جنایت دیگری توسط مرزبانان رژیم شونیست و ارتجاعی جمهوری اسلامی علیه کارگران افغانستانی!
جنایت دیگری توسط مرزبانان جمهوری اسلامی علیه کارگران افغانستانی در آستانه اول ماه مه، انجام گرفت*. مرزبانان جمهوری اسلامی 50 نفر کارگر افغانستانی که قصد داشتند از مرز عبور کرده تا خود را به ایران برای پیدا کردن کار و نجات از گرسنگی برسانند، دستگیرنموده و آنان را لخت و شکنجه کردند و سپس به رودخانه انداختند . طبق گفته های کسانی که نجات یافته اند، بیش از 30 تن از این کارگران افغانستانی جان خود را از دست داده اند. در میان آن ها کودک کار 11 ساله نیر دیده شده است.
در همان حول و حوش، زن و مرد افغانستانی در ایران مورد ضرب و شتم تعدادی از مردم نا آگاه قرار می گیرند. رژیم ارتجاعی جمهوری اسلامی تبلیغات شونیستی و به شدت تهوع آورش را در طی 40 سال گذشته علیه افغانستانی های ساکن ایران در جامعه پیش گذاشته است. این تبلیغات درمیان مردم به درجات گوناگون تاثیر گذاشته است. وظیفه نیروهای انقلابی این است که با تفکرات غلط و نژاد پرستانه در بین مردم که فصل مشترکی با رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی است را مورد مبارزه جدی برای متحول کردن اشان در خدمت به انقلاب انجام دهند. ننگ و نفرت بر رژیم شونیست و جنایتکار جمهوری اسلامی و مرزبانانش.
شعر: آیدار پایدار
آواره شدی که بمانی
اما در این شکاف،
انگشت تمام تفنگ‌ها
همیشه روی دستی می‌سُرد
که با دستان داغدار تو بیگانه است
و طعم شور مرز
همیشه بادام‌های وحشی را می خشکاند!
ای تاول ترکیده بر عریانیِ راه
ای تشنج مکرر پا!
اما ببین چگونه زبان اینجا
شاخ می‌شود
یونیفرم می‌پوشد
وزن می‌گیرد در جنون
دور عصب‌های رنج می‌پیچد
و زهر
چگونه به آخرین تکانه‌ها
فرمان ایست می‌دهد!
تو از تن می روی
من از جان
و چشم می‌گشاییم در هم
وقتی چشمی که حدقه هایت را خالی می‌کند
چشمی‌ست که دهانم را از سرب پر!
چشمی که از مرگ پر و خالی مان می کند
چشمه ی نفرین تاریکی‌ست!
دستم را به تو می‌سپارم
دستت را به من بسپار
تا رهسپار رهای یکدیگر باشیم
ای آفتاب محجوبِ معلق در ساعت
که عقربه در انکار خونت مشت می شوید
ای روزیِ فریاد
ای روز روان بر ساق فردا!
* این نوشته و شعر در کانال تلگرام سازمان زنان هشت مارس منعکس شده است.
سازمان زنان هشت مارس (ایران-افغانستان)
3 مه 2020