زنان افغانستان و قوانین ضد زن
متن زیر سخنرانی وجيهه باركزی از فعالين سازمان زنان ايرانی و افغانستانی در راهپيمائی 4 مارس کارزار زنان عليه قوانين نابرابر و مجازات های اسلامی در فرانكفورت
ما زنان افغانستانی بيش از هر كسی طعم قوانين ضد زن و ضد بشری را كه زنان ايران عليه آن می جنگند، چشيده ايم. آنچه را كه بر زنان افغانستان در نزديك به سه دهه، گذشته است، زبان از بيانش عاجز است و چشمان از ديدنش ماتم زده و فكر از تصورش مبهوت. اما ما آنها را در زندگی روز مره خود و نزديكانمان با پوست و گوشت لمس كرده ايم. در نتيجه زنان افغانستان اين درد مشترك را حس می كنند و خود را همراه و هميار شما می دانند.
از زمان قدرت گرفتن جهادی ها اولين اقدامشان اعمال قوانين ضد زن و تبعيض گرانه عليه زنان بحد افراط بود. اگر چه زنان افغانستان پيوسته مورد تبعيض سنتها و قوانين حاكم در جامعه بوده اند اما تنها بعد از دخالت آمريكا و غرب كه متعاقب تجاوز روسها صورت گرفت، بود كه نيروهای اسلامی و جهادی تقويت شدند و زندگی را بر زنان افغانستان كم كم مبدل به جهنمی بر روی زمين كردند و بدين ترتيب طلايه های بهشتی را كه وعده می دادند، نمودار شد.
جنگهای قومی بالا گرفت، جنگ بين جناحها صورت گرفت، حكومت ها تغيير يافت، جهادی ها رفتند طالبان آمدند، طالبان رفتند آمريكا مستقيما وارد شد و حكومت دست نشانده خود متشكل از جهادی های گذشته و طالبان رام شده و جهادی های مدرن شده را بر سر كار نهادند، اما موقعيت زنان اساسا همان است كه بود، از بعضی جوانب بدتر شده ، سنتهای خشن قرون وسطايی جان گرفته و اعمال می شوند، قوانين ضد زن همچنان پا برجايی باقی مانده اند.
زنان زندانی از زمان طالبان همچنان، در زندان كرزای باقی مانده و تعداد بسياری بر آنها افزوده شد.
حجاب اجباری بر سر زنان سنگينی می كند، اگر قبلا بزور شلاق طالبان، امروز با تهديد به پاشيدن اسيد و تجاوز و اختفاف جهادی ها و تاييد ضمنی دولت كرزای انجام می گيرد.
آمنه در اثرحكم قاضی سنگسار می شود
خشونت مردان عليه زنان، با پشتوانه قوانين مرد سالارانه اعمال می شود. زيبای 13 ساله و جميله 18 ساله به همراه هزاران زن جوان ديگر به جرم فرار از اين وضعيت، توسط قوانين ضد زن به زندان افكنده می شوند، تا اينبار دور ديگری از خشونت و سوء استفاده از طريق زندانبانان را تجربه كنند.
هر سال صدها دختر جوان كه تحملشان از اين ناملايمتی های زندگی تحت اين قوانين ناعادلانه و تبعيض گرانه به سر آمده، بطور روز افزونی عمر خود را در بهار زندگانی اشان به پايان می رسانند و با سوزاندن پيكرجوان خود قلب هزاران انسان آزاده را می گدازند. .
قتل های ناموسی همچنان، جان بسياری از زنان و دختران جوان را می بلعد و يا مورد تهديد قرار می دهد. و هراس از آن زندگی را بر بسياری تباه كرده است.
در افغانستان دولت كرزای اين دختران خردسالند كه با خريد و فروش شدن بايد بهای اوضاع فلاكت بار اقتصادی بسياری خانواده ها را بپردازند.
اين تنها شمه ای از بهشتی است كه حكومت های اسلامی برای زنان در افغانستان ساخته اند، و اين تنها شمه ای است از آن ”رهايي“ كه تجاوز و اشغال آمريكا و غرب برای زنان افغانستان به ” تحفه “ آورده است.
عليرغم فشارهای بی حد و حصری كه بر زنان و دختران افغانستان در نزديك به سه دهه روا رفته است، اما يك چيز برای زنان افغانستان و متعاقب آن برای زنان منطقه معلوم شده است و آن اينست كه قدرهای بزرگ تنها در فكر منافع استعماری خود هستند، و قيل و قال آنها در مورد آزادی زنان فريبی بيش نيست.
آنها می گويند كه سنت ضد زن در افغانستان قوی بوده است، اما موقعيت امروزما زنان درمقايسه با سی سال پيش يعنی قبل از قدرت گيری و يا اعمال نفوذ جهادی ها در جنگ مقاومت، بمراتب بدتر شده است. و حق و حقوق آنان بطرز غير قابل باوری پايمال می شوند. آنچه كه امروز بر زنان عراق در برابر چشمان حيرت زده جهانيان می گذرد تنها تكرار همانيست كه بر زنان افغانستان رفته است و نشان می دهد، آنچه بر زنان افغانستان می گذرد نه نتيجه سنت خاص افغانستان و نه حادثه ای اتفاقی است بلكه اين نتيجه اجتناب ناپذير اشغال و دخالت قدرتهای بزرگی است كه تنها می توانند متحدين مرتجع و عقب مانده خود را تقويت كنند و سنت های عقب مانده و حتی مدفون شده را از زير زمين بيرون آورده و تقويت كنند.
زنان افغانستان تنها با نيروی آگاه خود و با اتكاء به نيروی مردمی و از پايين است كه می توانند خود را از قيد زنجيری كه مناسبات طبقاتی و سنتهای عقب مانده و قوانين تبعيض گرانه بر پای آنان بسته اند، رها كنند.
اين است پيامی كه زنان افغانستان برای زنان ايران دارند. دست رد زدن بر نيروهای فريب كار استعمار گر و اتحاد همه زنان نه تنها در سطح كشور بلكه در سطح منطقه و حتی اتحاد و همبستگی زنان در مقياسی جهاني.
ما زنان افغانستان كه خود نيز از همان مصيبت های حكومت اسلامی و ضد زن و وابسته به امپرياليسم رنج می بريم خود را همراه و هميار زنان ايران می دانيم.
مبارزه شما مبارزه ما است و مبارزه ما مبارزه شما ست. ما همه در يك راهيم و همبستگی و همراهی ما است كه مبارزمان را قدرت می بخشد.
خجسته و پيروز باد 8 مارس روز بين المللی زنان
4 مارس 2006