دو گزارش از لندن  

تظاهرات ضد رژیم جمهوری اسلامی ایران:

این تظاهرات روز شنبه ۱۳ ژانویه 2018 با فراخوان ما و شورای همبستگی با مبارزات مردم ایران(لندن)  در مقابل سفارت رژیم سرکوبگر جمهوری اسلامی در لندن برگزار شد. جمعی از مردم عرب جنوب ایران که خواستار رهایی و توقف سرکوب مردم در ایران بودند نیز به طور مستقل در این تظاهرات حضور داشتند.

ما با نصب پرچم "کارزار مبارزه علیه خشونت دولتی ، اجتماعی و خانگی بر زنان در ایران " و  پلاکاردهایی مانند «زنان تکلیف جمهوری اسلامی را در خیابان تعیین می کنند، زنان علیه امپریالیست های مرد سالار و بنیادگرایان مذهبی متحد شوید، حجاب را می سوزونیم آزادی رو می گیریم، مرگ بر رژیم زن ستیز، و.....» تلاش کردیم به افشای هر چه بیشتر رژیم جمهوری اسلامی بپردازیم. سایر نیروها و تشکلات شرکت کننده نیز پرچم و پلاکاردهایشان را نصب کردند.  این تظاهرات توجه مردم را به خود جلب کرده بود. برخی با بوق زدن و برخی دیگر با دست زدن و بالا بردن انگشت همبستگی خود را اعلام کردند.

شعارها در کل شامل : «مرگ بر جمهوری اسلامی، مرگ بر رژیم زن ستیز، جمهوری اسلامی رژیم ارتجاعی مرگت فرا رسیده، زندانی سیاسی به همت توده ها آزاد باید گردد، مرگ بر خامنه ای، مرگ بر روحانی و ...» بود. در این بین جمع ما به طور خاص شعار «مرگ بر حجاب اجباری» را نیز سر می دادند. سرود انترناسیونال نیز از بلند گو پخش شد که شرکت کننده گان  با آن همراه شدند. ما اعلامیه های سازمان زنان ۸ مارس و  کارزار مبارزه با خشونت بر زنان را نیز که در حمایت از خیزش اخیر انتشار یافته بود در بین شرکت کنندگان پخش کردیم و تلاش کردیم به طور خاص در باره  سازمان زنان ۸ مارس و کارزار مبارزه با خشونت بر زنان با شرکت کنندگان به خصوص جوانان صحبت کنیم.

در گفتگویی که یکی از فعالین ما در معرفی کارزارمبارزه علیه خشونت  با برخی از جوانان دختر و پسر خلق عرب داشت، آنان ضمن تایید این کمپین مبارزاتی بر سر موقعیت زنان عرب که  مورد ستم چند سویه هم به دلیل عرب بودن و هم زن بودن قرار دارند نیز صحبت کردند. در این گفتگوی کوتاه مشتاق بودند نظر ما را درباره حقوق ملیت ها بدانند.  توضیح داده شد که چطور ما باید تلاش کنیم با پیشبرد مبارزات هدفمند برای برچیدن کلیه ستم ها از جمله ستم بر زنان و ستم ملی و... را به ریشه کن کردن کلیت رژیم جمهوری اسلامی در ایران پیوند زنیم و با اتحاد تمام اقشار و طبقات ستمدیده در راستای ایجاد جامعه ای حرکت کنیم  که ازمختصات آن رفع هر گونه ستم و استثمار باشد و مسلما این دولت نوین باید حق تعیین سرنوشت هر ملیتی را تا سر حد جدایی به رسمیت بشناسد. از این بحث استقبال کردند و ابراز کردند که علاقه دارند بیشتر نظرات ما را بدانند. یکی دیگر از جوانانی که به طور فردی در دفاع از مبارزات مردم دراین  تظاهرات شرکت کرده بود، پس از آشنا شدن با سازمان زنان هشت مارس و حضور جمع ما در این  تظاهرات، گفت که چقدر برایش جالب و خوشایند است که برای اولین بار گروهی از زنان را می بیند که به طور «متشکل و سازمان یافته» در مبارزه  شرکت دارند و این که علاقه دارد بیشتر در مورد سازمان ما و اهداف آن و هم چنین کارزار مبارزه علیه خشونت بر زنان را بداند.

پس از یک ساعت و نیم تظاهرات، بخشی از جمع تظاهر کننده از جمله ما، تصمیم گرفتیم اعتراض مان را به شکل راه پیمایی تا مقابل کنسول گری رژیم اسلامی ایران ادامه دهیم. ما در طول این مسیر بنر کارزار مبارزه علیه خشونت بر زنان و پلاکارد های خود را نیز داشتیم و در تمام راه به طور مرتب به زبان انگلیسی شعار می دادیم. یک بیانیه کوتاه افشا گرانه نیز در طول راه از سوی یکی از فعالین شرکت کننده در تظاهرات خوانده شد. در مقابل کنسول گری نیز همه مرتب و با صدای بلند شعار مرگ بر جمهوری اسلامی و سرنگونی آن را می دادند. فردی از بلند گو خطاب به مردمی که در آن کوچه زندگی می کنند فریاد می زد بدانید که در همسایگی شما و در ساختمان شماره ۱۵ سفارت رژیم جنایت کار ایران است و سپس به افشاگری از برخی جنایات این رژیم پرداخت.

شرکت در"شبی با شعر شاعران بنام و با یاد ژاله اصفهانی در دهمین سالگرد خاموشی او":

این برنامه در دانشگاه سوآز برگزار شد. ما نیز این برنامه فرهنگی را فرصت مناسبی دانستیم که بتوانیم با شرکت در آن و گذاشتن میز کتاب و نشریات، سازمان زنان هشت مارس و هم چنین کارزارمبارزه علیه خشونت بر زنان در ایران را به شرکت کننده گان معرفی کرده و افکار مان را در زمینه ستم بر زنان و ریشه های آن و چگونگی رفع این ستم را با کسانی که علاقمند هستند در میان بگذاریم و هم این که  بتوانیم از نظرات شرکت کننده گان استفاده کنیم و آن ها را برای پیشبرد مبارزه متحد علیه رژیم جمهوری اسلامی و در حمایت از خیزش اخیر مردم  همراه سازیم. به ویژه این که وجه قوی در اشعار ژاله اصفهانی، مردمی بودن آن ها و داشتن محتوایی اجتماعی و امید بخش است. در بروشوری که برنامه را معرفی می کرد عکس ژاله همراه با یک بیت شعر او انتخاب شده بود که می گفت: «اگر پرسند از من زندگانی چیست خواهم گفت همیشه جستجو کردن جهان بهتری را آرزو کردن.»

اما با این همه پس از مدت بسیار کوتاه از زمانی که میز را چیدیم برخی از سازمان دهندگان این برنامه با این کار مخالفت کردند و میز مان را برچیدند! آن ها استدلال می کردند که ما یک تشکل سیاسی هستیم و نباید این جا و در چنین برنامه ای به این شکل حضور داشته باشیم! این برخورد به شدت تکان دهنده و تاسف آور بود. به این دلیل که می دیدیم در یک برنامه ی فرهنگی که در آن  تلاش داشت از شخصیتی قدر دانی و یاد شود که در ارتقای فرهنگ و ادب در جامعه نقش داشته است، مردمی بوده و از دل آن ها سخن می گفته و دغدغه آن را داشته است و درست به همین دلایل ماندگار و محبوب است، با ما مخالفت می شد. سخن از آزادی بیان و فرهنگ، روشن فکری و ... داشتن و در عین حال رابطه بین سیاست و فرهنگ و هنر، بین هر نوع فعالیت در عرصه های گوناگون در جامعه با یکدیگر، و بین فعالیت یک تشکل انقلابی زنان با ارتقای فرهنگ و افکار جامعه در کلیت خود و اهمیت حضور تمام زنان از جمله هنرمندان و شاعران به ویژه زن، این که خود ژاله اصفهانی، که از سوی یکی از سخن رانان در یادبود از او متنی را خواند، معتقد بود هنر باید در خدمت جامعه باشد و هنرمند باید بتواند از این دریچه خود را بیان کند، را ندیدن و یا به هر دلیلی انکار کردن بیان درکی انحرافی است. این مساله بی شک یکی از نقاط منفی این برنامه و نشان دهنده وجود و عمل کرد تضادها و تناقضات پیچیده در جامعه و افکار مردم است. اتفاقن روح این برنامه خود کاملن سیاسی بود و انرژی مبارزاتی و تلاش و امید برای جامعه بهتر را بر می انگیخت. در هر حال ما نیز در مقابل این بحث نادرست نقطه نظرات خود را پیش گذاشتیم و این که نه تنها برنامه یاد بود از ژاله اصفهانی کاملا سیاسی است بلکه هیچ نظر و ایده ای نیست که سیاسی نباشد و همین که ما نباید میز نشریاتمان را در این برنامه بگذاریم نیز سیاسی است. ما تلاش کردیم بیانیه سازمان زنان هشت مارس و کارزار مبارزه علیه خشونت بر زنان را وسیعا در بین شرکت کننده گان پخش کنیم که مورد استقبال قرار گرفت و افرادی خواهان تماس های بیشتری شدند. 

این برنامه در مجموع و علیرغم بر چیده شدن میز کتاب ما، برنامه خوب و مثبتی بود! اما یک مساله مهم را بار دیگر برجسته کرد: این که چقدر نیاز است به اقشار و گروه های مختلف جامعه نزدیک شویم و علاوه بر این که نوک پیکان اصلی مبارزه علیه رژیم جمهوری اسلامی باشد، افکارغلطی  که در طول یک حاکمیت استبدادی در بین مردم رسوخ کرده است را نیز جزئی جدا ناپذیر از پیشبرد مبارزه انقلابی در جهت انقلاب بدانیم.

فعالین سازمان زنان هشت مارس (ایران-افغانستان)- انگلستان

فعالین کارزار مبارزه علیه خشونت دولتی، اجتماعی و خانگی بر زنان در ایران – انگلستان