خشم زنان را به شورشی پی گیر و آگاهانه بدل کنیم!

مناسبات اجتماعی، سیاسی و اقتصادیِ نظام طبقاتی مردسالارِ سرمایه داری جهانی، در هر گوشه از دنیا به تمام اشکالِ ممکن، نابرابری جنسیتی و ستم بر زن را استقرار می بخشد.

طی سی و چهار سال گذشته، خشونت دولتی علیه زنان و گسترش آن در جامعه یکی از ستون های اصلی نظام زن ستیز جمهوری اسلامی را تشکیل داده است. صاحبان قدرت برای تحکیم خود تلاش می کنند تا با اعمال قوانین اسلامی بر علیه زنان در ایران و سایر کشورهایی که دارای حکومت اسلامی هستند نیمی از آحاد جامعه را سرکوب کنند. همچنین با اهدای امتیاز و جایزه ای به نام: "حمایت قانونی از فرو دستی زنان و از خشونت و مرد سالاری مردان"، نیم دیگر جامعه را تشویق به همکاری در سرکوب و به بردگی کشیدن زنان می کنند. ولی آنچه مسلم است این است که:

بدون مبارزه و سرنگون کردن کل نظام مردسالار سرمایه داری در سطح جهان، بدون جدایی کامل دین از دولت و بدون نقطه پایان بخشیدن به مالکیت مردان بر زنان، نه تنها هیچ زنی بلکه هیچ انسانی در جهان آزاد و رها نخواهد بود.

ستم بر زن، ملیت، مذهب و نژاد نمی شناسد. با هرچه جهانی تر شدن ستم بر زن، مبارزه و مقاومت زنان نیز ابعاد جهانی گسترده تری به خود گرفته است. زنان از مبارزات یکدیگر الهام می گیرند و هر گونه پیشروی زنان در هر نقطه ای از جهان را از آنِ خود می دانند. زنان افغانستان، مصر، تونس، لیبی و.... با بهره گیری از تجربیات زنان ایران، بدرستی جدایی دین از قدرت سیاسی را در شورش های خود بر علیه خشونت و نابرابری در بهار خزان شده عربی، فریاد می زنند.

قدرت های امپریالیستی هم همواره به بهانه های حقوق بشری و آزادی زنان، با دخالت در جنبش های کشورهای تحت سلطه، تلاش می کنند مسیر مبارزات آنها را در جهت منافع خود کانالیزه کنند. این مبارزه پیگیرانه وهدفمند ما زنان است که هم مرتجعین اسلامی رابه عقب خواهد راند وهم حامیان امپریالیست شان  را افشا می کند.

شورش اجازه نمی خواهد. شورشی که ترس در دل ها نیندازد شورش نیست.

شورش انقلابی نیازمند سازمانی منظم و محکم است. نیازمند مبارزینی آگاه، نترس و بی باک است.    

شورش نیازمند افق روشن است. افقِ جامعه ای که شایسته ی انسان های آزاد باشد.

 برخیز! خودت و جهان را تکان بده

 با شورش خودت نوری بر این جهان بتابان

سازمان زنان 8 مارس (ایران-افغانستان) آلمان- برمن

مارس 2013