در هم کوبیدن ماشین سرکوب رژیم جمهوری اسلامی
با سرنگونی انقلابی آن گره خورده است!
جمهوری اسلامی در شرایطی که بحران اقتصادی و سیاسی محاصره‌اش کرده، از زاویه بین‌المللی و روابط‌‌اش با امپریالیست‌ها خصوصا آمریکا با بحران عمیق‌تری روبروگشته، در شرایطی که ویروس کرونا و گسترش آن در اقصی نقاط جامعه، جان میلیون‌ها نفر را به خطر انداخته، فقر، بی‌خانمانی، بیکاری، گرسنگی دامن اکثریت مردم تهی‌دست و زحمتکش جامعه را گرفته، شیوع ویروس پدر/مردسالاری که در خشونت‌های وحشیانه تبلور وسیع یافته است و.... تنها یک راه را برای جلوگیری از وقوع هر خیزشی از جانب زنان و مردم تهی‌دست شهر و روستا برای جلوگیری از فروپاشی خود می‌بیند: سرکوب وحشیانه، گسترده و خونین.
در جامعه‌ای که شکاف طبقاتی بیداد می‌کند و نزدیک به50 درصد از مردم در فقر مطلق به سر می‌برند، در جامعه‌ای که ده‌ها هزار نفر که عمدتا از طبقات محروم جامعه بودند در اثر ابتلا به ویروس کرونا جان‌اشان را از دست داده‌اند، در جامعه‌ای که هر روز خبر سربریدن، خفه کردن، مثله کردن زنان تحت قوانین ضد زن مبتنی بر شریعت اسلامی توسط مردان خانواده پخش می‌شود، در جامعه‌ای که زنان به خاطر سر نکردن حجاب اجباری زندانی می شوند، در جامعه‌ای که بخشی از مردم در قبرستان‌ها، گودال‌ها، پشت بام‌ها شب را به صبح می‌رسانند، در جامعه‌ای که جان صدها نفر از مهاجرین و پناهندگان افغانستانی درنتیجه شونیسم حاکم گرفته می‌شود، در جامعه‌ای که فعالین حوزه‌های مختلف مبارزاتی دستگیر و زندانی می‌شوند و... وقوع خیزش‌های به مراتب گسترده‌تر از دی96 و آبان98 علیه رژیم جمهوری اسلامی، محمتل است.
جمهوری اسلامی خوب می‌داند که در سراشیب سرنگونی به سر می‌برد. در نتیجه می‌خواهد از طریق تدارکی آگاهانه با دستگیری، زندان، شکنجه، اعتراف گیری‌های اجباری، اعدام و.. بار دیگر مردم را مرعوب و از وقوع هر طیغان و شورشی جلوگیری کند. در همین راستا است که مبارزین خیزش آبان 96 هم‌چون محمد رجبی، امیر حسین مرادی، سعید تمجیدی به اعدام محکوم می شوند. سپیده قلیان بار دیگر به بند کشیده می‌شود. زینب جلالیان، سهیلا حجاب و صدها زندانی دیگر به‌طور عامدانه از جانب رژیم در معرض ابتلا به ویروس کرونا و از دست دادن جان‌اشان قرار می گیرند. هشت نفراز مبارزین دی96 و آبان98 در اصفهان "مفسد فی الارض" شناخته می‌شوند. صدها کارگر و زحمتکش به‌خاطر اعتراض به‌عدم دریافت حقوق اشان به شلاق و زندان محکوم می‌شوند، دانشجویان، معلمان، فعالین جنبش‌ها به عناوین گوناگون دستگیر و زندانی می‌شوند و...........
اگر رژیم توانست با کشتار یک نسل از مبارزین و انقلابیون در دهه 60 و تابستان 67 و اعدام های علنی و مخفی پس از آن در داخل زندان و زندان بزرگ جامعه تا مدتی فضای رعب و وحشت ایجاد کند اما، امروزه این زندانیان سیاسی هستند که با ارسال پیام از زندان و افشاگری هر چه بیشتر از جنایات رژیم و پیش گذاشتن رهنمود ادامه مبارزه، ضد حمله آگاهانه‌ای را علیه رژیم جمهوری اسلامی سازماندهی کرده‌اند. این روحیه بازتاب شرایط عینی جامعه، تاثیرات مبارزات و خیزش‌ها و به طور کلی تضاد عمیق توده‌های مردم با رژیم است. تضاد و شکافی که در شرایط کنونی عمق بیشتری یافته است و پتانسیل آن را دارد که دهانه آتشفشانی که در خیزش زحمت کشان و محرومان جامعه در دی 96 و آبان 98 باز شد را به مجرایی برای طغیان سیلی از مواد مذاب برای به زیر کشیدن رژیم جمهوری اسلامی بدل کند.
برانگیختن موج دو باره مبارزه انقلابی و در هم کوبیدن ماشین سرکوب رژیم جمهوری اسلامی که با سرنگونی انقلابی آن گره خورده است، از وظایف ما و همه نیروهای انقلابی است. این امر تنها می‌تواند با اشاعه تفکر انقلابی و علمی و با سازماندهی و متشکل کردن توده ای از اقشار و طبقات گوناگون در ظرف‌های مبارزاتی لازم و ضروری پیش برده شود. این چنین است که می‌توانیم بر پایه‌ای علمی و واقعی و به دور از شعاردهی به ساختن آلترناتیو انقلابی یاری رسانیم. راه پرپیچ و خم است و آینده درخشان!
سازمان زنان هشت مارس (ایران- افغانستان)
8 ژوئیه 2020
zan_dem_iran@hotmail.com / www.8mars.com
https://facebook.com/8Mars.org / https://t.me/hashtemars / www.youtube.com/8marsorg