مارس روز جهانی زن؛ 25 نوامبر روز جهانی مبارزه علیه خشونت بر زنان و روز اول ماه مه روز جهانی کارگر» را همراه این رفقا برگزار می کنیم. او در رابطه با همبستگی جهانی زنان و اینکه روز جهانی زن هر ساله افزایش بیشتری یافته است و میلیونها زن در سراسر جهان به خیابانها می آیند و این روز مبارزاتی را جشن می گیرند؛ ابراز خشنودی و خرسندی کرد......
رهایی زنان رهایی جامعه است! مبارزه شما با مبارزه ما همبستگی جهانی است!
پیام انجمن «سوسیالیسم بین المللی زنان» توسط چینار از فعالین زنان کرد در هلند خوانده شد. او ضمن همبستگی با مبارزات زنان در ایران و کارزار زنان؛ به موقعیت سیاسی و شرایط اجتماعی زنان تحت حاکمیت دولت فاشستی ترکیه اشاره داشت. و اینکه دولت های امپریالیستی و ارتجاعی ضد زن و مذهبی حاکم در سطح جهان شرایط را برای بسیاری از زنان بسیار دشوار کرده است. و بار دیگر بر روی شرایط زنان کوبانی و حمایت از مبارزات آنان و همبستگی بین المللی تاکید کرد و به خواسته و مطالبات زنان اشاره داشت.
سادت کارابولوت «عضو و مسئول سیاست های امور خارجه حزب سوسیالیست در پارلمان هلند»، در همبستگی با کارزار زنان در این مراسم شرکت کرد. او ضمن حمایت از کارزار زنان، از مبارزات جسورانه زنان در ایران علیه حجاب اجباری سخن گفت و سیاست های ضد زن رژیم ایران علیه زنان را محکوم کرد. همچنین به اهمیت همبستگی بین المللی زنان اشاره کرد. زنان باید از حق و حقوق ر و آزادی های اجتماعی برابر با مردان برخوردار باشند. زنان برای بدست آوردن این حق و حقوق همواره مبارزه کرده اند. زنان این حق را باید داشته باشند که تصمیم بگیرند چه چیزی بپوشند؛ با چه کسی رابطه جنسی داشته باشند؛ و...... و در پایان گفت که زنده باید مبارزات و همبستگی جهانی زنان!
لونا ولی؛ پیام «جنبش جهانی زنان علیه جنگ» که متشکل از فعالین زنان افغان و ایرانی می باشد را خواند. او یاد همه زنانی که قرنها در راه آزادی و برابری با مبارزات شان؛ حاکمیت نظام مردسالار و خشونت سرمایه داری در کشورهای غربی را به زیر پرشش بردند. زنانی که برای برقراری عدالت و بدست آوردن حق و حقوق زنان در میدان های نبرد جان خود را از دست دادند. زنانی که در نتیجه همبستگی و تلاش هایشان 8 مارس را به روز زن نامگذاری کردند، گرامی داشت.
وی گفت که حقوق زنان در افغانستان به رسمیت شناخته نمی شود. جامعه افغانستان به لحاظ سیاسی و اجتماعی یک جامعه مطلقا مردسالار است. خشونت دولتی، اجتماعی و خانگی، انواع خشونتهایی است که بر زنان افغانستان بطور روزمره اعمال می شود. در طی همین هیجده سالی که از هجوم قوای نظامی چهل کشور جهان به افغانستان می گذرد. هشت مارس بطور نمایشی تجلیل می گردد. و حقوق زنان همانند سابق توسط نظام مردسالار و نیروهای اشغال گر پایمال می گردد. او بر روی این نکته تاکید کرد که، زنان افغانستان زمانی می توانند از ستم و خشونت رها شوند که همانند زنان دنیا متحد شوند و بطور آگاهانه از خود به دفاع برخیزند ...
پیام کارزار زنان به مناسبت روز جهانی زن توسط فریده رضایی از فعالین کارزار خوانده شد.
«ما فعالین کارزار مبارزه با خشونت بر زنان در ایران امروز به اینجا آمده ایم تا بازتاب چهل سال مقاومت و مبارزه‌ی زنان ایران برای اولیه‌ترین حقوق‌شان علیه یکی از ضد زن‌‌ترین رژیم‌های معاصر باشیم. اینجا هستیم تا صلابت مبارزات کارگران، جسارت مبارزات دانشجویان، استمرار مبارزات معلمان، حقانیت کولبران، نارضایتی مال‌باختگان، همبستگی کامیون‌داران، دادخواهی زندانیان، خشم فرودستان ... و عصیان و شورش‌گری زنان را بیش‌ازپیش در صفوف‌مان جذب و بازنمایی کنیم.
در چهلمین سالگردِ این‌همه جسارت و مقاومت، آمده ایم تا صدای ایستادگی و پیشروی زنان ایران و فریاد آزادی‌خواهی و رهایی‌طلبی انقلابی چهل‌ساله‌ی آنان علیه رژیم زن‌ستیز جمهوری اسلامی باشیم.
مردم ایران، خصوصاً زنان نه نیاز به ناجیان بین‌المللی دارند و نه واپس‌گرایان اسلامی؛ بلکه نیاز به همبستگی با مردم جهان دارند. نیاز دارند که صدای مبارزات‌شان توسط نیروهای مترقی و مبارز، خصوصاً زنان جهان طنین‌انداز شود تا مردم جهان در کنار مبارزات مردم ایران بایستند.
در کنار زنانی بایستید که می‌خواهند با ادامه‌ی مبارزات‌شان علیه حجاب اجباری و سایر اشکال ستم جنسیتی، به سرنگونی انقلابی رژیم جمهوری اسلامی و کلیه‌ی حامیان امپریالیستش، خدمت نمایند. این آغازی است برای رهایی زنان و همه‌ی ستم‌دیده‌گان از سیستم ستم و استثمار حاکم.
اعلامیه ی شماره 3 و پیام کارزار زنان به مناسبت 8 مارس به زبانهای فارسی، هلندی و انگلیسی در بین شرکت کنندگان پخش شد.
بعد از خواندن پیام های بین المللی و کارزار زنان ؛ جمعی از زنان و مردان در هوایی به شدت طوفانی با حمل پدیوم شروع به راهپیمایی کردند. در صف اول راهپیمایی پرچم بزرگ کارزار قرار داشت و دوستان و رفقا با پرچم ها و پلاکارت ها به راه افتادند. فریبا امیرخیزی از بالای پدیوم و برخی دیگر از فعالین کارزار با صدای بلند و مملو از خشم و نفرت از رژیم ضد زن و جنایت کار جمهوری اسلامی با تمام توان شعار می دادند. علاوه بر شعارهای همبستگی جهانی زنان، شعارهای« مرگ بر جمهوری اسلامی، حجاب اجباری نمی خوایم نمی خوایم، رژیم سنگسار نمی خوایم، نمی خوایم، جمهوری اسلامی، رژیم ضد زن، سرنگون ، سرنگون، زندانی سیاسی آزاد باید گردد»......... داد می شد و جمعیت با شور و شوق انقلابی همراهی می کردند. جمعیت با دادن شعار و پخش موزیک های انقلابی در خیابانها توجه عابران را به خود جلب می کردند.
در مسیر راهپیمایی جمعی از فعالین کارزار خیلی سریع در یک ترفند و نمایش خیابانی؛ بر روی پله های سکوی بلندی قرار گرفتند. و بطور نمادین تصاویری از زنان زندانی که اسامی آنان به زبان های فارسی و انگلیسی بر روی آنها نوشته شده بود در دست داشتند. عکس های زنان زندانی سیاسی اعدامی و به قتل رسیده در زندانها، و همچنین عکس زنان زندانی سیاسی که در حال حاضر به دلیل اعتراض به قوانین ضد زن و تبعیض آمیز؛ وکلای مدافع زندانیان سیاسی، زنان معترض به حجاب اجباری «زنان خیابان انقلاب» و فعالین کارگری که در زندان های رژیم جنایت کار جمهوری اسلامی بسر می برند را جلوی خود گرفته بودند. «من سپیده قلیان هستم؛ من زینب جلایان هستم، من نسرین ستوده هستم، من آتنا دائمی هستم، من پروین محمدی هستم، من نرگس محمدی هستم؛ و من وووو» ... و مورد توجه قرار گرفت.
جمعیت با وجود هوای سرد و باد شدید بعد از یک ساعت راهپیمایی در خیابانها در محل «یادمان قربانیان جنگ جهانی دوم» تجمع کردند و با دادن شعار «مرگ بر جمهوری اسلامی» و «زنده باد مبارزات و همبستگی جهانی زنان» برنامه را ادامه دادند.
تانیا عاکفی رفیق شاعر و روشنفکر رادیکال افغان ما؛ از امضاء کنندگان کارزار زنان
دو شعر بسیار پرمعنا و سنت شکنانه در رابطه با زنان که در مورد «حجاب اجباری و روز زن»
سروده بود را بسیار زیبا خواند و مورد استقبال زیادی قرار گرفت.
سپس پریسا صحبت کوتاهی در دفاع از زندانی سیاسی و اینکه تعداد بی شماری در زندان های رژیم جنایت کار جمهوری اسلامی بسر می برند که در شرایط سخت و اسفباری بسر می برند. و جان بسیاری از زندانیان سیاسی به دلیل شکنجه و عدم امکانات درمانی و پزشکی در خطر مرگ قرار دارد.....
برنامه با دادن چند شعار و خواندن دست جمعی شعر کارزار زنان «آتش بزن بر روسری» به پایان رسید.
بعد از پایان مراسم، فعالین کارزار زنان به همراه برخی از دوستان و رفقا با اتوبوس برای استراحت کوتاه و صرف شام راهی یکی از رستوران های ایرانی در شهر دن هاگ شدند.
بعد از خوردن یک شام خوشمزه و پذیرای گرم و صمیمانه؛ در پایان با رقص و پایگوبی و سرشار از شور و انرژی بیشتر برای ادامه راهپیمایی سومین روز کارزار؛ راهی شهر بروکسل بلژیک شدند.
گزارش کمیته تدارکات برگزار کننده دومین روز راهپیمایی 7 مارس 2019 کارزار زنان در هلند
30 مارس 2019