گزارشی کوتاه از آکسیون اعتراضیِ «کشتار در غزه را متوقف کنید!»
سه‌شنبه ۱۵ مه ۲۰۱۸ – بروکسل
در اعتراض به جنایت اسرائیل و کشتار ده‌ها نفر و زخمی شدن بیش از ۲۰۰۰ نفر در تظاهرات روز دوشنبه ۱۴ مه در نوار غزه، آکسیونی در ایستگاه مرکزی بروکسل برگزار شد. این فراخوان به فاصله‌ی چند ساعت، پس از کشتارها در غزه، توسط برخی از سازمان‌های مدافع خلق فلسطین و سازمان‌های طرفدار صلح و ... داده شده بود؛ و بسیاری از مردم خودشان را از شهرهای مختلف به این آکسیون رساندند. مردم خشمگین بودند و هر کس تلاش کرده بود شعار یا پیام خود را به همراه داشته باشند اما شعارها نشان می‌داد که همه خشمگین هستند. خشمگین از ادعاهای وقیحانه‌ی دولت اسرائیل مبنی بر هفتادمین سالگرد تأسیس و استقلال کشور اسرائیل و به‌اصطلاح جشن وقیحانه‌ی اشغالگری، خشمگین از آوارگی و تحقیر ملت فلسطین، خشمگین از کشتار مردم معترض و خشمگین از وقاحت فاشیستی ترامپ در جابجایی سفارت آمریکا در این روز به اورشلیم و ... البته حملات و کشتارها از چند هفته پیش آغاز شده بود چون از سال ۱۹۹۸ مردم رانده‌شده‌ی فلسطین هم‌زمان با جشن‌های «استقلال» اسرائیل، تحت نام «یوم‌النکبه» (روز فاجعه) در نوار غزه دست به راهپیمایی و تظاهرات اعتراضی می‌زنند، اما امسال به خاطر تحرکات جنگی در منطقه و خصوصاً انتقال سفارت آمریکا و ... این تظاهرات از حساسیت بالاتری برخوردار بود یا به عبارتی ارتش اسرائیل تدارک بیشتر و وقیحانه‌ای برای کشتار و سرکوب اعتراضات دیده بود.
در بروکسل نیز، هم‌زمان با بسیاری از شهرهای دیگر صدها نفر در حمایت از مردم فلسطین و در اعتراض به این جنایات به خیابان آمدند. شعار مرکزی تظاهرکنندگان این بود: «نسل‌کشی را متوقف کنید!»، «فلسطین باید آزاد شود!»، «اسرائیل باید بایکوت شود!»، «آمریکا باید بایکوت شود!»، «تنها راه‌حل، پایان دادن به اشغال است!» و ... خوشبختانه تعداد جوانان (به‌ظاهر) «اروپایی» و همچنین «غیراروپایی» بسیار زیاد بود و خیلی از مهاجرین به شکل خانوادگی حضور داشتند که تداعی‌کننده همان تظاهرات روز نکبه، در غزه بود. اکثرا پلاکارهایی در حمایت از مردم و ضد اسرائیل داشتند، و یک پرچم بزرگ چند ده متری فلسطین بر فراز سر جمعیت توسط جوانان حمل می‌شد. ما هم با شعار‌های‌مان «مردم متحد شکست نخواهند خورد!»، «زنده باد همبستگی جهانی!»، «از افغانستان تا ایران، از سوریه تا فلسطین، از یمن تا کردستان تنها راه‌حل انقلاب است!» تلاش کردیم خودمان را به این آکسیون برسانیم. یکی از سخنرانان اسامی ده‌ها کشته‌ی دیروز را خواند و سخنرانان دیگر هرکدام اسرائیل را در این جنایات محکوم کردند؛ اما کماکان درخواست برخی از آن‌ها این بود که دولت‌های اروپایی و مشخصاً دولت بلژیک باید از دولت اسرائیل بخواهد که به اشغال پایان دهد یا به حقوق مردم فلسطین احترام بگذارد. درحالی‌که ما با همان اندک شعارها وجه تمایز دیدگاه‌مان را نشان دادیم که ضمن همبستگی قدرت‌مند با خواسته‌های به‌حق مردم فلسطین و در تقابل با جنایت و اشغالگری اسرائیل اما هیچ تقاضایی نمی‌توانیم از هیچ دولت امپریالیستی و ارتجاعی داشته باشیم چون تماما مشترک‌المنافع هستند، بلکه پیروزی در اتحاد و همبستگی مردم و انقلاب است و نه چیزی کمتر! پیرامون شعارمان با برخی از شرکت‌کنندگان بحث می‌کردیم و برخی از آن‌ها ما را برای شرکت در کنفرانس‌هایی پیرامون این مسأله دعوت می‌کردند و ... درمجموع می‌توان گفت همین میزان از عکس‌العمل و اعتراض هرچند کوچک اما نشان می‌داد که شعله‌های مقاومت علیه کشتار و جنگ‌های امپریالیستی و سیاست‌های فاشیستی روشن است و باید آن را با خط انقلابی تقویت کرد.
فعالین سازمان زنان هشت مارس (ایران – افغانستان) - بلژیک
فعالین کمیته جوانان بلژیک