گزارش آکسیون بمناسبت28-امین سالگرد کشتار زندان سیاسی در دهه 60 و 67

و بمناسبت بین المللی اعتراض به اعدام در دهم اکتبر

روز شنبه هشتم اکتبر ساعت 15 با همآهنگی، جمعیت زندانیان سیاسی در کلن و سازمانهای دیگر، دور هم گرد آمدیم  تا  صدای خود را بعنوان بازماندگان کشتار دهه شصت و سال شصت وهفت به گوش جهانیان برسانیم. نه تنها تاریخ این جنایات را بیاد آوریم که فراموش نشود بلکه چهره جنایت کار جمهوری اسلامی را افشا نماییم. نه می­بخشیم و نه فراموش خواهیم کرد. ما تلاش کردیم که در مورد اعدام مبارزین انقلابی چه گروهی و چه فردی، اعتراض همه جانبه ای داشته باشیم

قبل از حضور شرکت کنندگان در شهر کلن روبروی ایستگاه مرکزی قطار، قاب عکسهای خالی را بر روی زمین قرار داده بودیم. همچنین انواع شعارها و پلاکاردهای مختلف در باره همین موضوع ، تهیه شده بود که به نمایش گذاشته شد.

بیانیه هایی را که سازمان زنان هشت مارس (ایران-افغانستان) به همراه داشت، برای جلب توجه رهگذران و مردم در قاب عکسهای خالی قرار دادیم. در حین اینکه آنها را پخش میکردیم و با مردم صحبت میکردیم، بیانیه­ها را روی زمین هم میخواندند. البته قاب عکس خالی سنبل هر مبارز انقلابی بود که بدست جمهوی اسلامی اعدام شده و بطور گمنام در گودالهای دسته­جمعی دفن گردیده بودند.

ما تنها سازمانی بودیم که بیانیه داشتیم و به تعداد فراوان به زبانهای فارسی و آلمانی پخش کردیم. افراد زیادی که فارسی زبان هم بودند، حضور داشتند.

در میکروفونی که دوستان در اختیارمان قرار دادند بیانیه­ها را هم به زبان فارسی و هم به آلمانی خواندیم تا مردم بدانند که چرا مهم هست که این تاریخ فراموش نشود و بخشیده نشود و چرا باید به این جنایات با درهم کوبیدن ماشین دولتی سرمایه­داری تئوکراسی پایان بخشید.

در ادامه از هر گروه و سازمانی که شرکت کرده بودند هرکس نظرات و بیانیه ای در مورد اعدام درمجموع، و کشتار دهه شصت و سال شصت و هفت خواندند.

جهت گرفتن بیانیه ها استقبال خوبی از ما شد ولی بودند یک گروه جوانانی که عرب زبان بودند و کلمه اسلام و جمهوری اسلامی را که شنیدند، بطرف ما آمده و پرسیدند که آیا شما ضد اسلام هستید؟

در جواب به آن­ها گفته شد که حکومتی که با دین آمده و در خصوصی ترین وضعیت مردم و بخصوص زنان با ارتش خود دخالتگری میکند و از ابتدا تا به امروز چهل سال است که سرکوب و شکنجه و قوانین ضد زن را اعمال میکند، خود مدعی یک حکومت اسلامی است و ما مردم و زنان هرگز چنین حکومت زن ستیزی را نمیخواهیم و خواهان سرنگونی اش هستیم چه با  شکل اسلامی و چه غیر اسلامی!

دین از دولت باید جدا باشد و انتخاب افراد در عقاید خود باید اختیاری باشد و نه اجباری!

وقتی که در پخش بیانیه با زنی برخورد کردیم او با علاقه فراوان در تائید این آکسیون اضافه نمود که صد سال پیش ما نیز در مقابل دخالتگری­های کلیسا برخاستیم و این مناسبات را بر هم زدیم و این حرکت درستی است.

شخصی که در گذشته به ایران سفر کرده بود، می­گفت که ایران سرزمین بسیار سرسبز و زیبائی بود و افسوس که جمهوری اسلامی نه تنها زنان و مردان را که مخالفش بودند از بین برد بلکه محیط زیست آنجا را هم خراب کرده است.

تاکید مشخص ما سر مسئله زنان دقیقاً این بود که خشونت و شکنجه و آزار جنسی و تجاوز در زندان برای کنترل کل جامعه بود و هنوز در این چهل سال ادامه دارد و برای همین هست که هر روز باید این مسأله را تکرار کرد و چهره واقعی جمهوری اسلامی را افشا کرد و برای درهم کوبیدن این سیستم با انقلاب به آن پایان دهیم.

بعد از خواندن بیانیه­ها، راهپیمائی به طرف یکی از رسانه­های تلویزیونی بعنوان مدیای دولت آلمان ادامه پیدا کرد. آنها کما بیش با سکوتشان مهر تائید به این جنایات می­زدند و ما بعنوان اعتراض رفتیم و به اکسیون خود در آنجا پایان دادیم.

در مجموع حرکت اعتراضی موفقی بود که توانستیم صدای خود را به مردم درباره قتل عام زندانیان سیاسی دهه 60 و تابستان 67 و اعدام ها برسانیم.

سازمان زنان هشت مارس (ایران-افغانستان)

واحد دوسلدوف در کلن /اکتبر 2016