گزارشی از سومين مجمع عمومی سازمان زنان هشت مارس (ايرانی - افغانستانی)

سومين مجمع عمومی سازمان زنان هشت مارس در تاريخ 29 و 30 آگوست و يکم سپتامبر2002 در شهر برمن برگزار شد.

در فضايی دوستانه و نشاط انگيز، بار ديگر زنان گرد آمده بودند تا با تبادل نظر و يافتن راهکارهای نظری و عملی بهتر، گامی ديگر در جهت اهداف و مطالبات جنبش زنان بردارند. علاوه بر اعضا، تنی چند از فعالين جنبش زنان نيز در اين مجمع عمومی شرکت داشتند که بحثهايشان بر خلاقيت و پيشبرد مباحث افزود و حضور صميمی شان مايه دلگرمی بود.

حضور يکدل و يکرنگ زنان از مليتهای مختلف (کرد، افغانستانی، فارس و…) در کنار يکديگر، حاکی از فرامليتی بودن جنبش زنان و هم پيمان بودنشان در راه مبارزه عليه اشکال گوناگون مردسالاری در گوشه و کنار دنيا بود. در ميان اين زنان، فعالين جوانی به چشم می خوردند که با شرکت فعالشان در بحثها و ايفای نقش در اداره جلسه، نويد به ميدان مبارزه آمدن نسلی را می دادند که ميراث دار تجارب نسلهای پيشين است. مقدمشان گرامی و حضورشان انبوه تر باد!

جلسه با خواندن پيام هيئت مسئولين سابق آغاز شد. هيئت مسئولين با مروری بر مهمترين تحولات سال گذشته در ايران و در سطح جهان سخن را آغاز کردند. در اين پيام با اشاره به تجاوزات اخير امپرياليستها به سرکردگی آمريکا، بر نقش و حضور فعال و پيگير  زنان در جنبش ضدجنگ تاکيد کردند. همچنين به اين نکته اشاره شد که امروز موقعيت و جايگاه هر جريان و حکومتی، با شيوه برخوردش به مسئله زنان محک می خورد. ضمنا بار ديگر خاطرنشان شد که در جهان پرتلاطم کنونی، جنبش زنان فقط در پرتو فعاليت و به ميدان مبارزه آمدن تک تک زنان است که می تواند گامهای بلندی به جلو بردارد و تحولات آتی را رقم زند.

پس از پيام هيئت مسئولين، پيام گرم و پرشور مهرانگيز جهانشاهی از اعضای هشت مارس که متاسفانه نتوانسته بود در مجمع عمومی شرکت کند، خوانده شد. مهرانگيز جهانشاهی، در زمره شاعرانی به شمار می رود که از پيشکسوتان جنبش آزاديخواهانه ايران است.

پس از تصويب دستور جلسه مجمع عمومی، گزارش و جمعبندی هيئت مسئولين سابق مورد بحث و بررسی قرار گرفت. هدف همه شرکت کنندگان اين بود که با جمعبندی صحيح و همه جانبه از فعاليتهای سال گذشته، برنامه ای منسجم و خوب برای گامهای آتی طراحی کنند. با تاکيد بر دستاوردها،کمبودها و نقاط ضعف شناسايي شده و مرتفع گردد. خلاقيت و تلاش تک تک شرکت کنندگان برای پيشبرد و به نتيجه مطلوب رساندن بحثها نشان از اتحاد و يکدلی زنانی بود که باور دارند فقط از طريق همبستگی و آگاهی زنانه می توان مبارزه ای پيگير عليه نظام مردسالاری به پيش برد.

مباحث بسياری مطرح شد که مهمترين آن بدين ترتيب بود:

يکی از موضوعاتی که مورد بحث قرار گرفت پاسخ به اين سئوال بود که آيا جنبش زنان می تواند هم دمکراتيک باشد هم سياسی؟ آيا ضرورتی دارد که تشکلات دمکراتيک زنان در رابطه با مسائل سياسی مثلا تجاوز آمريکا به افغانستان موضع گيری کنند؟ پاسخهای زيادی به اين پرسش داده شد اما همه اعضا متفق القول بر اين نکته تاکيد گذاشتند که جنبش زنان سياسی است. هريک از شرکت کنندگان از جهات مختلف اين نظر را مطرح کردند که دمکراتيک بودن و سياسی بودن هيچ تناقض و منافاتی با يکديکر ندارند و بايد ديد که اصولا تعريف ما از تشکيلات دمکراتيک چيست. دمکراتيک بودن به اين معنا نيست که اجازه نداشته باشيم در سياست دخالت کنيم، عليه جمهوری اسلامی و جنايات وحشتناکی که طی 23 سال در مورد زنان مرتکب شده مبارزه نکنيم، عليه آمريکا و ديگر امپرياليستها که اولين قربانيان سياستهايشان زنان هستند، موضع گيری نکنيم. در اين بخش تاکيد شد که سازمان زنان هشت مارس از بدو فعاليتش تلاش کرد تا بر پايه يک منشور و برنامه معين، گرايش راديکال و انقلابی را در جنبش زنان نمايندگی کند. ما سعی کرديم با ايجاد اتحاد گسترده در بين زنان، قطبی انقلابی در جبنش زنان بوجود آوريم و بدين وسيله تبديل به يک تشکل توده ای دمکراتيک زنان شويم.

يکی از مهمترين موضوعات مورد بحث نشريه "هشت مارس" بود. از مجمع عمومی سال گذشته تا بحال دو شماره نشريه "هشت مارس" منتشر شده است. محتوای اين دو شماره به مسائل سياسی کلان در سطح ايران و جهان از زاويه زنان پرداخته است. در مقالاتی در مورد افغانستان و  فلسطين به چاپ رسيد، سعی شد ارتباط مسئله زنان به اين مسائل سياسی روز نشان داده شود. نشريه "هشت مارس" تلاش کرد با ديدگاهی که مبارزه زنان برای رهايي را بی ارتباط به مسائل سياسی می بيند، مقابله کند. در عين حال سعی شده در اين دو شماره به مسائل ديگر مربوط به زنان منجمله تفکرات موجود در بين نيروهای سياسی و مسئله زنان در عرصه هنری و علمی و... پرداخته شود. کليه شرکت کنندگان با تاکيد بر دستاوردها و نقش آگاهگرانه نشريه در رابطه با زنان، سعی داشتند با بررسی کمبودهای نشريه در هرچه پربارتر کردن نشريه ايفای نقش کنند. پيشنهادات و انتقاداتی در اين زمينه مطرح شد. کليه اعضا بر اين باور بودند که نشريه ما بايد صدای زنان داخل کشور (ايران و افغانستان) باشد و اين از کمبودهای مهم نشريه است. از ديگر مسائل مطروحه اين بود که ما بايد بتوانيم در نشريه جوانب گوناگون ستم جنسی را در اشکال خاص آن به بحث بگذاريم، جنبش فمنيستی و دستاوردها و ضعفهايش را در کشورهای مختلف، بويژه در ايران و افغانستان، مورد بررسی قرار دهيم. بايد قادر باشيم به زبان ساده بنويسيم تا نشريه برای توده زنان قابل فهم و استفاده باشد.

از موضوعات ديگری که بدان پرداخته شد مسئله مرکزيت و استقلال واحدها بود. اين بحث از مجمع عمومی سال پيش آغاز شد و ضرورت فعاليت مستقل و خلاق کليه واحدها در پرتو منشور و اساسنامه هشت مارس مورد تاييد کليه اعضا قرار گرفت. امسال نيز به جوانب گوناگون اين ضرورت پرداخته و بحث شد که هريک از واحدها بايد سخنگوی خود را داشته باشند، هريک با صدور اعلاميه مستقل و برگزاری کارزارهای مختلف در نقاط گوناگون بتوانند در رابطه با مسائل پيش پای جنبش زنان عکس العمل نشان داده و در يافتن پاسخ و برنامه صحيح مسئوليت بعهده گيرند. تا بدين وسيله تک تک اعضای سازمان در پيشبرد و سازماندهی کارها سهيم بوده و تجربه و توانايي خود را ارتقا دهند.

از مباحث مهم ديگری که که در مجمع عمومی مطرح شد، ضرورت پيوند زنان خارج کشور با زنان داخل بود. برای تحقق اين پيشنهاد راه حلهای گوناگونی ارائه شد. منجمله رساندن نشريه بدست زنان داخل، ارتباط با زنان فعال داخل کشور انتقال تجارب و تبادل نظر با آنان.

در آخرين روز مجمع عمومی، همچون هر سال هيئت مسئولين جديد انتخاب شدند. اما امسال برای تقسيم هرچه بيشتر مسئوليتها و تحقق امر جانشين سازی برای هر مسئولی يک همکار انتخاب شد که تنگاتنگ با او در ارتباط باشد. در واقع برای هر مسئوليت دو مسئول در نظر گرفته شد.

بعد ازظهر روز يکشنبه، مجمع عمومی به پايان رسيد. اتحادها مستحکمتر و دوستی ها صميمانه تر شد.