دادگاه های شریعت باید در تمام جهان منسوخ شوند!
در گردهمائی که در 21 اکتبر 2003 در اتوبیکوی انتاریو برگزار شد شرکت کنندگان، شورایی 30 نفری را انتخاب کردند تا اقدام به بر پایی دادگاههای اسلامی یا شریعت کنند . این دادگاهها میخواهند با استفاده از قانون احوال شخصی اسلامی MUSLIM PERSONAL LAW اختلافات خانوادگی – حقوقی – مالی را در ایالت انتاریو برای مسلمانان حل وفصل کنند. البته طراحان این برنامه قصد دارند این دادگاهها را در آینده به سراسر کانادا گسترش دهند. دادگاههای شریعت، اگر در کانادا به رسمیت شناخته شوند، آنگاه دادگاههای مدنی و لائیک کانادایی مجبور میشوند که این قوانین اسلامی را به رسمیت بشناسند و حق هیچگونه دخالت یا نظارتی بر احکام صادره آن ندارند . دادگاههای شریعت عمدتا در مورد مسائل خانوادگی چون ازدواج، طلاق، روابط خانوادگی، وراثت و حق سرپرستی فرزندان مورد استفاده قرار می گیرد و حقوق و جایگاه زن در آ ن طبق قوانین اسلامی تعریف میشود .
طبق این قوانین هر فرد بنا بر فتوای یک مسلمان میتواند انواع قتل و شکنجه را تحت لوای اجرای قوانین شرع مرتکب شود بدون اینکه آب از آب تکان بخورد و در این میان زنان اصلی ترین قربانیان این احکام هستند.
26 سال پیش با استقرار جمهوری اسلامی، زنان ایران ضربات خردکننده قوانین اسلامی را بر جان و روان خود حس کرده اند. 26سال زنان ایران انواع شکنجه، سنگسار، شلاق، قتل، محروم شدن از فرزند، کار، تحصیل، حق ازدواج، حق طلاق، سفر و.... را تجربه کرده اند و یکی از دلایل مهاجرت آنها از ایران و رساندن خود به کشورهای به اصطلاح آزاد مثل کانادا، فرار از آن جهنم شرع بود. غافل از اینکه دقیقا زیر تیع همان قوانینی خواهند رفت که در کشور خود قرار داشتند.
نظام حکومتی کانادا مانند تمام کشورهای سرمایه داری بر پایه استثمار و غارت مردم جهان بویژه کارگران کانادا قرار دارد، اکنون هر کارگر مهاجر و خارجی هر روز ضربات استثمار وحشیانه سرمایه را تجربه میکند اینان از حداقل امنیت شغلی و رفاه زیستی محرومند. کانادا همصدا با آمریکا تحت لوای "مبارزه با تروریسم" و "دفاع ازآزادی زنان" لشگرکشی ها را تایید و تبلیغ میکند، با جمهوری اسلامی و قاتلین زهراکاظمی به پای معامله می رود وسالانه صدها نفرکارگر مهاجر را از کشور اخراج میکند.
زنان مبارزنه تنها با تمام اشکال فرهنگی عقب افتاده مذهبی مخالفند بلکه با هر گونه قوانین ستمگرانه و تبعیض آمیز نسبیت فرهنگی و خود مختاری مذهبی به مبارزه خواهند پرداخت.
خود مختاری مذهبی که از حق فرد به داشتن اعتقادات مذهبی استفاده میکند و آنرا تبدیل به حق گروهی میکند تا برای اعمال خشونت فرهنگی – مذهبی علیه زنان بکار رود. و عملا این اعتقادات را از حیطه شخصی خارج کرده به آن قدرت دخالتگری در زندگی انسانها و قدرت قانونگذاری میدهد.
برای ما زنان، هیچ فرهنگ زن ستیز و نژادپرستانه ای تقدس ندارد و اجازه نخواهیم داد با شعار خودمختاری مذهبی خشونت ها و ستم هایی که روزانه در کشورهای اسلامی شاهد آن هستیم اینجا تکرار شود.
آیا مردم آزادیخواه و مترقی کانادا اجازه میدهند دو نوع قانون در کشور اجراشود و بخشی از شهروندان کانادا تحت ارتجاعی ترین قوانین اسلامی محاکمه شوند؟ آیا زنان مبارز کانادایی اجازه خواهند داد خواهران مهاجر و خارجی آنان با توجیه فرهنگی متقاوت زیر شلاق قوانین قرون وسطایی له شوند؟ ایا مردم کانادا حاضرند این آپارتاید وقیح و آشکار را تحمل کنند؟ این تعرضی آشکار به حقوق زنان است که البته با تعرض به حقوق تحتانی ترین زنان یعنی زنان مهاجر و خارجی آغاز شده است.
برای جنبش زنان حائز اهمیت بسیار است که از تمام دستاوردهایی که طی مبارزات سخت و طولانی بدست آورده بطورپیگیر وجدی دفاع کند و اجازه ندهد دولتها و گروههای مرتجع بنا بر منافع خود این دستآوردها را نابود کنند.
ما بعنوان زنانی که سالها علیه قوانین اسلامی در کشورهای خود مبارزه کرده ایم با صدای بلند فریاد بر می آوریم که خواهان اجرای یکسان قوانین مدنی جدا از مذهب، ملیت، فرهنگ و قومیت هستیم. ما خواهان بی چون وچرای جدایی دین و دولت در غرب و شرق هستیم و هرگز به ظلم و ستم به اشکال گوناگون آن تن نخواهیم داد.
کافی نیست فقط با این دادگاهها مخالف باشیم بلکه با دامن زدن به یک جنبش اعتراضی گسترده می توانیم این تعرض فاشیستی را در هم شکنیم!
با تمام قوا و متحدانه با این توطئه مقابله کنیم!
زنده باد همبستگی جهانی زنان
آگوست 2004
سازمان زنان 8 مارس (ایرانی- افغانستانی) – واحد تورنتو (کانادا)