جان بیش از یک میلیون پناهنده افغانستانی در ایران در خطر است

جان بیش از یک میلیون پناهنده افغانستانی در ایران در خطر است!

ماهیت رژیم زن ستیز جمهوری اسلامی را باید در منطقه افشا کرد!

امروز که رژیم جمهوری اسلامی از "دیموکراسی و  اصلاحات" دم می زند و نقش های بشر دوستانه بیشتری می گیرد، با فرستادن نماینده خود به افغانستان و حمایت مالی از طالبان،  دلایل سیاست های سرکوبگرانه شان علیه پناهندگان افغانستانی مقیم ایران هرچه بیشتر آشکار میشود.  به قول اخبار بی بی سی به تاریخ  8 آوریل 2000 ساعت ده شب دولت ایران رسما اعلام کرد "پناهندگان افغانی باید به وطن شان باز گردند".

اتخاذ این سیاست جدید نیست. اخراج افغانستانی ها از سال های قبل در این کشور به اشکال مختلف در دستور کار قرار داشت.

سیاستمداران و مطبوعات ایران مانند اربابان اروپایی شان بخصوص آلمان در رابطه با اخراج پناهجویان افغانی همیشه به دلایل بیشرمانه متوسل میشوند. آنها زنان و مردان آواره افغانستانی را  به "قاچاق اسلحه" و "مواد مخدر و قتل و زد و خورد" متهم نموده راهی سر مرزها و یا زندان های جمهوری اسلامی نموده اند. زندانی بودن زنان و مردان افغانستانی در زندانها  گواه این مسئله می باشد. آنها برای به کرسی نشاندن ادعای شان از احصاثیه های جعلی ماموران مدد می جویند. از دید رژیم ارتجاعی ایران، جوانانی که کارت هویت احزاب اسلامی را ندارند از همه "جانی تر" و "دزدتر" اند. این توهین و برچسب در ظرف چندین سال شامل حال زنان و مردان افغانی آواره می باشد.

دست اندرکاران رژیم ارتجاعی و شوونیست پرور ایرانی، بخوبی واقفند که عامل اصلی افغانستانی های مهاجر سیاسی و اقتصادی است. ولی به سیاست بازگشت "داوطلبانه" یعنی با زور و تهدید دست می زنند. و هم چنان با شیوه های دیگر از جمله استخدامکارگران افغانستانی در هر جا ممنوع میشود و مجازات نقدی برای صاحب کار اعلام نمودند. قطع کمک های ناچیز "عام المنفعه" یعنی اسم نویسی اطفال در مکاتب در سال جاری با عدم ثبت نام توسط مدیران صورت می گیرد. شفاخانه ها با امتناع از مداوی مریض های افغانی مشکلات خاص ایجاد کرده اند.  کرایه خانه ها بالا رفته و اکثر مردم با تبلیغ شوونیستی دولت ایران به افغان های "سر بر" خانه نمی دهند. سیاست دیگر رژیم ایران، اجازه ندادن به مهاجرین برای جابجایی از شهری به شهر دیگر و میخکوب کردن آنان در اردوگاههای اجباری است. شرایط کار برای زنان افغانستانی بدتر است. اصلا آنان را در بازار کار به حساب نمی آورند. حتی زنان تحصیل کرده هم استخدام نمی کنند. بیشتر آنها در خانه به کار طاقت فرسای خانگی و کارهای دستی مصروف هستند. این سیاست در رابطه با کارگران افغانستانی بخصوص زنان، زن ستیزی و شوونیسم ایرانی اسلامی آنان را آشکارتر می کند.

هنوز یادمان نرفته زمانی که روابط رژیم ایران با طالبان "تیره" شده بود و با اوج گیری بحرانی با قتل چند دیپلمات ایرانی در افغانستان روبرو بود، طبق اخبار منتشره در مدت کوتاهی حداقل 8 پناهجوی افغانستانی بطرز وحشیانه ای در تهران و اصفهان بدست پاسداران و اوباشان رژیم سلاخی شدند. سران مزدور جمهوری اسلامی از طریق بلندگوهای تبلیغاتی خود، فریبکارانه می کوشیدند تا این جنایات وحشیانه را انعکاس خشم مردم جا زده و دستان بخون آلوده شان به جان و مال پناهجویان را مخفی نمایند. این واقعیات را که این کشتار با سلاح گرم صورت گرفته، جایی برای این ادعای کذب حکومت ایران باقی نمی گذارد.

واقعیت این است که پناهندگان افغانستانی به علت ستمگری شوونیسم ایرانی چه در عرصه کار و زندگی روزمره شان، همواره با مردم مبارز و زحمتکش ایرانی علیه دولت زن ستیز و شوونیسم دست به مقاومت می زنند. در شرایطی که طالبان و احزاب رنگارنگ اسلامی مثل گرگان گرسنه برای تقسیم قدرت به جان مردم افتاده اند،  در شرایطی که کشور به ویرانه ای تبدیل شده است و مردم به خاک نشسته اند، در شرایطی که  در افغانستان خانه ها به زندان تبدیل شده است و از مکاتب خصوصا برای زنان خبری نیست، تجاوز به زنان و دختران خردسال و جوان با قساوت بی نظیری انجام میشود، قحطی و ناامنی، رذالت و تهدید، اعدام، سنگسار و حجاب اجباری ، قطع دست و پا و غیره بیداد می کند، در چنین شرایط دشوار و غیرانسانی است که دولت مرتجع اسلامی ایران به سردمداری خاتمی "اصلاح طلب و دمکرات" بخاطر تامین منافع سیاسی شان و منافع امپریالیستها و مرتجعین دیگر منطقه، افغانستانی های بی دفاع رات به دست طالبان جانی و سایر مرتجعین اسلامی تسلیم می کنند.

امروز بیشتر از هر زمان، ماهیت جمهوری "دمکرات" اسلامی و مرتجعین افغانستانی بخحصوص طالبان برای مردم این دو کشور  که هم زبان و هم فرهنگ هستند مشخص شده و دیگر هیچ عوامفریبی و اغواگری وطنی و بین المللی آنها را به توهم نمی کشاند. روشنفکران و ترقی خواهان افغانستانی و ایرانی، یک صدا و همدل علیه سیاست اخراج پناهندگان افغانستانی توسط رژیم جمهوری اسلامی اعتراض کنیم!

با تمام قوا این اقدام ضد انسانی را دولت ایران را افشا و محکوم کنیم!

زنده باد همبستگی خلق های ایران و افغانستان علیه همه مرتجعین اسلامی و غیر اسلامی و اربابانشان!

 

سازمان زنان هشت مارس (افغانستان - ایران) آوریل 2000