ممنوعیت سقط جنین تنها حق زن بر بدنش را از او نمی گیرد، بلکه تمامی زندگی و آینده‌ی او را می گیرد.
در ایران، سایه‌ی مرگ و آسیب های جدی، بر سر هزاران هزار زن خصوصا از طبقات کارگر و زحمتکش که به سقط جنین غیر قانونی و غیر بهداشتی مبادرت می ورزند سنگینی می کند.
یک متخصص زنان می‌گوید: از سال ۹۳ به این سو ما را مجبور کرده‌اند مدام به زوجین بگویم باردار شوید. این توصیه در حالی است که زن‌ها به این اینجا می‌آیند و التماس می‌کنند که مثل گذشته به آن‌ها قرص و کاندوم بدهیم و یا دستگاه «ای یو دی» بگذاریم. دولت از سال ۹۳ به این سو توزیع این وسایل ضدبارداری در خانه‌های بهداشت را ممنوع کرده است.
آمار تکان‌دهنده‌ای که در خصوص سقط جنین غیرقانونی منتشر می‌شود، نشان از روندی افزایشی در خصوص این پدیده دارد. در جدیدترین گزارش‌ها آمده سالانه ۷۰۰ هزار جنین در کشور سقط می‌شوند که تنها ۱۰ درصد آن قانونی است.
در ایران با تصویب طرح افزایش جمعیت که برای اجرای آن بودجه‌ی عظیم 45 هزار میلیارد تومانی در نظر گرفته‌شده است، حضور و فعالیت زنان در تمامی عرصه های اجتماعی را با اعمال موانع بی شمار، بیش‌ازپیش محدود کرده اند. تفکیک‌های جنسیتی در دانشگاه و محل کار، محدودسازی رشته‌های تحصیلی و شغلی برای زنان، ممنوعیت جراحی عقیم‌سازی و محدودیت سایر اشکال پیش‌گیری از بارداری همه‌گی تلاش هایی هستند برای فرستادن زنان به پستوی خانه‌ها و تحمیل بارداری ناخواسته به آنان. با تشویق ازدواج در سنین پایین هزاران دختربچه را به‌پای سفره عقد می‌نشانند و به‌جای اسباب-بازی هرسال یک نوزاد دیگر را در آغوش¬شان می‌گذارند. سقط‌جنین هم به‌عنوان آخرین راهی که می‌تواند به زن شانس کنترل شرایط زندگی‌اش را بدهد، غدغن اعلام می‌شود و به‌عنوان جرم به‌شدت با آن برخورد می‌کنند.
وقتی در جامعه تن زن و یا حتا کودکی که فقط پتانسیل زن شدن را دارد، تنها به ابزاری برای تولید سود و قدرت برای صاحبان سرمایه و حاکمیت، تبدیل می‌شود، نه‌تنها کودکان از داشتن کودکی خود محروم می‌شوند و شانس رشد فکری و جسمی لازم را از دست می‌دهند، نه‌تنها زنان حق داشتن شرایطی انسانی، طبیعی و برابر برای یافتن استعدادها و توانمندی‌های بی‌شمار خود را از دست می‌دهند، بلکه تمامی جامعه هم شانس رشد و ارتقایی که 50 درصد از آحاد جامعه یعنی زنان می‌توانند در آن سهم بگیرند را از دست می‌دهد.
یکی از بارزترین اشکال نابرابری در جهان امروز نابرابری جنسی است. قانون که عموماً به دست مردان نوشته می‌شود و وظیفه‌اش تثبیت و تداوم مالکیت مرد بر زن و تحکیم فرودستی زنان است، سقط جنین را ممنوع می‌سازد تا به زن بفهماند که نه یک انسان صاحب حق انتخاب، بلکه ابزاری است برای تولیدمثل. امروز دیگر تولیدمثلِ بشر نه برای پیش‌گیری از انقراض نوع بشر بلکه برای تولید هر چه بیشتر ثروت و قدرت در دست حاکمان جهان انجام می‌پذیرد؛ برای تولید نیروی کار، برای تولید سربازانی که بقایِ سیستم موجود را در جنگ¬ها تضمین کنند، برای تولید برده‌گانِ روزافزون جنسی جهت تولید هرچه بیشتر ثروت و برای افزایش جمعیت گرسنگان جهان که ارتش ذخیره‌ی کار را برای سرمایه پرشمارتر سازند.
زنان ماشین جوجه‌کشی نیستند که با سلاح قانون وادارشان کنی تا برنامه‌ریزی‌های خرد و کلانِ جمعیتیِ سرمایه‌داری را در جهت استراتژی‌های اقتصادی و سیاسی‌شان تسهیل کنند. هیچ قدرتی حق ندارد با ممنوعیت و یا محدودیت سقط جنین، به‌جای زنان تصمیم بگیرد. زنان جهان با آگاهی و تشکل و با وحدت با سایر اقشار تحت ستم، می‌توانند و باید علیه تمامی قیودی که آنان را به ابزاری برای پیش‌برد اهداف سیستم طبقاتیِ پدر/مردسالار، بدل می‌سازد شورش کنند و علیه سیستمی که زنجیرهای برده‌گی را به دست و پای اکثریت جامعه بسته است، قیام نمایند.
برگرفته از فیس بوک سازمان زنان هشت مارس
24 سپتامبر 2020