به مناسبت روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان
جمعه ٢٥ نوامبر:
هم زمان با روز جهانی مبارزه با خشونت بر زنان، ما فعالین سازمان زنان 8 مارس در لندن آکسیونی را در یکی از بازارهای محلی منطقه هالووی (Holloway) برگزار کردیم. ما غرفه ای را در این بازار اجاره کرده و با نصب پلاکارد و بنر و پخش اعلامیه تلاش کردیم وجوه مختلف خشونت بر زنان در ایران را افشا کنیم و هم چنین به مردم بگوییم که خشونت بر زنان جهانی است. باید گفت عده کمی از زنان، از مناسبت آن روز به عنوان روز جهانی مبارزه با خشونت بر زنان اطلاع داشتند. ما سعی کردیم با گفتن این جمله به عابرینی که از کنار ما می گذشتند توجهشان را جلب کنیم. برخی از مردم، خود به عکس ها و شعارها با تاسف واکنش نشان می دادند به این شکل که اوضاع برای زنان در سطح جهان واقعا فاجعه بار است.
زنی می گفت که این وضعیت خشونت بار برای زنان با یک سیستم سیاسی در ارتباط است و شما چرا بعد سیاست را جدا کرده اید و هم چنین به امپریالیسم نیز نمی پردازید؟! در پاسخ گفتیم که ما نیز به طور حتم به این موضوع معتقدیم و نمی توان مساله ستم بر زنان را از این نظام و روبنای سیاسی جدا کرد. این مساله در اعلامیه های ما کاملا روشن بیان شده است و از او خواستیم اعلامیه را بخواند... مردی می گفت که من به تازگی به ایران سفر کردم و از دیدن جسارت و شهامت دختران واقعا شگفت زده شدم. در ایران حجاب اجباری است و برای آن قوانین عقب مانده وضع شده است در حالی که اغلب دختران با جسارت این کدبندی ها را به چالش می کشند. به نظرم شما زنان ایرانی، بسیار مبارزه طلب هستید و چقدر خوب است که بتوانید با این روحیه، مبارزه ای سخت را سازمان دهید.... فردی دیگر می گفت تنها راه برای گذر کردن از این اوضاع دهشتناک، سوسیالیسم است...دیگری به گونه ای می گفت شما باید بتوانید دمکراسی برقرار کنید اما نه از این نوع که اکنون وجود دارد و نتایج آن درد و رنج برای مردم و زنان است....
در هر حال هدف ما از این آکسیون نه تنها افشای خشونت سیستماتیک اعمال شده به زنان در ایران، و افشای رژیم جمهوری اسلامی ایران به طور خاص و یک نظام مرد سالار امپریالیست در کلیت خود به عنوان مجری و تقویت کننده ی این ستم بود، بلکه آگاه کردن زنان وعموم مردم از لزوم یک مبارزه آگاهانه و کمپین مبارزاتی، حول اهدافی انقلابی و رهایی بخش برای تغییر انقلابی این اوضاع نیز بود. این نکات هم در اعلامیه و پلاکاردهای ما وجود داشت و هم در جریان بحث و گفتگو با افرادی که به گرد ما جمع شدند برجسته شد.
شنبه ١٩ نوامبر:
از سال ٢٠٠٤، شبکه فمینیستی لندن، یک راه پیمایی سالانه را در سطح کشور با عنوان «شب را باز پس بگیریم» سازمان دهی کرده است. این راه پیمایی به طور خاص در اعتراض به تجاوز و کلیه اشکال خشونت مردان بر زنان است. راه پیمایی در ساعت ٧ شب از مقابل پارلمان لندن آغاز شد. در طول راه پیمایی آن چه قابل توجه بود، تعداد زیاد دختران جوان بود که بیشترین گروه را تشکیل می دادند. افراد شرکت کننده نیز در مجموع بیش تر از سال های قبل و در حدود بیش از ٥٠٠ نفر بوده و جو موجود نیز بسیار پر تحرک و فعال بود. دختران جوان اغلب شعارهایی را با صدای محکم و رسا در محکویت تجاوز و خشونت بر زنان می دادند. برخی شعارها که خطاب به مردان بود از این قرار بودند:
خشونت بر زنان را متوقف کنید؛ ما خیابان های امن می خواهیم؛ نمی دانیم به شما چه گفته اند اما بدن زنان برای فروش نیست. ما بردگی جنسی را محکوم می کنیم به خشونت جنسی و تجاوز نه می گوییم؛ زنان، متحد شوید و شب را باز پس گیرید....
پس از یک ساعت راه پیمایی به خیابان سنت پل رسیدیم و یکی از زنان سازمان دهنده، برای جمع سخن رانی کرد. ما نیز به پخش اعلامیه خودمان به این مناسبت و نیز پخش فراخوان کارزار پرداختیم و دختران جوان با اشتیاق و روی خوش این اعلامیه ها را از ما می گرفتند.
این مراسم در عین این که از نقطه نظر شرکت جوانان و شعارگویی های مداوم بسیار پر نشاط و امیدوار کننده بود اما تنها برخشونت خاص مردان به ویژه خشونت جنسی تاکید داشت و قادر به شناساندن رابطه بین این گونه خشونت ها و روبنای سیاسی و زیربنای اقتصادی و این که این یک ستم سیستماتیک است نبود.
از این نقطه نظر شرکت ما در این مراسم موثر بود و توانستیم با پخش اعلامیه این آگاهی را تا حدودی به میان بخشی از زنان ببریم. اما قدر مسلم این خود ضرورت و نیاز به کار بیشتر از سوی تشکل آگاه زنان را می طلبد. یعنی ارتباط هر چه بیشتر با زنان به ویژه زنان جوان، متحد شدن با آنان در راستای یک مبارزه آگاهانه و هدایت کردن این نیرو و روحیه به مسیری که بتواند راه حلی واقعی بر اوضاع دهشتناک کنونی باشد.
فعالین سازمان زنان ٨ مارس (ایران- افغانستان)- انگلستان
٢٦ نوامبر ٢٠١٦