گزارشی  از برگزاری 16 آذر در تظاهرات دانشجویان بریتانیا در لندن

لندن در9 دسامبر شاهد تظاهرات عظیم دانشجویان بر علیه بالا رفتن شهریه دانشجویان بود. بیش از 50 هزار نفر در این تظاهرات شرکت کردند.

امسال تشکل زنان هشت مارس در انگلستان تصمیم گرفت که 16 آذر را در میان تظاهرات دانشجویان برگزار کند و از این طریق بتواند همبستگی خود با مبارزات دانشجویی انگلیس را اعلام کند و صدای مبارزات دانشجویان در ایران را به گوش دانشجویان و مردم آزادیخواه برساند.

تظاهرات از ساعتها قبل، از جانب دانشجویان معترض در مکانی که آغاز تظاهرات بود، با سر دادن شعار هائی مبنی بر محکوم کردن دولت ائتلافی محافظه کاران و لیبرال- دمکرات و خواست تحصیل رایگان برای همه شروع شد. صدای طبل ها به فضا شور و هیجان بیشتری بخشیده بود. ابتکارات گوناگونی در مخالفت به بالا رفتن شهریه دانشجویان از جانب شرکت کننده این تظاهرات در پوشیدن لباس و شعار نویسی بر آن و یا در پلاکاردها به چشم می خورد. به عنوان مثال دختر جوانی به روی کتش با اسپری نوشته بود: دولت محافظه کار؛ دولت ضد مردم.

فعالین تشکل زنان هشت مارس به همراه کمیته جوانان از همان زمانی که برای جمع شدن این تظاهرات اعلام شده بود، به پخش اعلامیه پرداختند . صد ها اعلامیه در بین تظاهر کنندگان پخش شد. در بخشی از این اعلامیه که از مبارزات جنبش دانشجویی بریتانیا حمایت می کند چنین آمده است:

"دانشجویان ایران که آگاه ترین و حساسترین بخش جامعه هستند نمی توانند ستم و بی عدالتی را مشاهده کنند و ساکت باقی بمانند.

همان گونه که شما دانشجویان بریتانیا علیه بی عدالتی و حمله وحشیانه به آموزش نسل جوان مبارزه می کنید، روشن است که شما نه تنها برای آینده خود، بلکه برای آینده یک نسل، برای آینده آموزش و فرا گیری علم مبارزه می کنید. ما درک می کنیم که این دلیل خشم شماست و این دلیل مبارزه شماست. ما از صمیم قلب همبستگی امان را با مبارزه شما اعلام می کنیم و مصمم هستیم از مبارزه شما و خواسته هایتان مثل"آموزش رایگان برای همه" تا به آخر حمایت کنیم........ این دلیلی است که دانشجویان جهان باید از شما و مبارزه اتان حمایت کنند، به همان گونه که دانشجویان ایران حمایت شما و حمایت دانشجویان سراسر جهان را در دفاع از مبارزه اشان علیه رژیم جمهوری اسلامی جنایتکار احیتاج دارند."

ما دراین تظاهرات تلاشمان این بود که اعلامیه را به دست کسانی بدهیم که خواهان اطلاعات بیشتردر مورد دانشجویان در ایران باشند.

برخورد کسانی که با آنها صحبت کردیم بسیار دلگرم کننده بود. بسیاری  از افرادی که اعلامیه را می گرفتند همانجا به خواندن آن می پرداختند. بعنوان مثال پسر جوانی که اعلامیه را گرفت فورا شروع به خواندن کرد و پس از اتمام آن با لبخندی بر لب گفت: من می دانستم که در ایران جنبش دانشجوئی همواره فعال بوده است، اما نمی دانستم که 7 دسامبرروز دانشجوئی در ایران است و حتما این اعلامیه را به دوستانم می دهم.

دختردانشجوی سال آخر پزشکی پس از صحبت های ما در مورد دانشجویان در ایران و بخصوص موقعیت دختران دانشجو و فشار و اذیت و آزاری که فقط بخاطر زن بودن بر آنان در محیط دانشگاه از جانب حراست و نیروهای سرکوبگر رژیم روا میشود، گفت: من مطالعه زیادی در مورد دانشجویان و موقعیت آنان درکشورهای مختلف کرده ام ولی هیچ کشوری را به اندازه ایران مستبد ندیده ام. و کاملا با شما موافقم که دختران دانشجو در کشوری مثل ایران تحت بدترین شرایط قرار دارند. همین که می گوئید دانشگاه را به پادگان تبدیل کرده اند نشان از این دارد که چقدر جمهوری اسلامی از مبارزات دانشجویان هراس دارد. در انتها از ما خواست که با او در تماس باشیم.

یک گروه چند نفره دختر و پسر به طرح سئوالاتی در مورد جنبش ایران پس از انتخابات پرداختند و بسیار مشتاق بودند که بدانند جنبش دانشجوئی ایران چه نقشی را در این مبارزات برعلیه جمهوری اسلامی بر عهده داشته اند. گفتند که مبارزات مردم ایران و بخصوص جوانان و عکس و فیلم برداری که انجام دادند و به خارج فرستادند بسیار خوب بود و اگر این کار را نمی کردند، مردم جهان نمی دانستد که در ایران واقعا چی می گذرد.

یک دختر و پسر دانشجو که با آنها کمی در مورد موقعیت جنبش دانشجوئی در ایران و مبارزاتشان و در عین حال افشای جمهوری اسلامی در سرکوب جنبش دانشجوئی صحبت شد، اعلام کردند که اگر شما برای ما اعلامیه ، مقاله و یا نشریه به زبان انگلیسی که نه تنها در مورد دانشجویان بلکه در مورد زنان و بطور کلی مردم ایران باشد، در اختیار ما بگذارید، ما آنرا در اختیاربسیاری از دانشجویان که در ارتباط هستیم قرار خواهیم داد. گفتند که در ئی میل لیست آنان حداقل 2000 نفر وجود دارد که حتما این گونه اخبار را خواهند خواند.

یکی از تعجب آور ترین مسئله در این تظاهرات عدم وجود تشکلات و یا احزاب ایرانی و یا حتی از دیگر کشورها بود. ما در ابتدا متوجه این امر نشده بودیم، اما این را می دیدیم که بسیاری از شرکت کنندگان و یا خبرگزاری ها از ما می خواستند که بایستیم تا از پرچم سازمان زنان هشت مارس که در این تظاهرات حمل میشد، عکس و فیلم بگیرند.

تظاهرات ساعت یک شروع شد. مسیر تظاهرات عمدتا از خیابانهای شلوغ مرکز شهر لندن بود. بسیاری از مردم رهگذر به دست زدن برای دانشجویان پرداختند و برخی نیز به صف تظاهرات می پیوستند. دخترجوانی که با عصا راه می رفت به صف تظاهرات پیوست و با صدای بلند از مردم رهگذر خواست که آنان نیز به تظاهرات به پیوندند.

تظاهرات پس از 2 ساعت راه پیمائی به خیابان مقابل پارلمان انگلیس رسید. در همان بدو ورود مجسمه ای که خود دانشجویان از نخست وزیر انگلیس آقای کمرون درست کرده بودند به آتش کشیده شد. شعار تنها راه انقلاب است از هر گوشه میدان به گوش می رسید.

روحیه جوانان بسیار بالا بود و با اینکه تظاهرات به پایان رسیده بود، اما از آنجا که قرار بود درساعاتی بعد لایحه بالا رفتن شهریه دانشگاهها در مجلس به رای گذاشته شود، بسیاری از دانشجویان محل اتمام تظاهرات را ترک نکردند.

در پارلمان جائی که منعکس کننده صدای مردم نیست، بی تفاوت نسبت به مبارزه گسترده دانشجویان که از ماه نوامبر آغاز شده و تا امروزدر تمام شهر های بریتانیا به پبش برده شده  است، لایحه بالا رفتن شهریه در خدمت به منافع طبقات مرفه و سرمایه دار به تصویب رسید.

پس از تصویب این لایحه دانشجویان خشمگین به مبارزه علیه سمبل های بی عدالتی و ستم و استسثمار حمله ور شدند و در برابر تهدیدات و تحریکات پلیس به عقب ننشتند و مبارزه را ادامه دادند و آنرا به سایر نقاط شهر کشاندند.

تشکل زنان هشت مارس (ایران-افغانستان)- انگلستان

9 دسامبر 2010

www.8mars.com   /  zan_dem_iran@hotmail.com