متن افتتاحیه شب همبستگی  با زندانیان سیاسی و خانواده جانباختگان

به مناسبت سالگرد کشتار دهه 60 و تابستان 67- لندن

متن افتتاحیه زیر در 5 سپتامبر شب هبستگی با زندانیان سیاسی و خانواده جانباختگان به مناسبت سالگرد کشتار دهه 60 و تابستان 67 در لندن ارائه شد:

شب همبستگی مان  را با ادای احترام به مردم آزاده و مبارزی آغاز می کنیم که با مبارزات دلاورانه و الهام بخش خود علیه حاکمان مرتجع و واپسگرا اعلام کردند که سر میدهیم اما تن به خواری نخواهیم داد.

با ادای احترام به زنان و دختران شجاعی که در صف مقدم مبارزه کردند، به پیشروی خود ادامه دادند اما در مقابل تهدید و تحقیرقدمی به عقب ننهادند و رژیم مرتجع و زن ستیزجمهوری اسلامی  را زبون و خوار کرده و بیش از پیش رسوا نمودند.

با ادای احترام به جوانان که با مبارزات جانانه اشان، درس مبارزه و دلاوری را به ما آموختند و جهانیان را به تحسین واداشتند.

با ادای احترام به همه آنانیکه جانباختند تا دنیای تاریکی را که تاریک اندیشان به مردم ما تحمیل کرده اند را پاک کنند و روشنی ها ی فردا را نوید دهند

نداهایی که در جلوی چشم میلیون ها نفرغرق در خون شدند، و آنانیکه در سیاه چالهای رژیم در زیر شکنجه و تجاوز جانباختند، تا هوای تازه ای را در جامعه بدمند.

با ادای احترام به همه آزادگان در بندی که همچنان در سیاه چالهای مخفوف رژیم تحت شکنجه های قرون وسطایی و مدرن قرار داشته و به مقاومت قهرمانانه خود ادامه می دهند.

با ادای احترام به همه کسانی که در این نبردهای توده ای اخیر اسیر شده و مورد ضرب و شتم قرار گرفتند. دختران و پسرانی که مورد تجاوز قرار گرفتند، اما آنها این جنایات رژیم را به عرصه دیگری از مبارزه علیه رژیم جنایت پیشه تبدیل کردند.

 ما جمع شده ایم تا با همبستگی با زندانیان سیاسی و خانواده جانباختگان یاد همه زندانیان سیاسی دهه 60 و تابستان 67 و آنانیکه شکنجه ها ی وحشیانه و آزارهای روحی و جسمی را تحمل کردند و آنگاه به جوخه های مرگ سپرده شدند را گرامی داریم.  یاد آنانیکه در مدت کوتاهی توسط رژیم جمهوری اسلامی و به فرمان رهبر جنایتکارش خمینی، قتل عام شدند.

رژیم جمهوری اسلامی از همان روزهای اول موجودیتش نشان داده که هویتش با سرکوب دائمی مردم تعریف می شود. سرکوب، بخش جدایی ناپذیر این نظام بوده و هست.

سال 67 در فاصله ای کوتاه هزاران نفر از زندانیان سیاسی به جوخه های اعدام سپرده شدند. این قتل عام نه اولین تبهکاری جمهوری اسلامی بود و نه آخرین آن. اما بی تردید اوج جنایت رژیم علیه زندانیان سیاسی بود.

چرا که زندانیان سیاسی سمبل نمادین جامعه بودند. انعکاس مردمی بودند که به ارتجاع اسلامی تسلیم نشدند. آنها سمبل مقاومت و آگاهی مردم بودند.

لازم به تذکر است که این جنایت تاریخی با سکوت کر کننده قدرتهای امپریالیستی این "قهرمانان پاسداری از حقوق بشر"  همراه بود. این سکوت مهر تایید اشان بر جنایتکار ان اسلامی بود.

قتل عام زندانیان سیاسی در دهه 60 و تابستان 67 هم چون زخمی همیشه تازه بر پیکر مردم ما باقی خواهد ماند، و تا سرنگونی کلیت نظام جمهور اسلامی زخم آن با ما خواهد بود.

اما امسال یادبود این عزیزان را در شرایطی برقرار می کنیم که با موج نوینی از وحشیگری این رژیم جنایتکار روبرییم. موج نوینی از کشتار، زندان، شکنجه، تجاوز، و سر به نیست کردن صدها نفر با هولناکترین شیوه ها.

ایجاد ترور و وحشت، شکنجه و تجاوز توسط قداره بندان جمهور اسلامی ، نشانه تیره روزی رژیم محتضری است که میکوشد تا بلکه زمان را بعقب برگرداند.  نشانه درماندگی فرومایگان اسلامی است که آوای سهمناک بپاخیزی توده ها رساتر از هر زمان در گوششان طنین انداخته و تلاشهای مذبوحانه ای را براه انداخته اند تا شاید اینبار هم بتوانند در مقابل غرش تندر آسای مردم ما، خود و نظام و ایدئولوژی ورشکسته اشان را حفظ کنند.

اما با مبارزات گسترده مردم، ایدئولوژی زنگ زده حاکمین مرتجع رنگ باخته است. پایه هایش بسرعت از آن کنده شده اند، توهم ها ریخته شده است. اتحادشان متلاشی شده است. تنها پایه ای که برآن نشسته است نوک تیز شمشیر است.  

اما هیهات! که مردم ما با عزم و اراده اشان در مبارزات اخیر  نشان داده اند که  در مقابل هیبت ظاهری و شمشیر مرتجعین مرعوب نشده و نخواهند شد و به مبارزات خود ادامه خواهند داد. زنان و مردان و جوانان قهرمان این جنایات را بی پاسخ نخواهند گذارد.

ما این را به گواه پی گیریها، رشادتها و قهرمانیهای مردمی می گوییم که با شورش برحق خود نظم کهن را به مصاف طلبیده اند و با طغیانشان به جامعه ما حیات و سرزندگی بخشیده اند.

مردم ما با صدای رسای خود به سران بزدل و مرتجع جمهوری اسلامی، پیام دادند که زمان شما ای ورشکستگان تاریخ بسر آمده است. پیام دادند که جهان از آن مردم است، چرا که این مردمند که تاریخ را می سازند.

چه الهام بخش است هنگامی که توده ها پا به میدان نبرد علیه ستم و استثمار می گذارند.

چه شور انگیز است هنگامی که  زنان  با طغیان بحق خود مرتجعین و واپسگرایان زن ستیز را به مبارزه می طلبند.

چه غرورانگیز است هنگامی که توده ها، مرتجعین را در معرض یک قضاوت تاریخی قرار می دهند.

ما به قهرمانی ها، دلاوریها و مبارزات شجاعانه زنان، جوانان و همه مردم ایران درود می فرستیم  و با یک دقیقه دست زدن یاد همه جانباختگان را گرامی می داریم.

سازمان زنان هشت مارس(ایران- افغانستان)-انگلستان

شورای همبستگی با مبارزات مردم ایران

5 سپتامبر 2009