سرنگون‌باد رژیم دار و شکنجه جمهوری اسلامی که هر روز با اعدام زندانیان بویژه در کردستان و بلوچستان به خانواده دادخواه اضافه می کند.
با شعله های بلندِ آتش خشم‌مان، کلیت نظام ستم و استثمار شما را خاکستر خواهیم کرد!
نرگس محمدی که به دلیل مرخصی درمانی، با وثیقه موقتا در خارج از زندان به سر می برد، به مناسبت چهارشنبه سوری، در یک حرکت نمادین زیبا، پشت دیوار زندان اوین، طناب دار را به آتش کشید و گفت: « ... امشب، به جای چوب‌های شعله‌ور، طناب دار را به آتش می‌کشم و امید دارم که پیروزی از آن ماست، امید از آن ماست، و شکست از آن جمهوری اسلامی، جمهوری‌ای که به \"جمهوری اعدامی\" بدل شده است. جامعه آبستن یک انفجار عظیم است و هر مناسبتی در کشور، به زنگ خطری برای رژیم و بستری برای خروش و فریاد اعتراض به اشکال مختلف، بدل شده است. برای پیمودن راه پیروزی، متحد شویم، متشکل شویم، خود را به آگاهی و خط درست انقلابی، مسلح سازیم و برای رسیدن به جامعه عاری از ستم و استثمار، در اولین قدم سرنگونی انقلابی نظام زنستیز و فاشیست جمهوری اسلامی را عملی سازیم.
در فایل های صوتی که از بند زنان زندان اوین و از زندان قزلحصار در شبکه های اجتماعی پخش شده، شعارهای رادیکال زندانیان سیاسی را می شنویم که غروب سه شنبه ۲۸ اسفند، به مناسبت چهارشنبه سوری، در زندان علیه نظام جمهوری اسلامی، سر دادند و با این کار بار دیگر زیر تیغ نظام، با یک مبارزۀ جمعی، عزم راسخ خود را در تداوم مبارزه برای سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی، با صدایی رسا از فراز دیوارهای بلند بتونی زندان، به گوش همه گان رساندند!
بدون شرح!
هیچ نیرویی قادر نخواهد بود، آتش مبارزۀ ما را با ستم و استثمار شما، خاموش سازد. ما، به عقب باز نخواهیم گشت و تا نظام زنستیز و فاشیست شما را به زباله دان تاریخ نفرستیم، آرام نخواهیم نشست!
حکومت فاشیستی جمهوری اسلامی، نه تنها اشتغال، امرار معاش و تآمین نان شب مردم را دغدغۀ خود نمی داند، بلکه آخرین روزنه هایی را که اغلب زنان نان آور خانواده و بسیاری از مردان، برای آوردن لقمه ای نان بر سر سفره های خود و خانواده پیدا کرده اند، وحشیانه مسدود می سازند. مزدوران رژیم را به طمع سهم گرفتن در غارت سرمایۀ ناچیز دست فروشان که در سرما و گرما، زیر باران و برف، همراه با کودکان خردسالشان، به آخرین شانس خود برای امرار معاش چنگ می زنند؛ به جان آنان می اندازند و هر لحظه از زندگی شان را با جنگ و گریز و اضطراب از حملۀ این وحوش همراه می سازند. با سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی، می توانیم جاده را برای ساختن جهانی عاری از ستم و استثمار، هموارتر سازیم.