از همه نیروهای مترقی و آزادیخواه را به شرکت در تظاهرات 15 سپتامبر علیه حضور نیروهای نظامی آلمان در افغانستان فرا می خوانیم.

"ما زنان افغانستان به ستوه آمده ايم"

افغانستان  سرزمین نمایش همه نوع ستم و استثمار و سرکوب زنان است.  موزه ای زنده از انواع و اقسام نیروهای مرتجع و زن ستیز، نیروهایی که  در زمینه سرکوب و آزار زنان یکی از دیگری گوی سبقت را ربوده است.  همگی این نیروهای ارتجاعی و زن ستیز از پشتوانه نظامي و مالي دول غربی برخوردارند.  نهادهای باصطلاح خیر خواه بین المللی هم نقش کارچاق مناسباتی را دارند که قرار است افکار بین المللی را  در مورد وضعیت زنان در افغانستان به خواب خرگوشی فرو برند و هر از چندی گزارشی از خدمات دلسوزانه خود به افکار عمومي جهان ارائه دهند. نهادهایی که برایشان رنج ما زنان و مردم افغانستان منبع سوداگری است.

از  سپتامبر 2001 ، به هنگام حمله و اشغال افغانستان توسط آمریکا و دول متحدش سرنوشت ما  زنان درافغانستان تابع  کشمکش نیروها و جریانات ارتجاعی شده است. ارتش های اشغالگر غربی کماکان حضور خود را در افغانستان  حفاظت از" آزادی" مردم افغانستان و "امنيت" زنان اعلام می کنند. جریانات ارتجاعی اسلامی جنگ های فرقه ای خود را به نام "جهاد" به نام سرزمین اسلامی افغانستان و آزادی آن از دست "کفار" وانمود می کنند.

 در این صحنه جنگ و سرکوب ما زنان افغانستانی قربانیان ردیف اول هستيم.

از سپتامبر 2001 افکار عمومی جهان با خیال راحت ما را به فراموشی سپرد. از همان ابتدای جنگ ما در تنهایی مطلق به مبارزه و مقاومت خود علیه شرایط  سرکوبگرانه ضد زن ادامه داده ايم، چرا که ما بدرستي ميدانيم که خروج نیروهای اشغالگر یعنی تضعیف نیروهای مذهبی و غیر مذهبی جنگ سالار در قدرت.

ما زنان همصدا با زنان عراقي که در شرايط مشابهي به سر مي برند همصدا فریاد می زنيم:  ارتش های اشغالگر از کشور ما بیرون شوید!

سازمان زنان هشت مارس (ایرانی، افغانستانی)

2 سپتامبر 2007