مدت هاست که رقص و شادی زنان آن هم در فضاها و اماکن عمومی، بدون حجاب اجباری، به عرصه ای از مبارزه بدل شده است. علی رغم تمامی سرکوب ها و تهدیدها، زنان جسورانه با پوشش اختیاری در خیابان ها حضور می یابند، می رقصند، موتور سواری می کنند، حرکات اکروباتیک انجام می دهند، موسیقی می نوازند، می خوانند، ... و رسما حجاب اجباری و تمامی محدودیت ها و ممنوعیت های جمهوری اسلامی علیه زنان را که به شناسنامۀ این حکومت زنستیز و فاشیست بدل شده است؛ زیر پا گذاشته و کلیت این نظام ستم و استثمار را به مصاف می طلبند.
هنر در عرضه به جامعه است که مفهوم اجتماعی پیدا می کند و مانند هر پدیدۀ اجتماعی دیگر، بار طبقاتی داشته و در صف بندی های اجتماعی جایگاه خود را نشان می دهد.
ریاست جمهور، نمایندۀ سیاسی طبقۀ حاکم است و طبیعتا در کشور سرمایه داری امپریالیستی امریکا انتظار نمی رود کسی بر مسند این مقام بنشیند که هدف سیاست هایش تأمین منافع طبقات فرو دست باشد؛ اما از آنجا که اکثریت رأی دهندگان از همین طبقات فرودست می باشند، مرسوم بوده که ریاست جمهورهای پیشین برای مقبول جلوه دادن خود و جلب حمایت رأی دهندگان، حداقل در تبلیغات انتخاباتی و در سخنرانی ها، مدعی ایجاد شرایط رفاهی برای آحاد جامعه باشند. روی کار آمدن مجدد سیاستمداران راست در اروپا و فاشیستی چون ترامپ در امریکا که حتی خود را به حفظ چنین ظاهری مقید نمی دانند، نشانه ای بارز از رشد وقیحانۀ راسیسم و فاشیست سرمایه داری است که در نبود آلترناتیو انقلابی در صحنۀ سیاسی جهان، دیگر برای تاخت و تاز بی پرده و تشدید ستم و استثمار، برای خود محدودیتی قائل نیستند.
خشم ما از سلاح شما قوی تراست و مصمم هستیم که کلیت نظام ستم و استثمار شما را در زباله دان تاریخ دفن کنیم! با همین انگیزه است که مبارزۀ ما ادامه خواهد داشت و در تداوم خود ارتقا یافته و به سلاح تشکل و خط انقلابی مسلح خواهد شد.
نگار دباغی، نوجوان ۱۷ ساله‌ای که به اتهام شعارنویسی بازداشت شده بود، با انتشار ویدیویی، ضمن اعلام اینکه اظهار پشیمانی نکرده است، از مردم خواست که اجازه ندهند دادگاه او در سکوت خبری برگزار شود. او برای رسیدگی به اتهاماتش در تاریخ اول اسفند ۱۴۰۳ به شعبه هشتم دادگاه انقلاب تبریز احضار شده است. صدای نگار و تمامی زنان و مردان جسور و معترضی باشیم که برای اینکه همۀ ما بتوانیم در فضایی عاری از اختناق و ستم و استثمار نفس بکشیم، صدای ما بوده اند و به این جرم زیر تیغ نظام زنستیز و فاشیست جمهوری اسلامی قرار دارند!
فاشیست های صهیونیست/امپریالیست، به بهانۀ «مبارز علیه حماس»، حملات وحشیانۀ خود را در جبهه ای متحد برای نسل کشی در فلسطین و همزمان اختناق در اسرائیل، به پیش می برند و این جبهه را تنها می توان با مبارزات همدلانه و متشکل جبهه متحد ستمدیدگان و زحمتکشان در هر دو کشور و در سطح جهان، شکست داد.
حرکت ایلان ماسک در سخنرانی جشن پیروزی ترامپ که با دست راست خود به سمت سینه چپ ضربه می زند و سپس دستش را به زاویه ای خاص به سمت جلو دراز می کند، همان سلام نازیست های هیتلری است. در این دوره و شرایط حاکم بر آمریکا و قدرت گیری فاشیست هایی که به طور علنی از فاشیسم دفاع می کنند، در دوره ای که نسل کشی فلسطینی ها و مخروبه کردن غزه توسط امپریالیست های آمریکایی و حمایت بی دریغ شان از فاشیست های اسرائیلی جزئی از سرفرازی این ابر قدرت است، در زمانی که ترامپ ضد زن به ال جی بی تی کیو پلاس ها حمله می کند و اظها می دارد که در جامعه فقط «زن و مرد» موجود است، در زمانی که ترامپ وعده ستم و استثمار به مراتب وحشیانه تری را برای ایجاد «آمریکای بزرگ» را می دهد، جای تعجبی نیست که ایلان ماسک ها به طور علنی از نازیسم و فاشیسم دفاع کنند.
پخشان عزیزی، وریشه مرادی، عباس دریس و مجاهد کورکور، چهار تن از زندانیان سیاسی در صف اعدام هستند.صدای آنان و صدای تمامی زندانیان در صف اعدام باشیم!
بعد از زارا اسماعیلی و پرستو احمدی، حال نوبت به غزل ماهور رسیده که با فرمان زنستیزان قضایی صفحه اینستاگرامش که ترانه های خود را منتشر می کرد، مسدود شود. اما تمامی این تحرکات سرکوبگرانه و زنستیزانه نمی تواند صدای زنان را خاموش کند!