شعار نان؛ کار و آزادی زنان مبارز کابل جرقه امید را به دل همه انسان های آزادی خواه ایجاد کرد. مبارزات زنان افغانستان علیه رژیم و حکومتی بود که قصد داشتند مثل دوره قبل شان زنان را بدون جنجال و دردسر از سر راه شان برداشته و با خیال راحت با افکار پوسیده و ضد زن شان حکومت کنند.

از دیدن این صحنه بسیار منقلب شدم. چرا باید این بچه های کم سن و سال به جای داشتن زندگی خوب و شاد و به جای خنده و شادی به این وضع دچار شوند؟

سیر پیوستن و همدلی زنان افغانستان و اعلام حمایت و پشتیبانی زنان در گوشه و کنار جامعه با این مبارزات پتانسیل بالای مبارزاتی است که در دل جامعه نهفته است.

هرچند با روی ‌کار آمدن طالب‌ها تمام اقشار جامعه آسیب دیدند، اما در میان همه گروه‌ ها و اقشار زنان و نسل دانشگاهی بیش ‌ترین آسیب ‌ها را متحمل شده اند.

ستم بر زنان بشکل عریان تر و گسترده تر اعمال می شود و همه اختیارات زنان و دختران نسبت به بدن شان از آنها گرفته شده است.

ما دستگیری تمنا زریاب پریانی و همه فعالین زن بازداشت شده را به شدت محکوم می کنیم و خواهان آزادی بدون قید و شرایط آنان هستیم. ما از همه نیروهای آزادیخواه، مترقی و انقلابی می خواهیم که برای آزادی همه فعالین زنی که به دلیل تن ندادن به احکام و قوانین ضد زن طالبان بازداشت و زندانی شده اند، بکوشند.

طالبان یکی از مرتجع‌ترین گروه‌های بنیادگرای اسلامی است که به شکل وحشیانه به زنان از سال‌های ۱۹۹۶ تا امروز ستم کرده است.

در این اوضاع این حقیقت را باید در نظر داشت که به خاطر نبود یک رهبری انقلابی، رهبری که بتواند همه این خشم و نفرت مردم را در مبارزه آگاهانه و دراز مدت درخدمت به انقلاب، کانالیزه کند، آلترناتیوهای موجود دیگری هم چون رهبری احمد مسعود در میان مردم پایه می‌گیرد.

ما جمعی از زنان افغانستان از سیاست طالبان و حکومت تروریست و زن ستیز که هیچ حق و حقوقی برای زنان قائل نیست معترضیم و به هیچ وجه رضایت نمی‌دهیم زن‌ها را از جامعه دور کنند.