برگرفته از نشریه شماره 22 هشت مارس
افتتاحیه هشتمین مجمع عمومی
گلهايی چون شيرين، ترانه، ندا، فرزاد، كيانوش و سهراب از گلزار مبارزات توده های بپا خاسته چيده شدند تا سمبل مبارزه عليه ظلم و استبداد، تاريك انديشی و عقب گرايی گردند.
ما اينبار در شرايطی جمع می شويم، كه دوره ای از مبارزات شورانگيز مردم عليه جمهوری اسلامی را در بر داشته ايم. مبارزاتی كه مردم شمه ای از نيروی قدرتمند خود را به نمايش گذاردند و تحسين و حمايت مردم جهان را برانگيختند.
با درود به مردم جسوری كه در مقابل درندگان اسلامی به پا خاستند تا حكومت استبداد دينی را به مصاف بگيرند.
درود به زنان طغیانگری كه با حضور پر فروغ خود درصف مقدم اين مبارزات، روشنگر مارش توده ها و الهام بخش مبارزات در جنگ با استبداد و زن ستيزی بودند.
درود به جوانان شجاع كه شور و شورشگری خود را يك پارچه به آتش خشم و انزجار از رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی بدل كردند.
گرامی باد ياد آنانی كه جان نهادند تا نهال مبارزه برای رهايی را آبياری كرده و ايستاده نگاه دارند.
گرامی باد ياد آنانی كه شكنجه و تجاوز و زندان را به جان خريدند تا الهام بخش همرزمان خود در ميدان های ديگر نبرد باشند.
ما در این مجمع خشم و نفرت خود از رژیم جمهوری اسلامی كه ضعفش را در شور وشعف جوانان می بيند، حكومت زن ستيزی كه مرگش را در شكفتگی زنان می بيند، حكومتی كه شادی اش با غم مردم و غمش در شادی مردم است، ابراز می داريم.
حكومتی كه از فضای مسموم و ضد مردمی نفس می كشد. حكومتی كه بر پرچمش ستم جنسیتی، استثمار، ستم مذهبی و ملی، اعدام و زندان، شكنجه و تجاوز حك شده است.
مردم با عزم و اراده اشان در اين مبارزات نشان دادند که در مقابل هيبت ظاهری و سالها ظلم و زور مرعوب نشدند و مبارزان نوين را از دل خود بيرون خواهند داد.
زنان با پرواز خود بر فراز كوه ستم جنسیتی، استثمار، استبداد دینی، نظم كهن را به مصاف طلبيدند و فضای مسموم و منجلابی را كه مرتجعين اسلامی و حاميانشان در آن دست و پا می زنند، برملا كردند.
مردم با صدای اعتراض و مشت گره كرده خود، زنان با طغيان حيات بخش خود، جوانان با شورش برحق خود، کارگران با اعتصابات خود و خلق های تحت ستم با مبارزات الهام بخش خود به مرتجعين پيام دادند كه زمان شما، ای مرتجعين، ای ورشكستگان تاريخ، به سر آمده است. پيام دادند که جهان از آن مردم است، چرا که اين مردمند که تاريخ را می سازند.
به راستی كه چه با شكوه و شورانگيز است هنگامی كه توده ها مرتجعين را در معرض يک قضاوت تاريخی قرار می دهند.
اما افسوس كه اين همه مبارزه و قهرمانی، با اين همه شور و شعف توسط سركوب وحشيانه حاكمين تا به دندان مسلح از يك طرف و از طرف ديگر توسط رهبران مرتجع "سبز" ی كه در تلاش بودند اين مبارزات الهام بخش مردم و ثمره آنرا را يكبار ديگر بسرقت برند و جمهوری اسلامی رنگ و رو باخته و رسوایشان را از در دیگری وارد کنند، موقتا عقب نشست.
وابستگان و طرفداران امپرياليستها در اين ميان در تلاش بودند ماهيت خونخوار و چپاولگرانه خود را در ردای دمكراسی و آزاديخواهی بپوشانند. و سيستم استثمار و استعمار را در قالبی ديگر با و يا بدون نام جمهوری اسلامی بر مردم تحميل كنند.
در حاليكه زنان عليه حكومت ظلم و استبداد دينی، علیه جمهوری زن ستیز اسلامی و ستم وحشيانه ای كه بر آنها روا رفته است به طغيان بر خاسته اند، كسانی تمام هم وغم خود را بكار می برند تا به نام جنبش زنان با انحلال خواسته ها ی زنان و یا به حداقل رساندن آن، این جنبش را يا بكلی منحل كنند و يا به ذخيره اختلافات درونی حكومت اسلامی و زائده اين و يا آن جناح ارتجاعی بدل كنند.
اما طغیان زنان برای اين نبود كه زمينه اتحاد با جناحی عليه جناحی ديگر از رژيم زن ستيز جمهوری اسلامی را ايجاد كند، شورش جوانان برای رنگ و روغن كاری جمهوری اسلامی نبود. تحمل شكنجه و تجاوز و زندان برای اين نبود تا شكنجه گری جای شكنجه گر ديگری را بگيرد و يا ستم گری جای ستم گر ديگری بنشیند.
سلابت مبارزات مردم، سلابت شورش زنان، سلابت عصیان جوانان ، سلابت آنانی که برای رهايی از ستم ملی و مذهبی مبارزه کردند هرگز به ما اجازه نمی دهد كه در مقابل اين همه فريبكاری و به معامله گذاشتن سرنوشت توده های مردم مهر سكوت بر لب بگذاريم.
برای اینکه زنان بتوانند خشم خود را بعنوان نیروی قدرتمندی برای آزادی و برابری رها سازند، برای اینکه زنان به زائده این جناح و آن جناح حکومت زن ستیز، این قدرت امپریالیستی و یا آن قدرت مردسالار بدل نشوند، نیاز به آگاهی بیشتر، نقشه و برنامه و متشکل شدن دارند و اینگونه می توانند همراه با مردم، رژیم جمهوری اسلامی این واپسگریان زن ستیز را سرنگون سازند و پیام آور جامعه نوین و انقلابی باشند که بر تارکش مسئله رهائی زنان هم چون ستاره ای بدرخشد.
به یاد همه جانباختگانی که برای جهانی عاری از ستم و استثمار مبارزه کردند با یک دقیقه دست زدن یادشان را گرامی می داریم.
5 نوامبر 2010