پاریس- 5 مارس 2011 

زنان هشت مارس همراه با  زنان مصر، تونس، فرانسه، الجزایر ....

در خیابانهای پاریس آزادی و برابری زنان را فریاد زدند. - آذر درخشان

 

روز شنبه 5 مارس 2011 تظاهراتی در شهر پاریس به مناسبت روز جهانی زن برگزار شد. این تظاهرات به دعوت دهها نهاد فمینیستی و نیز برخی از سازمان های سیاسی چپ فرانسوی صورت گرفت . خیزش های اخیر در تونس ، لیبی، مصر، بحرین، یمن، ایران و... در مرکز شعارهای تظاهرات هشت مارس امسال پاریس بود.

گروههای مختلف زنان فرانسوی ، ترک، کرد، تونسی ، ایرانی، مصری، آفریقایی، الجزایری، ایتالیایی، افغانی و .... در این تظاهرات با صفوف جداگانه شرکت کردند و پلاکاردهایی که روی آنان مطالبات پایه ایشان را نوشته بودند ، در دست داشتند.

در فراخوان مرکزی این تظاهرات تاکید شده است:

 «8 مارس 2011، روز جهانی مبارزه برای برابری حقوق زنان و مردان، همچون باقی روزهای 8 مارس نیست. این بار این روز در حالی فرا می رسد که نسیمی آبستن امید، از کشورهای جنوبی وزیده است. باد جنوب با عطر مردمی آمیخته که برای اعاده ی شأن انسانی، آزادی و برابری به پاخاستند. فریاد «بن علی گمشو» زنان و مردان تونس بود که در ماه ژانویه دیکتاتوری رژیمی غیر قابل تحمل را سرنگون کرد. مردم مصر با همین شعار به مبارزه با «حسنی مبارک» رفتند و به حکومتش پایان دادند. « گمشو»، فریادی که تمام خواست مردم را در خود جای داده است، طنین انداز امیدیست که غیر ممکن را ممکن می کند و یأس، شک و تردید را در فرانسه و اروپا به چالش می کشد. در هر دوی این کشورها، زنان از اولین روزهای خیزش در سرنگونی دیکتاتور با حضور پررنگ و مؤثر خود نقش مهمی ایفا کردند.»

باید تاکید کرد که این تظاهرات یکی از سیاسی ترین تظاهرات های روزجهانی زن در سال های اخیر بود. اما سیاسی نه به معنای فراموش کردن مطالبات زنان بلکه با تاکید بر پایه ای ترین خواست زنان در خاورمیانه و کشورهای شمال آفریقا بود. یکی از شعارهای اصلی در طول تظاهرات از جانب زنان تونس، الجزایر  و ایران خواست جدایی کامل و واقعی دین از دولت بود. شعار "نه خاخام ، نه کشیش ، نه ملا ، بدنم متعلق به خودم است"، "تونس آزاد، تونس لائیک است" همراه با شعار "سرنگون باد نظام جمهوری اسلامی" در طول تظاهرات طنین افکن بود.

زنان هشت مارس نیز در طول  تظاهرات با پلاکاردهایی به زبان فرانسه با مضمون "حکومت سنگسار و قصاس محکوم است"، "لغو قوانین تبعیض آمیز"، "سرنگون باد جمهوری اسلامی"، " نه به جمهوری اسلامی و دخالت امپریالیستی"، "حجاب اجباری نمی خواهیم" .... مطالبات پایه ای زنان ایران را به نمایش گذاشتند. در طول راهپیمایی بیش از 600 اعلامیه به زبان فرانسه از سوی زنان هشت مارس پخش شد. 300 اطلاعیه "زنان دیگر" به مناسبت هشت مارس بود که نظر به اهمیت نکات طرح شده در این اطلاعیه نه فقط برای جنبش زنان ایران بلکه زنان خاورمیانه،   تشکل زنان هشت مارس پاریس تصمیم به ترجمه و پخش آن در این راهپیمایی کرد. 

بدون شک گروههای مختلف شرکت کننده در این تظاهرات با برنامه هاا و چشم اندازهای سیاسی متفاوت  شرکت داشتند، اما اینم ویژگی مثبت  موجب تنش هایی هم شد.

 موضوع فرستادن نمایندگان برای گفتگو با سفیر مصر موضوع تنش جدی شد. هنگام رسیدن به جلوی سفارت مصر، تظاهرکنندگان شعارهایی جهت آزادی و دمکراسی و نیز حمایت از جنبش زنان این کشور سر دادند. آنگاه نماینده ای از یک سازمان زنان مصری و همچنین یک زن سناتور فرانسوی صحبت کردند و گزارش ملاقات خود با سفیر مصر را به تظاهرکنندگان دادند. سپس زنی مصری آوازی به زبان عربی خواند. یک زن جوان مصری که سابقا در زندان های مصر زندانی سیاسی بود، از برگزارکنندگان خواست که به وی اجازه بدهند صحبت کند ولی متاسفانه این اجازه به وی داده نشد. وی مطرح کرد که این سفیری که به ملاقاتش رفته اید، از نزدیکان مبارک است و در سرکوب ها نقش داشته است . یکی از فعالین هشت مارس و چند زن فرانسوی دیگراز برگزارکنندگان تظاهرات خواستند که به این زن جوان اجازه صحبت داده شود ولی آنها به بهانه اینکه وقت نیست، این تقاضا را رد کردند.  در واقع این اعتراض نشانه ای بود از اینکه رژیم سابق مصر هنوز سرنگون نشده و مردم مصر تا انقلابی واقعی مسیری طولانی در پیش دارند.

مثلا برگزار کنندگان تظاهرات از سفیر جمهوری اسلامی تقاضای ملاقات کرده بودند تا اعتراض خود را به سرکوب ، اعدام ، شکنجه و عدم دمکراسی در ایران به اطلاع وی برسانند  این در حالی بود که از سوی اکثر شرکت کنندگان ایرانی در این تظاهرات شعار سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی داده می شد، بگذریم از اینکه این درخواست از سوی سفارت ایران پذیرفته نشد!

 مسیر تظاهرات نیز از میدان تروکادرو و از جلوی ساختمان حقوق بشر شروع شد و از جلوی سفارتخانه های ایران ، مصر، الجزایر عبور کرد. جلوی هر سفارتخانه تظاهرکنندگان به دادن شعارهایی علیه حکومت های دیکتاتوری آن کشورها پرداختند. جلوی سفارت ایران ، ضمن سردادن شعارهای چون "سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی"، "همبستگی با زنان ایرانی" تظاهرکنندگان انزجار خود را از قوانین تبعیض آمیزعلیه زنان در جمهوری اسلامی اعلام داشتند.

در جلوی سفارت های تونس و الجزایر نیز شعارهایی برای دمکراسی و آزادی زنان داده شد و نمایندگانی از سازمان های زنان این کشورها سخنانی را در رابطه با وضعیت زنان در کشورهایشان و فعالیت های آنان را برای دمکراسی ایراد کردند.

یکی از زنان فعال سیاسی پاریس، در مقابل سفارت ایران به سخنرانی پرداخت . وی بدرستی بر مبارزه زنان ایران علیه حجاب اجباری در 32 سال پیش تاکید کرد هم چنین در پایان ضمن برشماری اشکال گوناگون سرکوب  مخالفین در ایران، به  حبس خانگی زهرا رهنورد اشاره کرد. علیرغم تاکید سخنران از خودی بودن این افراد برای حکومت جمهوری اسلامی، در شرایطی که رسانه های قدرت های غربی تلاش دارند  نمایندگان سیاسی جریان سبز و اصلاح طلبان حکومتی را بعنوان رهبران سیاسی جنبش آزادیخواهی مردم ایران به افکار عمومی غرب معرفی کنند، نام بردن از این افراد بعنوان زندانی سیاسی، بدون نامی از صدها زندانی سیاسی دیگر، می تواند در خدمت جریانات سیاسی قرار گیرد که تلاش دارند این افراد رانده شده از حکومت را بزور و با هیاهوی تبلیغاتی،  حاکم بر جنبش آزادیخواهانه مردم ایران کنند.  آن هم در شرایطی که بخش بزرگی از جنبش آزادیخواهانه مردم ایران تلاش دارند گلوی این جنبش را از  چنگال این جریانات فرصت طلب رها کنند.

در پایان تظاهرات نیز برخی از نمایندگان تشکلات و سازمان های فراخوان دهنده این تظاهرات به سخنرانی پرداختند، از جمله یکی از زنان افغانی  از انجمن نگار در پاریس اعلام کرد «از زمان رفتن طالبان ، قوانین کشوری به نفع زنان خیلی تغییر کرده است، شرایط زنان بهتر شده است البته هنوز کمبودهایی وجود دارد. موقعیت زنان افغانی از هنگام سرنگونی طالبان و حضور نیروهای نظامی غرب بهبود یافته است اما نیاز هست که برخی کمبودها برطرف شود و قانون اساسی اجرا شود. وی گفت هم اکنون مذاکراتی با طالبان در جریان است که امیدواریم بتوانیم این قوانین را حفظ کنیم.» ایشان نه تنها اشاره به اشغال نظامی افغانستان توسط غرب  ودر راس آن دولت آمریکا نکرد، حتی توضیح نداد که چگونه قانون اساسی افغانستان که با نظارت آمریکا بر مبنای شریعت و فقه اسلامی تدوین شده  و خشم و اعتراض فعالین زن افغانی را برانگیخت، موجب بهبود وضعیت زنان در افغانستان شده است.

تظاهرات هشت مارس، محل آشنایی فعالین زنان از کشورهای مختلف و رد و بدل کردن تماسها برای فعالیت های مشترک نیز است، این روز جلوه ای  واقعی عمیق از شعار، رهایی و مبارزه زنان علیه ستم جنیستی و طبقاتی جهانی است. ما زنان هشت مارس نیز با کیف هایی فشرده از اعلامیه و آدرس های تماس بازگشتیم تا آمال و آرزوهای عهد شده در این روز را طی  364 روز باقی سال، متحقق کنیم.

آذر درخشان – تشکل هشت مارس – پاریس

6 مارس 2011