نامه‌ آنیشا اسداللهی زندانی سیاسی سوسیالیست از زندان

...از دقایق مشابه دیگری هم باید بگویم روز اعدام رضا رسایی وقتی خبرش به ما رسید همه چیز خودجوش اتفاق افتاد خیل زیادی از زندانیان بند خشمگین و ناباورانه با نگاهها و گرایشهای سیاسی مختلف و حتی متضاد در کنار هم در اعتراض به اعدام این عمل انحصاری دولتی، صف آرایی کردیم درخشانی این دقایق در همبستگی صرف خلاصه نمیشود بگذارید دقیق بگویم آن جا کسی نپرسید رضا رسایی که بود؟ چه گرایشی داشت؟ چه کرده بود؟ از چه و چه خبری نبود از آن «چه» هایی که مخصوص اتاقهای بازجویی یا اتاق خبر حاکمیت سرکوبگر است تا رخنه ای بشکافد به «نه به اعدام»، این خواست به تمامی مطلق تا راه باز کند که در نه به اعدام استثنایی وجود دارد و از همین روزنه است که دولت ها میتوانند دست به تمام حیثیت انسان دراز کنند و حاکمیت کنونی به خوبی میداند که این روزنه های تاریخی اجتماعی، طبقاتی و سیاسی در کجای جامعه ما قرار دارند تا آن را به سیاه چاله ای تبدیل کند و تمامیت نه به اعدام» را به طرفه العینی در خود ببلعد.

 ١۶ژانویه ٢٠٢۵

برگرفته از تلگرام:kaarzaar @