دستاوردهای خیزش آبان را نمی توانید دستگیر، شکنجه و اعدام کنید!

یک سال از خیزش آبان می گذرد. خیزشی که 28 استان و بیش از 130 شهر را در بر گرفت. خیزشی که فقط در تهران در 25 آبان، در 147 نقطه شعله های خشم شورشگران را به نمایش گذاشت. خیزشی که عمدتا طبقات محروم و زحمتکش آن را به پا کردند. خیزشی که جوانان زن و مرد نقش اساسی و تعیین کننده در آن داشتند. خیزشی که زنان در بسیاری از شهرها و محلات، هدایت کننده آن بودند. خیزشی که به سازش طبقاتی که سالیان سال نظریه پردازان لیبرال و اصلاح طلب جنبش زنان، دانشجویان، کارگران و... پیش گذاشتند، خط بطلان کشید. خیزشی که اعتراضات مسالمت آمیز را به پشیزی نخرید. خیزشی که بواسطه آن شعارهای «مرگ بر خامنه ای»، «مرگ بر روحانی»، « مرگ بر دیکتاتور»،«مرگ بر جمهوری اسلامی» در جامعه طنین افکند. خیزشی که کل نظام جنایت کار جمهوری اسلامی را نشانه رفت و مشروعیت اش را از میان برد.

در خیزش آبان، شرکت وسیع و نقش زنان چنان پررنگ بود که سردمداران رژیم را به هراس انداحت. در این خیزش، زنان نقش «مادر و همسر» بودن را که رژیم زن ستیزجمهوری اسلامی طی بیش از 40 سال از طریق قانون و سنت و فرهنگ سازی بر آن پای کوبیده بود، دود کرده و به هوا فرستادند. 

رژیم سرکوبگر جمهوری اسلامی در عکس العمل به این خیزش، درخیابان ها، کوچه ها، نیزارها و رودخانه ها، خیزش گران را هدف گلوله های خود قرار داد و بیش از 1500 نفر را به قتل رساند. صد ها نفر را زخمی کرد و بنابر گفته سخنگوی کمیسیون امنیت مجلس بیش از 7000 نفر را بازداشت و به زندان انداخت.

خیزش را این چنین وحشیانه سرکوب کردند. اما دستاوردهای این خیزش را هرگز نمی توانند دستگیر، شکنجه و اعدام کنند. خیزش آبان صدای رسای میلیون ها نفر از توده های کارگر و زحمتکش شهر و روستا بود که جان اشان به لب رسیده و چیزی برای از دست دادن ندارند، مگر زنجیرهای ستم و استثمارشان را.

آن چه که زمینه ساز جهش در مبارزات مردم به خیزش آبان شد، عواملی هم چون گسترش فقر، بی خانه مان، سر گردان بودن خیل عظیمی از جوانان در حاشیه شهر ها بدون کار، بی آینده گی، بی کار سازی های بی رویه، گسترش کودکان کار، گسترش تن فروشی، گسترش خشونت های وحشیانه علیه زنان، نبود هیچ گونه آزادی های اجتماعی و.... بود. اما اوضاع مردم به خصوص طبقات تهیدست جامعه در یک سالی که از خیزش آبان می گذرد به مراتب بدتر و دامنه تهیدستی در جامعه گسترده تر شده است. در همین دوره ده ماهه گذشته به خاطر پیشبرد سیاست های ارتجاعی رژیم در رابطه با ویروس کرونا، جان اقشار گسترده تری از مردم خصوصا طبقات محروم جامعه به خطر افتاده  است. همه این عوامل تضاد و نفرت عمیق مردم را با نظام حاکم به مراتب گسترده تر و عمیق تر کرده است.

جمهوری اسلامی خوب می داند که بذری که خیزش آبان در دل جامعه افشانده، حاصل خود را با خیزشی به مراتب گسترده تر و عمیق تر خواهد داد. ترس، تمام وجود حاکمان مرتجع را در بر گرفته است. به همین دلیل وسیعا دستگیر می کنند، دست به شکنجه های وحشیانه می زنند، اعدام ها ی بی رویه می کنند تا شاید بتوانند از سر گیری خیزش دیگری جلوگیری کنند و این گونه به حیات ننگین خود ادامه دهند.

یکی از کمبودهای اساسی و تعیین کننده در خیزش دی و آبان و کلیه مبارزات ضد رژیم، نداشتن رهبری انقلابی بود. این خود عاملی مهم در سرکوب آن شد. خیزش آبان نشان داد که خواست تغییرو انقلاب بیش از هر زمان دیگری به خواستی عمومی بدل شده است. در نتیجه وظیفه ای که بر دوش همه فعالین و تشکلات انقلابی جنبش زنان و سایر مبارزین و انقلابیون قرار دارد این است که با پیشبرد هدفمند ترمبارزه به ساختن آلترناتیو انقلابی کمک کرده و این چنین جامعه را برای خیزش های آینده در خدمت به سرنگونی انقلابی رژیم جمهوری اسلامی، آماده کنند.

سازمان زنان هشت مارس (ایران-افغانستان)

13 نوامبر 2020 برابر با 23 آبان 1399