پیام کارزار در مقابل سفارت جمهوری اسلامی ایران در شهر لاهه  توسط  آذر درخشان خوانده شد.

 هم اکنون صدها زن در مقابل شما نمایندگان مرتجع ترین و جناتکارترین حکومت جهان ایستاده اند.

ما 27 سال است که جنایت های شما ، مرتجعین اسلامی حاکم بر ایران، به گوش جهانیان رسانده ایم. همه می دانند جنایت ها و کشتار های شما مرز نداشته است. 27 سال قتل، کشتار، زندان، شکنجه، سنگسار، و شلاق و پرپر کردن زندگی هزاران دختر جوان با قوانین و مقررات پوسیده.

27 سال جنایت را از یاد نخواهیم برد و نخواهیم بخشید.

اما امروز می خواهیم خبر مهمی به شما بدهیم. آری درست شنیده اید. در رسانه هایتان درست گفتید. زنان در اروپا به خیابان ها آمدند. بله می خواهیم به شما خبر مهمی را بدهیم. نیروی جدید و سازمان یافته ای متولد شده که آخرین میخ های تابوت شما را خواهد کوبید. نیرویی سازمان یافته، متحد و یگانه. همان کسانی که آغاز حکومتتان را با حمله به آنان جشن گرفتید.

بله، ما میخ های تابوت شما را خواهیم زد. ما میلیون ها زن که بیش از 27 سال است جبهه سازش ناپذیر مقاومت و مبارزه در مقابل شما هستیم. مبارزه و مقاومت علیه کلیه مناسبات و روابط پوسیده ای که پایه های نظاهم شما را تشکیل می دهد. ما آخرین ورق تاریخ شما مرتجعین را خط می زنیم. ما شما را به زباله دان تاریخ خواهیم سپرد.

 حال.... روی سخنم با شماست. شمائی که در این راهپیمائی بزرگ شرکت دارید. با شمائی که این راهپیمائی بزرگ را تدارک دیده اید.

بعد از این راهپیمائی ما دیگر آدم های سابق نیستیم. بعد از این ارهپیمائی جهان دیگر مانند سابق به ما نگاه نمی کند. بعد از این راهپیمائی مردم ما و مردمان ستم دیده جهان و مهمتر از همه زنان ستمدیده ایران و جهان از ما بسیار بیشتر از آنچه که انجام داده ایم طلب می کنند. اینک مسئولیت بزرگی در مقابل ماست. اما اين وظیفه، رهائی بخش و الهام بخش است که به زندگی ما رنگ نوینی خواهد زد.

ما به چشم خود دیدیم که جمهوری اسلامی روی چه آتشفشانی نشسته است. آیا با تمام قوا منفجر خواهیم شد؟ آری خواهیم شد. آیا آینده را ما رقم خواهیم زد؟ آری خواهیم زد. آیا رنگ رهائی بخش بر چهره جهان خواهیم زد؟ آری خواهیم زد.

پیش بسوی مبارزات گسترده تر، سترگ تر، علیه جمهوری اسلامی و علیه کلیه امپریالیست های خون آشام.

 8 مارس 2006