هر جا که هستید به مبارزات ضد جنگ بپیوندید!
بولتن خبری شماره 2
بمباران بی وقفه عراق هم چنان ادامه دارد. هم چنان انحصار اخبار جنگ در دست رسانه های اصلی وابسته به قدرتهای جنگ طلب است. هنوز از جنایات واقعی که جنایتکاران آمریکایی و انگلیسی بهمراه متحدان استرالیایی، ایتالیایی، هلندی و ... دست بکار آن هستند اطلاع دقیقی نیست. اخبار مبارزات مردم در سراسر جهان نیز با قطره چکان از برخی رسانه ها به گوش مردم می رسد. در شرایطی که مردم جهان اینچنین متحد و یکپارچه شده اند، مسلما مرتجعین سعی می کنند تا جایی که ممکن است آن را منعکس نکنند.این بولتن خبری تلاشی جهت پخش اخبار مبارزات ضد جنگ و تقویت مبازات ضد جنگ بویژه در میان فارسی زبانان است.
انگلستان:
در شهرهای گوناگون انگلستان تظاهراتهای بزرگ و كوچكی برگزار شد. بزرگترين در لندن بود كه طبق گفته سازمان دهندگان 700 هزار نفر و به گفته مطبوعات 200 هزار نفر بودند. شعارهای تظاهرات عبارت بودند از “پيروزی برای عراق”، “تكزاس را هم بمباران كنيد چون نفت دارد”، و شعارهائی مبنی بر خواست بركناری حكومت بلير.
هيئت حاكمه انگليس خيلی اميدوار بودند كه با آغاز جنگ از شدت مبارزه ضد جنگ كاسته شود. آنها سعی كردند با تبليغات ميهن پرستانه مبنی بر اينكه “از سربازانمان بايد حمايت كنيم” تخم گيجی و انفعال را در ميان توده هائی كه ضد جنگ هستند بپاشند. اما بطرز مفتضحانه ای در اين تلاش خود شكست خوردند. بخصوص جوانان جواب دندان شكنی به اين تبليغات دادند. روزنامه گاردين نوشت كه حضور جوانان و محصلين مدارس چشمگير است. “اين جوانان در بيان عقايدشان بسيار منسجم و پر احساس هستند و از اينكه گفته شود كه به بازی گرفته شده اند بسيار عصبانی می شوند.” يكی از اين جوانان گفت: “شروع جنگ آنرا درست نمی كند. اين جنگ غلط است و حالا كه شروع شده بايد متوقف شود. تازه اول كار است. بعد از عراق نوبت خاورميانه است و بعد اسرائيل. ما هم اينجا هستيم و آنقدر تظاهرات خواهيم كرد كه بلير گوش دهد. همين تظاهرات های ضد جنگ باعث شد كه فرانسه و آلمان وارد اين جنگ نشوند….” تقريبا تمام رستورانها و مغازه های مسير تظاهرات پوستر ضد جنگ به شيشه ها و ديوار مغازه هايشان چسبانده بودند. يكی از شعارهای پوسترها اين بود: “جنگ اگر شروع شود، متوقفش كنيم”.
تظاهرات لندن بسيار رزمنده بود. بطوريكه پليس لندن مجبور شد لباسهای ضد شورش بر تن كند و به ميدان بيايد تا از سنگ باران تظاهر كنندگان در امان بماند.
بخشی از تظاهرات از بدنه اصلی در هايد پارك جدا شد و خيابان آكسفورد را مسدود كرد.
جو بسيار سياسی شده است. مردم در همه جا، در محل كار، در مغازه ها و بارها بحث سياسی و جنگ را می كنند.
در نقاط ديگر انگلستان نيز تظاهراتهای ديگری برگزار شد. مشخصا در مقابل پايگاه نظامی آمريكا در من ويت هيل در شمال يوركشاير. در اينجا نيز با پليس درگيری شد و عده ای دستگير شدند. در شهر گلاسگو نيز تظاهر كنندگان خيابانها را مسدود كردند كه به دستگير عده ای منجر شد. در شهر فيرفور كه پايگاه ارتش سلطنتی انگليس است پنج هزار نفر برای اعتراض تجمع كردند. بمب افكن های ب - 52 آمريكا در اينجا مستقر هستند و از اينجا برای پرواز به سوی عراق و بمباران آن بلند می شوند. در اينجا نيز عده ای از تظاهر كنندگان دستگير شدند.
فعالین سازمان زنان هشت مارس هزاران اعلامیه در میان تظاهر کنندگان پخش کردند. حضور فعالین سازمان با پلاکاردهای ضد جنگ توجه بسیاری از سازمان های زنان فعال در انگلستان را بخود جلب کرد. اگرچه بسیاری از زنان فعال سازمان هشت مارس را بخاطر فعالیت های ضد جنگ افغانستان بخوبی می شناسند. حضور فعالین سازمان زنان هشت مارس و بطور کلی حضور ایرانیان، افغانی ها و کردها در تظاهرات علیه جنگ و علیه دولت انگلیس بیش از هر چیز تبلیغات دروغین امپریالیستها را در افکار عمومی این کشورها خنثی می کند، تبلیغاتی که گویا مردم ایران و بویژه زنان ایرانی چشم انتظار رهایی خود توسط بوش و بلر هستند.
یادآوری کنیم که این تظاهراتها همچنان در مقابل ساختمان پارلمان انگلیس هر روز ادامه دارد.
سازمان زنان هشت مارس (ایرانی، افغانستانی) – واحد انگلستان
هلند
تظاهرات ۲۰٫۰۰۰ نفری ضد جنگ آ مستردام
در این تظاهرات گروههای مختلفی که علیه جنگ موضع گیری داشتند شرکت کرده بودند.
تظاهرات از ساعت یک بعدازظهر آغازو تا ساعت پنج بعدازظهرادامه داشت. درپایان تعدادی از جمعیت به سمت سفارت آمریکا راهپیماهی کردند که منجر به درگیری با پلیس
شد. به گفته پلیس دراین درگیری ٣٩ نفردستگیر شدند.
طی تظاهرات افرادی از گروههای مختلف به سخنرانی پرداختند. درتمام طول راهپیمائی ترانه های ضد جنگ و ضد بوش خوانده می شد.
صدها اعلامیه ضد جنگ سازمان زنان هشت مارس در بین مردم به زبان انگلیسی پخش شد.
در این تظاهرات مردم حمایت دولت هلند به آمریکا را محکوم کردند وخواهان لغو آن شدند.
مسئول واحد هلند سازمان زنان هشت مارس علیرغم نبودن در لیست سخنرانان موفق شد از تریبون تظاهرات به سخنرانی به زبان هلندی بپردازد. وی بعد از معرفی ازطرف مجری برنامه به عنوان یکی ازفعالین سازمان زنان هشت مارس به سخنرانی خود پرداخت.این سخنرانی بارها توسط مردم با کف زدن و سوت زدن و یا با دادن شعارتأکید و تأﺌید میشد.. سخنرانی وی به عنوان چرا جنگ به طور خلاصه چنین بود:
چرا جنگ ؟
- امروز حرف ما در باره بمب خطرناکی به نام موآ ب به وزن ٥/۱۰ تنی است که قرار است برسر مردم عراق فرود آید. بمبی که باعث کشتار جمعی مردم بیگناه می شود.
- امروز حرف ما بر سر هزارن بمبی است که برسرمردم عراق فرو می ریزد وهزاران کشته و زخمی به جا می گذارد.
- اگر به تاریخ نگاه کنیم میتوانیم دست آمریکا را بطور مستقیم و غیر مستقیم درجنگ وجنگ افروزی در جهان به وضوح ببینم برای مثا ل در ویتنام، شیلی، یوگسلاوی، پاناما، نیکارگوآ، عراق، افغانستان، و بار دیگردرعراق.
- اگر به حرفهای بوش خوب توجه کنیم آنرا همانند حرفهای هیتلردر ۱٩٣۸ می یابیم.
- حالاشما خودتان قضاوت کنید. در آن زمان نیز اسپانیا و ایتالیا به هیتلر پیوسته بودندهمانند امروز که به بوش پیوسته اند. آمریکا، انگلیس، استرا لیا و ژاپن میروند که بار دیگر نام خود رابه ننگ درتاریخ ثبت کنند
- بوش در تلویزیون اعلام میکند که می خواهم برای مردم عراق صلح برقرار می کنم حالا خودتان بگویید صلح همراه با بمب آیا بااین روش میتوان به آزادی و صلح رسید.
- این جنگ با عراق پایان نمی پذ یرد و به کشورها ی دیگرهم کشیده خواهد شد.
- ماهم می گوییم یانکی برو خانه ات این شعار یادآور جنگ بر حق مردم ویتنام علیه آمریکا بود.
- باید سفارت خانه های آمریکا بعنوان سمبل تجاوز، جنایت و قدرت جنگ طلب در سراسر جهان بسته شود.
در پایان ما می خواهیم که هر چه زودتر جنگ پایان یابد و همگی با فریاد بلند شعار جنگ را متوقف کنید را می دهیم.
سازمان زنان هشت مارس (ایرانی- افغانستانی) – واحد هلند
آلمان
هزاران نفر در شهر فرانکفورت در اعتراض به جنگ برای دومین روز تظاهرات کردند. صدها اعلامیه علیه جنگ توسط فعالین سازمان زنان هشت مارس در این تظاهرات پخش شد. شرکت کردها در این تظاهرات چشمگیر بود. زنان فعال افغانستانی واحد فرانکفورت پیگرانه در این اعتراضات شرکت کرده و سعی کردند بسیاری دیگر از افغانی های مقیم فرانکفورت را به این اعتراضات دعوت کنند.
سازمان زنان هشت مارس (ایرانی- افغانستانی) – واحد فرنکفورت
سوئد
روز شنبه 22 مارس قریب به 20000 نفر در استهکلم دست به تظاهرات علیه جنگ تجاوزگرانه آمریکا و انگلیس به عراق زدند. تظاهرات بسیار رادیکال و رزمنده بود. بسیاری از تظاهر کنندگان دانشجو و دانش آموز بودند. دراین تظاهرات ماریا پیا نویسنده فمینیست سوئدی گفت که افتخار می کند به اینکه از هر 10 زن سوئدی 9 نفر ضد جنگ است. شرکت کنندگان ضد سیاست دولت سوئد در این جنگ بودند. شب قبل يعنی جمعه 10 هزار نفر تظاهرات كرده بودند. شمار پليس زياد بود و جو پرتنش بود. بخشی از تظاهرات به سوی سفارت آمريكا رفت. در حاليكه پليس آنرا ممنوع كرده بود. بين پليس و مردم درگيری شد. بخش ديگری از تظاهرات بسوی سفارت اسرائيل رفت و بخشی ديگر در مركز شهر استكهلم به مسدود كردن خيابان پرداخت.
گزارشگر سازمان زنان هشت مارس از استهکلم
اخبار آمريكا:
روز شنبه 22 مارس در سراسر آمريكا تظاهراتهای بزرگ و كوچكی عليه اين جنگ برگزار شد. نيويورك، لس آنجلس، سانفرانسيسكو، سياتل، شيكاگو، ماساچوست، پورتلند، واشنگتن، لانگ بيچ، فرزنو، ممفيس، هوستون، آتلانتا، هاليوودو غيره.. در برخی از شهرهای بزرگ مانند شيكاگو، سانفرانسيسكو، نيويورك اين اعتراضات به درگيری با نيروهای پليس و دستگيری های گسترده كشيده شد. اين تظاهراتها از روز آغاز جنگ يعنی پنجشنبه شروع شد. و روز شنبه به اوج خود رسيدند و در برخی شهرها هنوز ادامه دارد. تظاهراتها طيف وسيعی از اقشار و طبقات مختلف و گرايشات سياسی گوناگون را در بردارد. اما جمعيت عمدتا جوان است و راديكال و رزمنده. با حس عميق همبستگی با مردم عراق.
نيويورك 22 مارس
ساعت 12 و سی دقيقه تظاهرات از تقاطع خيابان 42 و برادوی شروع شد. خيابان كاملا پر از جمعيت فشرده بود و طول آن تا چند بلوك می شد. طول آن حداقل از خيابان 21 تا 44 بود. همه جا پليس يونيفورم پوش و پليس های لباس شخصی ديده می شدند. و پنج هليكوپتر بر فراز تظاهر كنندگان جولان می دادند. نمايش پوستر “گوبرنيكا” پيكاسو بشدت جلب نظر می كرد. مردم بشدت عصبانی هستند. و حالاتشان با تظاهراتهای آرام ماههای گذشته تفاوت بارزی كرده است. هنوز يكساعت از تظاهرات نگذشته بود كه پليس دستگيری ها را شروع كرد. در خيابان برادوی يك كاميون پليس با بلند گوهای قوی اعلام می كرد كه تظاهرات تمام شده است و پيامی را با اين مضمون پخش می كرد: “تظاهرات تمام شده است. از اينجا خارج شويد تا ديگران بتوانند وارد شوند”. و جمعيت جواب می داد: “ جنگ تمام شده. از عراق خارج شويد تا مردمش بتوانند زندگی كنند.” در همين موقع پليس ضد شورش وارد شد. و اعلام كرد يا به خانه هايتان برويد يا دستگير می شويد. ساعت 3 و سی دقيقه دستگيری توده ای شروع می شود. خبرنگاران سی ان ان و ان بی سی در صحنه هستند اما گزارش نمی كنند. تظاهر كنندگان فرياد می زنند: “تمام جهان شاهد است”. ساعت پنج پليس هنوز فرياد می زند كه تظاهرات تمام شده. در اين ساعت عده زيادی دست به نافرمانی می زنند و مقاومت می كنند و فرياد می زنند “بوش را دستگير كنيد”. اتوبوسهای پليس پر از دستگير شدگان می شود. تظاهرات تا نيمه شب ادامه پيدا می كند.
طبق گفته پليس حدود سيصد تا چهارصد هزار نفر در اين تظاهرات رزمنده شركت كرده بودند. مردم از ايالتهای اطراف نيويورك ساعتها رانده و به نيويورك آمده بودند. پوسترهای بزرگ “به ما نه” كه به شكل كره زمين و آبی رنگ است همه جا ديده می شد كه برخی از آنها به زبان عربی بود. بسياری از هنرپيشگان معروف و برندگان جايزه نوبل و غيره شركت داشتند.
سانفرانسيسكو:
برای سومين روز تظاهر كنندگان خيابانها را مسدود كردند. مشخصا پل بی را اشغال كردند كه كاملا شهر سانفرانسيسكو را از حركت انداخت. درگيری با پليس گسترده و دستگيری ها نيز گسترده بود. تظاهر كنندگان شيشه های ماشين های پليس را شكستند و در جنگ و گريز با پليس از مواد اشتعال زا استفاده می كردند. در اين سه روز بيش از 2000 نفر دستگير شده اند.
مراسم اسكار:
در مراسم اسكار مايكل مور كه بخاطر فيلم مستند “بولينگ با كولومبين” جايزه گرفت نقط كوتاهی عليه جنگ كرد و گفت “شرم بر تو بوش. تو رفتنی هستی.” عده زيادی از حضار او را تشويق كرده و عده ای هو كردند. امسال كليه مراسم هنری در آمريكا رنگ و بوی سياسی بسيار قدرتمندی گرفته است. قبل از اين در ماه گذشته لارا بوش، زن رئيس جمهوری آمريكا، مجبور شد سمپوزيوم سالانه ادبيات آمريكا كه در كاخ سفيد برگزار می كند را كنسل كند زيرا بسياری از نويسندگان و شعرائی كه به اين مراسم دعوت شده بودند اعلام كردند كه اين مراسم را به مراسم افشای جنگ بوش عليه عراق تبديل خواهند كرد. لازم به ذكر است كه هزاران نفر از هنرپيشگان و نويسندگان و كارگردانان آمريكائی “بيانيه ندای وجدان” كه توسط جنبش سراسری “به نام ما نه” صادر شد را امضا كردند. امضا كنندگان اين بيانيه اكنون به حدود دويست هزار نفر رسيده است.
ديگر نقاط جهان:
تظاهرات گسترده ای در رم و اسپانيا برگزار شد. در استراليا تظاهراتها به درگيری با پليس كشيد. مشخصا در ملبون برای دومين روز 25000 تظاهرات كرده و خيابانها را مسدود كردند. در بارسلون به گفته مطبوعات 150 هزار نفر و به گفته شهرداری نيم ميليون نفر به اعتراضات روز شنبه پيوستند. در همه كشورهای اروپا همزمان صدها هزار نفر در اعتراض به خيابانها آمدند. در يونان، فنلاند، سوئد، نروژ، دانمارك، بلژيك، هلند، سوئيس، ايتاليا، لهستان، فرانسه و غيره.
تظاهرات در بروكسل خشونت آميز بود. تظاهر كنندگان بوش را به هيتلر تشبيه كردند و پرچمهای آمريكا را به آتش كشيدند.
در سودان يك دانشجوئی 19 ساله به ضرب گلوله پليس كشته شد.
در يمن تظاهرات به سوی سفارت آمريكا حمله برد. و سه نفر به ضرب گلوله پليس كشته شدند.
بحرين: تظاهراتهای خشونت آميز. كوكتل و پرچم آتش زدند. و پليس ضد شورش شليك كرد.
رم: دو ماراتون ضد جنگ كه دربرگيرنده پانزده هزار نفر شركت كننده از چهار كشور مختلف است امروز به رم رسيد.
كويت: يك سرباز آمريكائی (رنگين پوست) نارنجكی را در پناهگاه نظامی سربازان آمريكائی پرتاب كرد. يك نفر كشته شد. و دوازده سرباز آمريكائی شديدا زخمی شد. مقامات ارتش آمريكا سعی می كنند مساله را اينطور توضيح دهند كه اين سرباز دچار شوك عصبی شد و دست به اين عمل زد. اما اطرافيانش می گفتند كه از اين جنگ بشدت عصبانی شده است و ضد جنگ است.
بهر حال جنبش “سربازان ضد جنگ” در آمريكا سابقه طولانی دارد. در جنگ ويتنام تعداد زيادی از سربازان آمريكائی از رفتن به جنگ عليه ويتنامی ها سرپيچی كردند و عده ای از آنان در ويتنام به سوی فرماندهان خود تيراندازی كرده و به ويتنامی ها پيوستند. بی شك با تشديد جنبش ضد جنگ در آمريكا و اعتلا مبارزه انقلابی ما شاهد وسيع تر شدن جنبش اعتراضی در خود ارتش آمريكا و در ميان سربازان كه اكثرشان از ميان طبقات تحتانی هستند خواهيم بود.
اخبار بالا اغلب از سایت جنبش «به نام ما نه»
ايران:
متاسفانه اخبار ايران را بايد به صورت منفی بدهيم. يعنی خبری از حركات ضد جنگ مستقل از حكومت در ميان هيچ قشری از مردم ديده نمی شود. تنها يك گروه از زنان مترقی سكولار به آگاهی ضد امپرياليستی در ميان مردم دامن می زنند و چند آكسيونهای ضد جنگ برگزار كرده اند. اين بی تفاوتی بهيچوجه به نفع جنبش عدالت جويانه و آزاديخواهانه در ايران نيست. و اين مساله وظيفه مهمی را بر دوش نيروهای آگاه می گذارد. اين بی تفاوتی نسبت به جنگ جنايتكارانه ای كه آمريكا به راه انداخته و در اقصی نقاط جهان ميليونها نفر به ضد خود بلند كرده است چند دليل دارد. دلايل اين امر را می توان دسته بندی كرد. برخی از آنها با نيات حسنه است. يعنی مردم از سالها شعار های عوامفريبانه “ضد امپرياليستي” حكام اسلامی بيزارند. اين بيزاری بجاست. اما بهر حال سكوت در مقابل اين جنايت امپرياليستها درست نيست. و چه بسا برای جنبش سياسی ترقيخواهانه در ايران فاجعه به بار خواهد آورد. برخی ديگر نمی خواهند ميان امپرياليسم آمريكا و جمهوری اسلامی طرف حكام اسلامی را بگيرند. اين نيز درست است. اما ميان دشمنان ما هميشه تضاد خواهد بود. و نمی توان هنگام حدت اين تضادها جنايات يكی از آنها را فراموش كنيم. يكی ديگر از دلايل بی تفاوتی مردم مربوط به تفكر زهر آگينی است كه گويا آمريكا ما را از دست جمهوری اسلامی نجات می دهد. ممكنست آمريكا جمهوری اسلامی را از قدرت كنار بزند اما برای آن نيست كه گويا می خواهد مردم را نجات بدهد. بلكه می خواهد يك حكومت مستبد ارتجاعی كارآمد تر كه علنا نوكر آمريكا باشد بجای آن بيايد. اين وسط هيچ چيزی نصيب مردم نخواهد شد. يك تفكر زهر آگين ديگر كه حكام اسلامی در ميان مردم دامن می زنند آن است كه صدام هشت سال جنگ عليه ما براه انداخت بنابراين حقش است. اين نيز تفكر زهرآگينی است. و فقط شايسته اين جنايتكاران اسلامی است. و نه مردم. زيرا اولا جنگ آمريكا عليه صدام نيست بلكه عليه مردم عراق و حق تعيين سرنوشت آنهاست. ثانيا، صدام جنگ ايران و عراق را راه نينداخت.. جمهوری اسلامی به اندازه صدام در آن مقصر است. آنها به كمك آمريكا و اروپا و شوروی به هر دوی آنها سلاح می دادند مردم ايران و عراق را به كشتن همديگر واداشتند. و اين جنايت را مردم ايران و عراق نه جمهوری اسلامی و نه به رژيم عراق و نه به امپرياليستهای آمريكا و روسيه و اروپا نخواهند بخشيد. ثالثا، اين ايدئولوژی ارتجاعی است كه بگذار يك مردم ديگر را بكشند و به خون بكشند كه چيزی به ما برسد. اين ايدئولوژی غير از بردگی هيچ چيز بهمراه نمی آورد. اين تفكر را متاسفانه در ميان كردها نيز مشاهده می كنيم. خلقهای خاورميانه برای بدست آوردن حقوق خود منجمله حق تعيين سرنوشت بايد با يكديگر همبستگی داشته باشند. و همبستگی مينی موم در اين مقطع ضديت با اين جنگ جنايتكارانه است. همراهی با امپرياليسم آمريكا برای هيچ خلقی هيچ حقی بهمراه می آورد. بگذاريد در مورد اين مساله در كمال صراحت حرف بزنيم و روشن باشيم. باعث تاسف زياد است كه مود و تفكر مردم در ايران و كردستان عمدتا بر خلاف مود و تفكر مردم ترقيخواه جهان است. نيروهای سياسی مترقی بايد با تمام قوا و با صراحت با اين وضعيت مقابله كنند و بر خلاف اين موج زهر آگين حركت كنند و آنرا برگردانند زيرا آينده مبارزه برای ترقی و عدالت در ایران در گروه روشن بودن اذهان بر سر دشمنان بزرگ و كوچكمان است.
سازمان زنان هشت مارس (ایرانی- افغانستانی)
24 مارس